dodici

5K 201 28
                                    

If life were predictable it would cease to be life, and be without flavor.
-Eleanor Roosevelt

Victoria POV

Άνοιξα τα μάτια μου απότομα και κοίταξα τριγύρω.

Είμαι στο δωμάτιο μου ευτυχώς.

Πήγα να σηκωθώ αλλά ένας πόνος με διαπέρασε.

Κοίταξα το πόδι μου και ήταν δεμένο.

Υπέροχα.

Ο μπάσταρδος!

Πως κατάφερε να μπει όμως;

Εκείνη την ώρα άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα ο μπαμπάς μου.

Μπ.V: επιτέλους ξύπνησες.
Μου είπε ανακουφισμένος και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι.

V: τι έγινε;
Απαίτησα να μάθω.

Μπ.V: δεν ξέρω. Ακούσαμε έναν πυροβολισμό και τρέξαμε προς το γραφείο σου. Εκεί σε βρήκαμε μόνη   σου, αναίσθητη μες τα αίμα και δίπλα σου ήταν ένα χαρτάκι.
Είπε και μου το έδωσε.

«Και πολύ έζησες»

Έλα μου;

Τι στον διάολο γίνεται;

Ο Ιταλός είναι!

Είμαι σίγουρη.

V: ξέρουμε ποιος είναι;
Ρώτησα αφού επανήλθα από το σοκ.

Εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι του.

Μπ.V: στις κάμερες φαίνεται ένας μαυροφορεμένος τύπος που μπήκε και βγήκε χαλαρά από το σπίτι χωρίς να τον προσέξει κανείς. Βέβαια σκότωσε 3 φρουρούς.

Σφιξα το σαγόνι μου εκνευρισμένη.

V: μάλιστα.
Είπα νευριασμενη.

Μπ.V: ξεκουράσου.
Είπε μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.

Βγήκε έξω αφήνοντας με μόνη μου.

Πήρα την λάμπα από το κομοδίνο και την πέταξα δυνατά στο τοίχο. 

Γαμω!

Αυτός φταίει για όλα.

Έπρεπε να τον είχα σκοτώσει μόλις ξυπνήσω.

Δεν έπρεπε να φύγω και να τον αφήσω ζωντανό.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Carlo με ένα ανήσυχο βλέμμα.

Είδε την σπασμένη πλέον λάμπα στο πάτωμα και ηρέμησε.

Μου έδωσε ένα από τα γνωστά πελώρια χαμόγελα του και με πλησίασε.

Addicted To YouWhere stories live. Discover now