katiler ve cesetler

7.Bölüm "Bildiğin yoldan dönme"

"Mustafa Öldü"

Tek bir ses bir çok şey anlatır bize bir ayak sesi mesela kimin olduğunu anlarız ama bir silah sesini anlayamayız kimin çektiğini tetiği, kimin kurşuna kurban gittiğini aslında görmeden hiçbir şey bilemeyiz içerideki sesler susmuştu ikimizde öylece kalmıştık biri vurulmuştu birbirimize baktık ikimizde hızla içeri koştuk herkes şaşkınlıkla etrafa bakıyordu gözlerim annemi aradı annemi görünce hızla yanına gittim oda bana döndü ikimizde birbirimizi kontrol ediyorduk onun iyi olduğunu görünce rahat bir nefes verdim ona bir şey olması beni korkutmuştu birini daha kaybedecek tahamülüm yoktu.

"İyi misin kızım ?" Dedi annem başımla iyi olduğumu belirtim arkamı döndüm Hasan bey ve Engin bey bir adamla konuşuyorlardı ikisi de bana baktı onlara yaklaştım kalabalıktan sıyrıldım onlara baktım adamla kısa bir konuşma yaptılar Hasan bey hepimize döndü.

"Sakin olun !" Diye uyardı bana döndü merakla ona bakıyordu tabii titriyordum da meraklı gözlerle sözlerini dinledim.

"Mustafayı vurmuşlar" Dedi gözlerim kocaman açıldı Mustafa mı ölmüştü ? Beni tehtit eden Mustafa ölmüştü ama nasıl ?

"N-ne ?" Dedim kekelemiştim şaşkındım böyle bir şeyin olduğuna inanamıyordum özelikle de Mustafa'nın ölümüne inanmıyordum.

"Mustafa Öldü" Dedi tek bir cümlede anlatmıştı her şeyi bütün gerçekliğiyle anlatmıştı her şeyi kolumu birini tutuğunu hissetim başımı kaldırıp baktığımda Oğuzdu bana destek olmak istemişti çünkü her an bayıla bilirdim sıkıca sardı kollumu ona baktım sakin olmam için başıyla hareket yaptı.

"Polis çağırdık ambulansta geliyor kimin vurduğunu da bilmiyoruz ama bulacağız." Dedi başımla onayladım diğer insanlara açıklama yaptı Oğuza döndüm.

"Dışarı çıkalım mı ? Terasa" Dedim başıyla onayladı beraber terasa çıktık derin nefes aldım denize baktım en derinlere batmak istiyordum atlayıp ölmek boğularak korkuluklara yaklaştım çöküp elimi deniz suyuna daldırdım elimi çıkardığımda avucumda ki suya baktım kokladım tuz kokuyordu saçmalıyordum tuzlu su ne kokabilir ? Elimi sallayarak kurutmaya çalıştım ayağı kalktım biraz daha iyi hissediyordum kendimi Oğuz yanıma geldi konuşmadık polisin siren sesleri çalındı kulağıma bakışlarımı karşıda ki yola çevirdim polis ve ambulans peş peşe geliyorlardı Oğuza döndüm şaşkındı Mustafa bir şey yapamaz demişti yapamadı hemen ölmüştü ama kim öldürmüştü ?

"Çok tuaf sanki bütün ölümlerin suçlusu benmişim gibi hissediyorum azrailmişim gibi." Dedim bana baktı.

"Azrail olan benim sen değil" Dedi kaşlarımı çattım ikimizde şoktaydık bunun için böyle konuşuyordu ne diyeceğimi bilemediğim için susmak zorunda kalmıştım ama Mustafa'nın ölümü beni korkutmuştu onu ben öldürmemiştim Oğuzda öldürmemişti o zaman bir başkası öldürmüştü onu belki benimde peşimde olabilirlerdi.

"Mustafayı öldürenler beni de öldürebilirler." Dedi korkuyla gözlerim yine dolmuştu.

"Kimse seni öldüremez." Dedi ona baktım nasıl bu kadar emin konuşuyordu. "Ben arkandayım." Dedi gülümsedim.

"Bende senin arkandayım." Dedi gülümsedi kapıdan bir adam seslendi bize.

"Efendim polisler geldi." Dedi ona baktım adam içeri geri döndü yutkundum.

"Hepimizi sorgulayacaklar !" Dedim telaşla elini omuzuma koydu. "Sakin ol ben polislerle konuşayım seni yarın sorulasınlar eğer istersen ?" Dedi başımla onayladım kalbim hızla atmaya başlamıştı elimden tutu içeri girdik polisler etrafa şerit germiştiler ben bir kenara geçtim Oğuz birileriyle konuşmaya gitti gözlerim yine annemi aradı fakat bu sefer bulamadım ellerim titriyordu ağlamaktan nefret ediyorum ama sürekli ağlayasım geliyordum yine gözlerim dolmuş neden Mustafa'nın katili benmişim gibi geliyor bütün her şey üzerimi yıkıldı resmen bir bütün hayatım bir binaydı ve bir andan yıkıldı enkazın altında kaldım beni bu enkazın altından kimse çıkaramazdı her gün bir tane taş daha ekleniyordu sanki, bütün hayatının bir yalandan ibaret olduğunu öğrenmek böyle bir şey olsa gerek büyük bir yıkım artık hiçbir şey beni toparlayamazdı Oğuz yanıma geldi.