Little Stupid Things

001

Midden in de nacht word ik wakker van een raar geluid. Ik kijk op mijn telefoon, kwart over vijf. The fack. Ik kijk schuin onder me, waar vier jongens liggen te slapen. Waar is de vijfde? Zachtjes klim ik uit bed, en sluip tussen alle matrassen en opblaasbedden de kamer uit. Er klinkt gehoest. Ik loop naar de badkamer waar het licht aanstaat. Zachtjes klop ik op de deur. 'Lukt het?' 'Ja, ja. Beetje verkouden. Ga maar slapen,' klinkt de stem van Rein. 'Weet je het zeker?' De deur gaat open en Rein's hoofd komt er tussen uit. 'Ja, het is al goed. Ik ga zo weer sla-' 'Gast, je neus bloed.' Onderbreek ik hem. Hij verschiet van kleur en loopt weer de badkamer in. Ik loop hem achterna en geef hem een doekje. Hij kijkt me dankbaar aan en begint zijn bloedneus te deppen. Ik vul snel een glas water en geef het hem. 'Dankje, lief van je.' 'Geen probleem, ik ga weer slapen. Lukt het verder? Roep me maar als het niet gaat. Justin is toch te lui om z'n nest uit te komen.' Rein lacht. 'Is goed, slaaplekker. Ik loop mee.' Ik knik, doe de lampen uit en we lopen samen naar de slaapkamer. Ik klim omhoog en Rein ploft neer op zijn matras. Als ik met mijn gezicht naar de opening van het bed kijk, kan ik hem zien liggen. Door het maanlicht wat door de gordijnen heen schijnt, kan ik zijn gezicht zien. Ik glimlach. Ik sluit mijn ogen en probeer te slapen wat me op de een of andere manier niet lukt. Na drie kwartier geef ik het op. Ik kijk op mijn telefoon, waardoor de hele kamer zowat verlicht word en mijn ogen worden verblind en kom tot de conclusie dat het kwart voor zes is. 'Kan jij ook niet slapen?' Kraakt Rein's stem. 'Nop.' Fluister ik. Ik hoor hem opstaan en het trappetje van mijn bed omhoog klimmen. Ik rol wat meer naar de muur-kant en hij ploft naast me neer. Ik glimlach. 'Vind je dit niet erg?' Vraagt Rein. 'Nee, helemaal niet.' Ik hoor hem glimlachen. Ik voel zijn armen om me heen en niet veel later vallen we allebei in slaap.