22.Bölüm"Güzel günler bizi bekliyor"

11 10 0
                                    

"Her şey bitecek"

Zor zamanları herkes geçirir kimi ailesini kaybeder, kimi sevdiğini ya da başka şeyler yaşanır ama elbet onlarda bitter bambaşka biri olarak çıkarsınız o zor zamanlardan daha güçlü olarak cesaretli olarak çıkarsınız. O anlarda işkence gibi gelen şeyler şimdi size şaka gibi gelir iyi ki yaşamışım dersiniz bende yavaş yavaş kurtuluyordum zor zamanlardan her şeye en baştan başlamak yerine geçmişimle beraber kurtulmak istiyordum asla beyaz bir sayfa açmayacaktım, açsam ne olacaktı kalemin mürekkebi kirletecekti şimdi ayağı kalkma zamanıydı dün akşam çok güzel bir rüya görmüştüm her şey çok güzeldi bir masada oturup yemek yiyordu normal bir şekilde kimse gerçeklerden konuşmuyordu, kimse sinir krizi geçirmiyordu, kimse ağlamıyordu havadan sudan konuşuyorduk bu benim için çok güzel bir şeydi bir şeyleri düzeltme vakti gelmişti yavaş yavaş bitiyordu ama önce bu kalbimdeki ağrıdan kurtulmam gerekiyordu öğleden sonra masada toplantı vardı bende sabah erkene doktordan randevu almıştım bu ağrının sebebini öğrenecektim altından beri uyanıktım annemle Ekin uyanmıştı ama benim odama gelmemiştiler artık yatmaktan sıkıldığım için yataktan kalktım hemen duşa girdim çıkınca üstümü değiştirdim saçımı kuruttum aşağı indiğimde annemle Ekin salonda oturuyorlardı cam kırıkları toplanmıştı salona girdim.

"Ben doktora gidiyorum kahvaltı yapmayacağım" Dedim annem endişeyle baktı.

"Neden bir şey mi oldu ?" Dedi başımı olumsuzca salladım.

"Kalbimde bir ağrı var onun için gideceğim çokta önemli değil."

"Ben bırakayım seni." Elimle itiraz ettim.

"Gerek yok ben giderim." Başıyla oynadı evden çıktım arabaya bindim şuana kadar gitmemem hataydı ama iyi bir piskolojide değildim... Hastaneye gelmiştim bir kaç tane tahlil iştemiştiler sonuçları alıp doktorun yanına gittim dakikalardı sonuçlara bakıyordu bana döndü.

"Kalbiniz kırılmış." Şaşkınlıkla baktım doktora.

"Anlamadım." Güldü şaka yapmıştı galiba.

"Sonuçlarınıza baktım sıkıntınız yok ağrılarınız piskolojik olabilir sizi pisikiyatrise yönlendirmemi ister misiniz ?" Başımı olumsuzca salladım.

"Gerek yok benim piskoloğum var ona giderim teşekürler." Gülümsedi.

"Ama mutlaka gidin bu piskolojik ağrılar çoğu insanda oluyor ve piskoloğa gitmedikleri için hastanelik oluyorlar serumlarla ayaklarda duruyorlar kendinize dikkat edin." Başımla onayladım ayağı kalktım.

"Teşekür ederim." Dedim elini sıktım odadan çıktım piskolojik bir ağrıyla baş başaydım çok büyük bir suçla baş başaydım piskoloğa yalan söylemek gibi bir hata yapmak istemiyorum geçmesi için kendim mücadele etmem gerekiyordu ama eğer kaostan uzak durursam geçeceğinden emindim sakin olmalıydım ama bugün toplantı vardı bu en büyük kaostu ama bu toplantıda çok büyük bir şey olacağından emin değildim herhangi bir teslimat için yapılan bir toplantıydı arabaya bindim telefonum çalmaya başladı Oğuz arıyordu dün akşam annemin dedikleri umursamıyordum ama bir kuşku düşmüştü telefonu açtım hapörlere aldım.

"Efendim Oğuz." Dedim arabayı çalıştım park alanından çıktım.

"Gerçek Ekini aradım hastaneye gitmişsin bir şey mi oldu ?" Gözlerimi devirdim Ekin yie ağzını tutamamıştı.

"İyim, iyim yok bir şeyim."

"Kalbin ağrıyordu." Dedi dün yine ağırımaya başlamıştı onun yanındayken.

"Piskolojikmiş yani geçiymiş." Dedim geçecekti eninde sonunda bende çok gitmek istiyordum ama ona katil olduğumu anlatamazdım sonuçta.

"Peki şimdi iyi misin ?" Güldüm beni merak etmesi hoşuma gidiyordu.

katiler ve cesetlerHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin