Little Stupid Things

019

Ik richtte mijn blik op Rein. Ik zat op zijn zitzak, en had uitzicht op de badkamer omdat zijn slaapkamerdeur openstond. Alles wat hij deed leek perfect. Hoe hij zijn tanden poetste, zijn haar deed en de knoopjes van zijn blouse dicht deed. Hij haalde een hand door zijn haar. Alles leek ingestudeerd. Hij was mooi. Te mooi, en om ook maar te beseffen dat hij mijn vriendje was. En nee, uiterlijk was niet alles. Zijn innerlijk was ook prachtig. Hij is zo leuk. Ik voel me net weer een dertien jarig meisje die een crush heeft op een laatste jaars. 'Ik zie je wel kijken,' zegt Rein terwijl hij aan het klooien is met zijn lens. Ik schrik op uit mijn dagdroom en mijn mondhoeken lijken automatisch omhoog te krullen. Ik stond op, poetste mijn tanden. Rein's ogen brandde op mijn huid. Ik bekeek mezelf, en een ontevreden zucht verliet mijn mond. Ik had een klein litteken onder mijn kaak, en dat was op mijn gezicht - gelukkig - het enige wat overgebleven was aan het ongeluk. Verder zat mijn lijf nog wel onder de blauwe plekken en bulten. Maar ook die zouden weg gaan. Ik probeerde uit mijn make-up tas mijn eyeliner en mascara te pakken, maar Rein hield me tegen. 'Niet doen. Zonder ben je even mooi.' Mijn onderbuik kriebelde en ik voelde mijn wangen kleuren. Rein grinnikte. 'Sinds wanneer bloos jij nog als ik iets zeg?' Ik haal mijn schouders op, en kijk Rein aan. Ik druk een korte kus op zijn lippen en loop dan weer naar zijn kamer waar ik mijn schoenen aandoe. Rein en ik waren al vroeg opgestaan, vandaag was zijn eerste echte drukke Mainstreet-dag weer. Eerst de laatste studio opnamens en dan vannacht en een deel van de ochtend zou de videoclip opgenomen worden. Volgens Rein zou het een hele gave clip worden. Ik keek op zijn wekker die half zeven aangaf. Een gaap verliet mijn mond en op dat moment kwam Rein binnen. 'Moe?' Ik haalde mijn schouders op. 'Mwah. Heb wel sinds tijden weer goed geslapen.' Grijns ik en Rein lacht terug. Ik denk terug aan gisteravond. In slaap vallen in de armen van je grootste liefde en daar dan ook weer in wakker worden is het mooiste ding wat er is. Op dat moment komt Rein's moeder binnen. 'Komen jullie ontbijten? Over een half uurtje vertrekken we richting Amsterdam.' Deelde ze met ons. We knikten. Rein had een hele lieve familie. Ik was hier voor de eerste keer echt thuis wat ik zelf heel raar vond klinken. Rein en ik hadden in zo'n korte tijd zoveel samen meegemaakt dat het moeilijk te bevatten was. Ik leerde hem kennen op mijn veertiende, had geen contact meer in mijn vijftiende jaar en kijk ons nu dan zo zitten, als zeventienjarige tieners die dolverliefd op elkaar zijn alsof het nooit anders is geweest. Het leek net een sprookje. Het was iets wat ik niet had durven dromen en het voelde zo, zo goed om te kunnen zeggen: 'Ja, die jongen, hij is mijn andere helft, mijn beste vriend en mijn vriendje.' Onopgemerkt rolt een traan over mijn wang. Rein kijkt me verbaasd aan en veegt hem weg. 'Whatsupp, Juul?' Ik glimlach. 'Niks. Ik ben blij met je. En ik ben trots op je.' Ik krijg een knipoog terug en hij rijkt zijn hand naar me uit. 'Breakfast?' Zegt hij met een bekakt Engels accent. Ik lach, pak zijn hand beet en hijs mezelf van het bed. Mijn vingers tintelden, en dat had ik na al die tijd nog steeds bij elke aanraking. We liepen de trap af en na een afbak broodje met kaas zaten we in de auto richting Amsterdam.

-----

Ik heb net het einde geschreven en verwacht er alsjeblieft niet teveel van!! en comment met hoe je denkt dat het af gaat lopen want ik wil niet dat het verwachts wordt dus alles wat jullie bedenken ga ik dan niet schrijven!! Maar ik denk niet dat jullie het verwachten, maar zowel; verander ik het nog.