Addicted To You

trentaquattro

Victoria POV

Λίγο πριν την δηλητηρίαση...

?: πρόσεχε ποιον εμπιστεύεσαι.
Άκουσα και μετά σταμάτησα να νιώθω οτιδήποτε γύρω μου.

1 εβδομάδα αργότερα...

Τα νεύρα μου!

Ακούγεται συνέχεια ένα μπιπ μπιπ μπιπ.

Έλεος πια!

Άσε που δεν μπορώ να κουνηθώ κιόλας.

Τι στον διάολο γίνεται;

?: θα ξυπνήσει επιτέλους;
Ρώτησε μια νευριασμενη φωνή.

Ξύπνια είμαι γαμω!

Σχεδόν βασικά γιατί δεν μπορώ να κουνηθώ.

;: δεν ξέρουμε κύριε. Μην φωνάζετε σας παρακαλώ πολύ.
Είπε μια άλλη φωνή.

Άκουσα ένα δυνατό μπαμ και υπέθεσα ότι είναι η πόρτα.

Προσπάθησα να ανοίξω σιγά σιγά τα μάτια μου αλλά δεν τα κατάφερα.

Αγανακτισμένη προσπάθησα άλλη μια φορά.

Επιτέλους!

Τα άνοιξα λίγο αλλά τα ξανά έκλεισα απότομα επειδή με τύφλωσε το φως του δωματίου.

Μούγκρισα και έτριψα τα μάτια μου.

Ανοίγοντας τα πάλι κοίταξα τον χώρο τριγύρω μου.

Είμαι σε ένα άσπρο δωμάτιο.

Λογικά σε νοσοκομείο.

Κοίταξα τα χέρια μου και παρατήρησα ότι ήμουν γεμάτη καλώδια.

Υπέροχα.

Πήγα να σηκώσω τον κορμό μου αλλά ένας πόνος διαπέρασε το στήθος μου.

V: άουτς! Γαμωτο.
Μουρμούρισα.

Το στήθος μου ήταν δεμένο με γάζες.

Α ναι.

Ο πυροβολισμός.

Άκουσα βήματα να έρχονται προς το δωμάτιο και έκλεισα βιαστικά τα μάτια μου.

Η πόρτα άνοιξε και τα βήματα πλησίασαν.

Κάποιος έπιασε το χέρι μου και το χάιδεψε.

Οπα φίλος.

?: ποτε θα ξυπνήσεις tesoro?

Προσπάθησα να μην χαμογελάσω όταν κατάλαβα ποιος ήταν.

Μόνο ο Alessandro με λέει έτσι.

V: δεν ήξερα ότι σου έλειψα τόσο.
Είπα και άνοιξα τα μάτια μου.