Addicted To You

trentacinque

Victoria POV

1 εβδομάδα μετά...

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Carlo χαμογελαστός.

Ca: βγαίνεις.
Ήταν το μόνο που είπε και ένιωσα την διάθεση μου να φτιάχνει.

V: επιτέλους!
Αναφώνησα δραματικά.

Εκείνος στριφογύρισε τα μάτια του και με βοήθησε να σηκωθώ.

Ακόμα πονάει πολύ το τραύμα μου.

Αυτή η εβδομάδα μπορεί και να ήταν η πιο βαρετή της ζωής μου.

Μου κάνανε όλοι -βασικά σχεδόν όλοι- παρέα αλλά δεν μου αρέσει να είμαι ξαπλωμένη για τόσες ώρες.

Ο μόνος που δεν μου έκανε παρέα ήταν ο Alessandro.

Γενικά αυτές τις μέρες δεν τον είδα καθόλου.

Δεν ρώτησα όμως γιατί δεν ερχόταν καθώς δεν είμαστε φίλοι ή κάτι τέτοιο.

Δεν τον νοιάζει καν.

Βγήκαμε από το ξενοδοχείο και μπήκαμε στο αμάξι.

Ca: οι υπόλοιποι περιμένουν στο σπίτι.
Μου είπε και έγνεψα θετικά.

-

Μπήκαμε μέσα στο σπίτι και τους είδα όλους μαζεμένους με τεράστια χαμόγελα στα χείλη εκτός από τον Alessandro που ήταν σοβαρός.

An: καλώς ήρθες πίσω!
Είπε ενθουσιασμένη και με αγκάλιασε.

Επίσης με έχει πει δυο φορές νυφούλα.

Γιατί; Δεν έχω ιδέα.

Παρατήρησα μια κοπέλα που δεν την έχω ξαναδεί να κάθεται δίπλα στον Alessandro.

Έχει ξανθά μαλλιά και μελί μάτια.

Φαίνεται να είναι στην ηλικία μου.

Μήπως είναι η κοπέλα του ή κάτι τέτοιο;

Ch: Victoria από εδώ η Bianca, είναι η κόρη μιας υπηρέτριας μας και είναι εδώ για να σε βοηθάει αυτές τις μέρες λόγο του τραυματισμού σου.
Είπε κάπως γλυκά.

Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτές τις μέρες είναι πολύ γλυκός μαζί μου.

Ίσως έφαγε παντόφλα από την Anastasia καθώς δεν με πήγαινε ιδιαίτερα.