Little Stupid Things

018

018.

Ik sta op van de trein stoel en til mijn weekend tas over mijn schouder. Ik kon weer normaal lopen, ik had alleen nog een beetje last van mijn ribben. Er zijn twee weken voorbij gevlogen en nu ben ik weer terug in het fijne Eindhoven. Ik voel mijn telefoon trillen. 'Perron 2, right?' Staat er. 'Jap, ik kom eraan x' app ik terug en ik loop snel de trein uit. Ik kijk zoekend om me heen als ik ineens twee armen voel die me van achter knuffelen. 'Ik schrik me rot aap!' Roep ik naar Rein en hij lacht. Ik sla mijn armen om hem heen en hij knuffeld me. 'Ik heb je gemist,' fluisterd hij. 'Ik jou ook.' Ik druk mijn lippen zachtjes op die van hem. Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar zijn fiets. 'Gast, je bent net het ziekenhuis uit en je gaat nu alweer fietsen?' Rein lacht. 'Maar ik voel me als herboren.' Zegt hij en ik rol met mijn ogen. 'Wat jij wilt.' Rein begint te fietsen en ik spring met een rare beweging met mijn tas. 'Gast, je bent net ziekenhuis uit en zit nu al spastische sprongen te maken.' Zegt Rein en ik schiet in de lach. 'Fack you.' Ik zet mijn tas op mijn schoot en sla mijn beide armen om Rein heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn rug en kijk naar de weg en de mensen. 'Rein! Stop!' Wordt er geschreeuwd en ik zie een hele groep meiden op ons afrennen. 'Oke, bereid je voor. Mainiac meeting.' Zegt Rein tegen me en hij remt lachend af. Hij zwaait naar de meisjes en geeft ze een voor een een knuffel. 'Hoe voel je je?' De meeste meisjes huilen. 'Ik was bang dat je dood ging, ik heb dagen lang niks gegeten en heb alleen maar depressief op mijn kamer gezeten,' zegt een meisje tegen Rein. Ik kan aan hem zien dat het hem raakt, zijn gezichtsuitdrukking. Hij veegt met zijn mouw de tranen van het meisje haar gezicht en sluit haar opnieuw in haar armen. Overal klinken camera geluidjes en ik zie dat sommige meisjes hen filmen. 'Maar jongens, kijk. Ik ben er nog, sterker, ik sta hier. Tuurlijk, het is een zware tijd geweest maar ik ben er en ik blijf er tot het eind.' Spreekt Rein de groep toe en hij kijkt mij schuin aan. 'Zij heeft mij er doorheen gesleept.' Zegt hij en ineens zijn alle blikken op mij gericht alsof ik ze niet eerder was opgevallen. Dan beginnen ze in een keer allemaal tegen mij te praten en ik kijk Rein een beetje lachend aan. Sommige willen op de foto en ik ben het depressiefe sfeertje door het ongeluk een beetje zat. Nadat ook ik met iedereen op de foto ben geweest roep ik: 'Groepsfoto!' De meisjes gaan in een grote groep staan. 'Wil jij een foto van ons maken?' Vraag ik aan een jongetje dat voorbij loopt. Aan zijn ene hand zit een hondenriem en de hond wilt doorlopen. 'Ja, tuurlijk. Boris, zit.' Zegt hij tegen de hond en hij pakt mijn telefoon aan. Ik en Rein gaan naast elkaar voor de groep op onze knieën zitten en Rein slaat zijn arm om me heen. Ik lach voor de foto. 'Hier,' zegt het jongetje en hij geeft mijn telefoon terug. 'Heel erg bedankt!' Hij knikt en loopt dan weer verder. 'Was leuk jullie te zien, maar wij gaan weer oke?' Roept Rein en de meisjes knikken. Rein stapt weer op de fiets en ik spring weer achterop voor een tweede poging om naar Rein's huis te gaan. Na zo'n twintig meter stapt Rein af. Vragend kijk ik naar hem. We staan voor een groot grasveld en Rein trekt me mee het veld op. Eraan vast grenst een klein bos. 'Nee Rein hou op, daar zijn teken.' Klaag ik en Rein lacht. 'Jammer dan, kom.' 'Nouhou' zeg ik met een zielig stemmetje terwijl ik met Rein het bos in loop. Na vele weggetjes, bochten en bomen komen we uit op een open plek midden in het bos. 'Wauw.' Fluister ik. Rein loopt door en haalt een paar takken weg, er verschijnt een hut. 'Deze hut heb ik gemaakt, zes jaar geleden met mijn vader.' Rein krijgt het moeilijk. Hij mist zijn vader. Dat wist ik, maar het is ook niet niks als je net uit een coma komt en je vader aan de andere kant van de wereld zit en niet weg kan. Zijn onderlip trilt. 'Rein.' Zeg ik zacht en hij kijkt me aan. 'Sorry.' Zegt hij en hij veegt over zijn ogen. 'Rein, doe nou niet zo. Tegen over mij hoef je je niet groot te houden hoor.' Hij kijkt me een aantal seconde aan en slaat dan zijn stevige armen om me heen. 'Ik ben zo blij met iemand als jij.' Zegt hij. Ik glimlach. Ik kijk hem aan en druk mijn lippen op die van Rein. Ik had dit gevoel gemist. Ik laat Rein los. 'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou, Juul.'

--

Cute momentje. en jongens alsjeblieft blijf commenten want ik heb vandaag op mn boeken in totaal 5 keer geupdated en 0 comments, terwijl dat mijn grootste motivatie en- inspiratie bron is dus.. Alsjeblieft comment hahaha.
EN HET EINDE VAN DEZE STORY IS IN ZICHT!!!! :(((((( janken