Little Stupid Things

008

Ik word wakker en zit meteen rechtop in mijn bed. Half 10, heerlijke tijd. Ik klim mijn bed uit en loop naar beneden. Iedereen slaapt nog, maar ik vind een momentje voor mezelf wel lekker. Helemaal na dat dagboek gebeuren, ik was hem net vergeten. Ik zucht en zet de tv aan op een of andere muziek zender. Na Thinking Out Loud van Ed Sheeran volgt een liedje dat ik niet ken. Mainstreet. Nee! Meteen zet ik hem uit. Jezus, waarom? Ik loop naar boven en kleed me om. 'We gaan vanavond uiteten in Eindhoven, he.' Zegt Justin die gel in zijn haar aan het doen is. 'Wat?! Echt? Zo ver?' Justin knikt. 'Dat restaurant waar we ook waren toen we op vakantie gingen.' Ik breng een 'oh' uit.

Ik doe wat loempia's op mijn bord en loop terug naar de tafel. Justin zit te eten en mijn ouders zijn nog eten halen. Ik ga naast hem zitten en kijk in het rond. Ik zucht. 'Wat is er, zusje?' Ik haal mijn schouders op. 'Hier leerde je Rein kennen..' 'Rein? Oh, Rein! Maak je je nou nog steeds druk om hem?' Ik schud mijn hoofd. 'Gister ging ik naar bed en vond ik mijn oude dagboek. Het was zo raar om al die herinneringen met hem terug te lezen.' 'Laat hem gaan, echt. Hij heeft je laten vallen als een baksteen, Juul.' Ik knik. 'Dat weet ik ook wel maar alsnog!' Zwijgend eten we verder. 'Zullen we even buiten in het speeltuintje gaan zitten?' Vraagt Justin na een halfuur en ik knik. Het is stikheet hier dus een frisse neus kan ik wel gebruiken. Ik voel me niet bepaald jarig, maar ja. 'Heb je zijn nummer nog?' Vraagt Justin. 'Van wie?' 'Van de buurman, nou goed? Van Rein.' Ik schud mijn hoofd en moet lachen. 'Zou je die willen?' Ik kijk hem aan. 'Heb jij hem dan?' Justin knikt. 'Hier, bel hem.' Hij geeft me zijn telefoon. Ik kijk hem dankbaar aan. 'Hup, bellen jij.' Ik knik zachtjes en loop naar de parkeerplaats. Ik druk op het bel-icoontje. 'Hoi, met Rein?' Ik schrik bij het horen van zijn stem en ben een paar seconde van mijn stuk gebracht. 'Hallo?' 'Oh eh hoi, met Julia..' Rein is even stil, wat me onzeker maakt. 'Julia?' Ik moet me inhouden om niet te gaan huilen. 'Rein?' 'Kijk is achter je.' Mijn handen trillen en langzaam draai ik me om. Ik zie Rein, lachend in mijn gezicht. Hij slaat zijn armen open en ik loop er in. Tranen rollen over mijn wangen en landen in zijn vest. 'Gefeliciteerd, Juultje.' Fluisterd hij in mijn oor. Ik veeg mijn tranen weg en kijk hem aan. Hij is amper veranderd, in tegendeel van mij. Mijn haar is van donkerblond naar bijna zwart gegaan, ik heb een compleet andere kledingstijl en ik ben net van mijn beugel af. Ik voel zijn lippen op de mijne en minuten stonden we daar. Daarna slaat Rein een arm om me heen en lopen we samen naar Justin die doet alsof ie een traantje wegpinkt. Rein geeft Justin zo'n jongens knuffel-klap dinges. 'Hey bro. Lang geleden joh.' Ik kijk naar Rein alsof ik niet geloof dat hij echt is. 'Dit is helemaal in scéne gezet voor jou, wist je dat? Ik heb je dagboek uit je kast geplukt en bij je bed neergelegt. Ik ken je lang genoeg om te weten dat je erin zou gaan lezen en er de hele dag mee zou zitten. Rein wist al weken van te voren dat dit zou gaan gebeuren, we zijn expres naar dit restaurant gegaan.' Zegt Justin lachend. Nep-boos duw ik hem van het bankje af. Weer kijk ik naar Rein. Hij is zo mooi. Beste verjaardag dat ik me kan wensen. Ik haal een hand door mijn haar en de glimlach op mijn gezicht gaat maar niet weg. Rein slaat een arm om me heen en we lopen terug naar binnen.

'Finally after 2 years. I've missed you, babe. I love you.' Plaats ik op twitter met een foto van mij en Rein, die Justin buiten gemaakt heeft. We zitten in de auto richting huis, en Rein blijft een weekend slapen. Hij heeft zijn arm om me heen en ik lig tegen zijn borstkas aan. Rein retweet de tweet en drukt een kusje in mijn haar. 'We zijn er!' Roept papa en we stappen uit. Ik en Rein lopen als eerst naar binnen en gaan meteen door naar boven. 'Alsof ik hier gister nog naar binnen liep.' Zegt Rein grijnzend en hij neemt de ruimte in zich op. Ik lach en plof op mijn bed. Ik val achterover en Rein komt naast me zitten. 'Zeventien jaar alweer, he?' Zegt Rein en hij zucht. 'Zegt de achttien jarige.' Rein kijkt me aan. 'Dat duurt nog altijd vier maanden, hoor.' Ik schiet in de lach. 'Oh.' Het is even stil. 'Hoe gaat het met Mainstreet?' Onderbreek ik de stilte maar. Rein schiet meteen wakker. 'Het gaat écht heel goed! Onze fanbase word steeds groter, de muziek steeds beter en steeds meer uitverkochtte concerten.' Ik glimlach. 'Keileuk.' Rein knikt voluit. 'Je moet de jongens echt een keer ontmoeten en mee naar een concert! Ik vind dat jij ook moet weten hoe ik mijn droom leef.' Ik glimlach vertederd over hoe Rein zo blij alles verteld. 'Ik besef het allemaal nog steeds niet zo. Het gaat zo snel. Te snel.' 'Ik ben trots op jou.' Niet veel later vallen we in slaap.

-

SORRy DAT HET ZO LANG DUURDE!!!! Vanaf nu komt mainstreet er echt in