Addicted To You

trentasei

Victoria POV

Άφησε τον καφέ στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι μου και με κοίταξε πάλι με εκείνο το ψεύτικο χαμόγελο της που μου την δίνει απίστευτα στα νεύρα.

B: θέλετε κάτι άλλο;
Ρώτησε κάπως ειρωνικά.

Ναι, να σε χτυπήσω.

V: όχι, μπορείς να πηγαίνεις.
Της είπα το ίδιο ειρωνικά.

Μπορώ να ορκιστώ ότι την είδα να στριφογυρίζει τα μάτια της όταν γύρισε να φύγει.

Α μαζέψου ξανθούλα.

Πήρα το ποτήρι με τον καφέ και το έφερα κοντά στα χείλη μου.

Ήπια μια γουλιά αλλά την έφτυσα κατευθείαν.

Τι στον διάολο είναι αυτό;

Πάτησα το κουμπί που έχουν βάλει στον τοίχο δίπλα από το κρεβάτι μου για να ειδοποιούνται αν χρειαστώ κάτι.

Η πόρτα άνοιξε και μπήκε η Bianca πάλι μέσα.

B: τι θα θέλατε;
Είπε πάλι ειρωνικά.

Αρχίζω και νευριάζω άσχημα και είναι ακόμα πρωί.

V: τι είναι αυτό;
Την ρώτησα αυστηρά δείχνοντας τον απαίσιο καφέ μου.

B: καφές;
Απάντησε ειρωνικά.

Κρατάτε με θα την σκοτώσω.

Πήρα μια βαθειά ανάσα για να μην φωνάξω.

V: ναι το κατάλαβα αυτό.
Είπα κοροϊδευτικά.

V: το θέμα μου είναι γιατί είναι τόσο πικρός;
Ρώτησα αυστηρά.

B: είναι μαύρος καφές.
Απάντησε απλά.

V: είπα εγώ ποτέ ότι θέλω μαύρο καφέ;
Ρώτησα υψώνοντας την φωνή μου λίγο.

Δεν είναι ότι με πείραξε τόσο ο λάθος καφές αλλά με πειράζει το υφάκι της.

V: σου είπα θέλω κανονικό καφέ μέτριο.
Της είπα αγανακτισμένη.

Μου έκανε μια αθώα φάτσα.

Αυτά αλλού κοπελιά.

B: Ωω συγγνώμη! Μάλλον κατάλαβα λάθος.
Είπε και έβγαλε λίγο το κάτω χείλος της προς τα έξω για να φανεί αθώα.

Που να καταλάβεις με το ελάχιστο μυαλό που έχεις και εσύ καημένη.