katiler ve cesetler

Bölüm 1 "Katil olmak"

"Kuraları bilmeden oynamak"

"Oh I love Turkey" (Ah Türkiyeye bayılıyorum)

Saatlerdir ban asılan ingiltereli sarışın çoccuklar uğraşıyordum Türk olduğum öğrendiğinden beri Türkiyeyi övüryordu hepsinin beni tavlamak için olduğunu anlamıştım ama hala beni rahat bırakmıyordu onla konuşmama rağmen hala peşimdeydi.Ben Gerçek evet adım Gerçek ingilterede yaşıyorum yıllardır babamın istediği üzerine geldim 15 yaşında şuanda 21 yaşındaydım arada annem beni ziyarete gelirdi babamsa aramazdı bile ondan nefret etmiyorum tabii aslında onu hiç tanımıyorum ama beni korumak için İngeltereye gönderdi ve AVM'de karşılaştığım ingiltereli çocuk peşimi bırakmıyordu.

"Please leave me"(Lütfen peşimi bırakırmısnız ?)

Dedim sert bir ses tonuyla.

"But why do we get along so well" (Ama nede gayet iyi anlaşıyoruz"

"Yes you get along well with yourself because you've been talking to yourself for hours." (Evet kendinizle iyi geçiniyorsun çünkü saatlerdir kendi kendine konuşuyorsun.)

Yüzü düşmüştü hızla yanında geçip gittim kimseyle uğraşmak istemiyordum AVM'den çıkarken telefonum çaldı Mustafa arıyordu babamın adamıydı benden sadece bir kaç yaş büyüktü.

"Alo"

"Bir saat sonra uçağın kalkıyor sana bilgileri mesaj olarak atacağım uçağa binip Türkiye'ye geliyorsun baban seni görmek istiyor."

"Ama neden ?"

Cevap gelmeyince telefona baktım kapatmıştı babam beni neden çağırmıştı -durup dururken- Hızla arabama bindim evime doğru sürdüm çoktan telefonuma mesaj gelmişti küçük bir dairde otuyordum tek kişi için hızla üstümü değiştirdim siyah tişört,siyah pantolon ve yine siyah kumaş ceket siyah şapkada taktım çantama bir kaç parça eşya koydum saate baktım havaalanına gitmek için yarım saatim vardı hızla yolla çıktım yarı yolda taksi buldum arabamı burada bırakacağım zaten çok kalmam ne için çağırdığını da bilmiyordum acaba bir şeyler değişmiş miydi ? Babam için beni özlemiş olabilir miydi ? Bunları düşünerek havaalnına gittim uçağa bindim etrafımdaki insanlar çok renkli giyinmişti ben çok karamsardım sanki polislerden kaçan katil gibi sırıttım kendime katil demiştim ama katil olmayla aramda çok fark vardı bir insan öldüremezdim ben daha sinek öldürümeyen bir insandım çok saçmaydı camdan dışarı baktım uçak kalkmıştı bile saat dört'tü bu durumda Türkiye'de çoktan hava kararmıştı ben oraya indiğim saat dokuz olacaktı aradaki saat farkı yüzünden.Yanımda oturan yaşlı kadın çoktan uyuya kalmıştı çoktan gözlerimle yaşlı kadına baktım yine bulutları izlemeye başladım babam beni neden çağırmıştı beni buraya hiçbir şey demeden yollamıştı eskiden beri babam benle hiç ilgilenmezdi çok nadiren ilgilendirdi belli etmesem de o benim için bir kahramandı benim prensimdi,bazı kirli işleri vardı hatta bunun için göndermişti beni yani önemsiyordu umarım öyledir artık öyle bir şey istiyorum ki bütün babamla alakalı umutsuzluklarımın bitmesini istiyorum...

Göz açıp kapayıncaya kadar bitmişti tabii benim için heycanımı gizlemek istiyordum hayatımda ilk defa babam beni istemişti yanına çağırmıştı ilk çağırışında 15 yaşındaydım odasına çağırmıştı gitmem gerektiğini söylemişti başka bir şey söylememişti bakıcım ile gitmiştim ingiltereye 18 yaşını geçince yalnız kalmıştım.Kolumu birinin tutmasıyla arakamı döndüm karşımda Mustafa vardı onun adımlarına kendi adımlarımı uydurarak siyah arabaya götürdü klasik iş adam arabası siyah araba arkaya bindim oda şöför koltuğuna bindi bir gariplik seziyordum ama umarım tersi çıkar ve artık istediğim aile ortamını sağlarım belki her şey düzeli mutlu olmak için geç değildir yapabilirim,yapabiliriz gerçekten ailemi çok özlemiştim babamın bana hata yaptığını söylediğinde ona kocaman sarılacağım o benim kahramanımdı gizli kahramanım dı o benim ve hep öyle kalacaktı.