Little Stupid Things

006

Als Emma me zelfs niet meer op komt huilen de maandag erop als we naar school moeten, weet ik zeker dat onze 15 jarige vriendschap over is. 'Doeg!' Schreeuw ik en ik ontvang een 'doei!' van mijn moeder. Ik voel een hand op mijn schouder. 'Wacht, we fietsen samen,' ik haal verbaasd mijn schouders op. Mijn moeder - die het blijkbaar gehoord heeft - komt de gang in gelopen. 'Ik laat jullie vaker een weekje alleen thuis. Jeetje! Jullie zijn lief voor elkaar!' Ik knik lachend, als Justin haar een dodelijke blik werpt. 'Sinds dat weekje ben ik tot de conclusie gekomen dat ie wel lief kan zijn.' Zeg ik lachend. Justin strikt snel zijn veter en daarna lopen we de deur uit. Justin en ik stappen op onze fiets.

'Julia van Bergen, wat is het antwoord?' Verschrikt kijk ik op van mijn telefoon. '1933' fluisterd Daniël naast me. '1933 meneer.' Antwoord ik. 'Uitstekend.' Ik zucht. 'Thanks Daan.' Hij glimlacht even. Ik richt me op het bord maar ik kan mijn aandacht er niet goed bij houden. Als na 40 minuten ein-de-lijk de bel gaat loop ik met Daniël de aula in. 'Hoe is het nu met je?' Vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Mwah. Er zijn gewoon mensen, die ver weg wonen en die ik heel erg mis. En mensen, die me keihard laten vallen.' Antwoord ik. 'Komt wel goed he.' Hij slaat een arm om me heen en drukt me even tegen zich aan. Ik sluit mijn ogen en glimlach even. Daarna laat hij me weer los. 'Ik zie je straks he?' Vraagt hij. Ik knik. 'Doei!' Ik kijk voor me uit en zie Emma. Ze kijkt me bitchy aan. Ik zucht. Langzaam loop ik naar d'r toe. 'Hey.' Zeg ik. 'Wat moet je van me?' Ik schrik van haar felle reactie. 'Ik- niks! Ik wilde gewoon even met je praten.' Zeg ik. Emma gaat staan. 'Praten? Praten waarover in godsnaam! Jij bent zo'n kut kind! Je gunt me helemaal niks! Slet!' Pets. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Sloeg ze me nou echt? Ik zie dat ze nog een keer uit wilt halen maar word weg getrokken. Ik voel twee armen om me heen en ik draai me om. Justin. Ik voel een traan over mijn wang rollen. Alles draait, mijn hoofd bonkt. 'Ja! Ga maar lekker janken joh, zoek maar weer medelijden!' Ik slik. Ben ik dan echt zo. Terwijl er een paar meiden Emma vast houden probeert Justin me te kalmeren. Ik ruk me los en loop naar de meiden wc's. Ik kijk in de spiegel. Mijn wang is helemaal blauw en mijn neus bloed. Ik zucht en voel het licht worden in mijn hoofd. Ik voel een knal tegen mijn hoofd en probeer te knipperen. Ik ben tegen de muur aangelopen. Met mijn ogen gesloten sta ik op en houd ik mezelf vast aan de wastafel. Lanzaam voel ik me steeds beter. Ik neem een slokje water en loop na mijn bloed schoon te hebben gemaakt de gangen weer op. Ik loop met moeite naar mijn wiskunde lokaal, als ik doorloop ben ik nog optijd. Hier zit ik niet bij Emma, thanks God. Ik stap net op het moment dat de laatste zoemer gaat het lokaal in. Ik merk dat iedereen me aanstaart. Snel ga ik in mijn eentje aan een tafeltje zitten. Ik haal mijn boeken tevoorschijn en probeer me te concentreren op de les.

Na het zesde uur heb ik me ziek gemeld en naar huis gegaan. Nadat mijn moeder me heeft ondervraagd ben ik naar bed gegaan en dat is het punt waar ik nu ben. 'Justin: Emma is geschorst.'

Ik open zijn appje.

'Ik: oh..'

Mijn gedachtes schieten naar Rein. Waarom is het zo gelopen. Waarom kan ik niet gewoon met hem zijn? Het is zo oneerlijk wat hij me heeft aangedaan. Ik open Rein's nummer en klik met moeite op bellen. 'Hallo?' Klinkt er ineens. 'Ik- ik. Eh- hoi, hey.' Stotter ik. 'Kan je niet denken aan mijn privacy?' Ik verschiet van kleur. 'Rein? Wat heb ik je aangedaan? Weet je, ik dacht echt dat je me leuk vond. Nou, blijkbaar niet. Het is duidelijk, bedankt.' Zeg ik fel en ik hang op. Ik sla woest in mijn kussen. Mijn telefoon gaat over. Ik kijk op het scherm en zie dat het Rein is. Wat moet ik nu? Twijfelend schuif ik het groene knopje naar rechts. 'Julia! Echt sorry, ik meen het echt sorry! Ik ben echt al zestig keer gebeld door fans vandaag en ik was er nu gewoon klaar mee en sorry ik ben zo dom!' Ik zwijg. 'Oké.' Is het enige wat ik zeg. 'Ik meen het Juul.' 'Oké. Ik moet gaan. Doei.' 'Wacht alsjeblieft even..' 'Waarop? Ik ben niet degene die jou blokkeert op Whatsapp.' 'Wat?' Ik zucht. 'Je hoorde me goed, Rein.' Het is even stil. 'Er zijn heel veel fans die Julia heten..' Daarna volgt een langere stilte. 'Ik ga slapen, sorry.' Zeg ik uiteindelijk. 'Ben je niet op school?' Vraagt Rein. 'Ik ben in elkaar geslagen op school.' Zeg ik zuchtend. 'Je bent wat?! Door wie?' 'Het meisje waarvan jij haar tong bijna opat.' Het kwam er feller uit dan ik bedoelde. 'Ik- sorry. Dat was niet nodig. Ik ging tever.' Voeg ik er snel aan toe.
'Heeft Emma dat gedaan?' 'Ja. Sorry, ik ga.' 'Ik app je straks, oke?' 'Oke.'

---

Het word na dit deel mainstreet-achtiger