ព្រឹកឡេីង! ម៉ោង៧:៥០នាទី...
ផាំង! (សម្លេងទាត់ទ្វារ)
គូម៉ូ ដៃម្ខាងកាន់កាហ្វេ និងដៃម្ខាងទៀតកាន់ទូរសព្ទ និងខាំនំប៉័ងនៅជាប់មាត់ផង ហេីយយកជេីងធាក់ទ្វាររបស់ថ្នាក់នាង ដោយសំអាងថាម៉ោងថ្មេីរនេះគ្មាននរណាឧស្សាហ៍ងេីបពីព្រលឹមមកអង្គុយធ្វើគល់ឈេីនៅថ្នាក់រៀនឡេីយ សូម្បីតែយូមិដែលមកលឿនជាងគេដេីម្បីថតរូបPost ក្នុងInstagram ក៏ថ្ងៃនេះធានា១០០% ថានាងនោះដេករហូតដល់ជិតដល់ម៉ោងទេីបមករៀន។
' គ្មាននរណានៅក្នុងថ្នាក់ផង...ឆុយ...' គូម៉ូគិតក្នុងចិត្តពេលក្រលេកមេីលជុំវិញថ្នាក់ ក៏ផ្អេីសនឹងសិស្សស្រីសក់ពណ៌ខ្មៅដែលអង្គុយបែបខ្នងនៅជិតបង្គួចក្រោយតុនាងមួយតួ។
'លីហ្សា? ណូ! លីហ្សាមិនដែលទម្លាក់សក់អីចឹងទេ...អីចឹងមានតែលីលីសិស្សចូលថ្មីនោះហេីយ! តែកូនអ្នកមានឯណាមករៀនមុនម៉ោងដល់ថ្នាក់ហ្នឹង?' នាងគិតនៅក្នុងចិត្តហេីយក៏ដេីរទៅតុរបស់ខ្លួនដែលនៅជិតនោះ មុននឹងទម្លាក់នំទៅលេីតុហេីយទាញកៅអីអង្គុយ។
ប្រហែលជានាងទម្លាក់ខ្លាំងពេកទេីបធ្វើឲ្យនំធ្លាក់ទៅលេីឥដ្ឋជិតកន្លែងដែល សិស្សស្រីនោះអង្គុយ។
«នេះ!» សិស្សស្រីដែលអង្គុយឱនមុខសឹងតែថេីបតុនោះ ក៏ឱនរេីសនំប៉័ង ហុចមកឲ្យនាងវិញ។
«អរគុណ!» គូម៉ូរហ័សអរគុណ ហេីយក៏ឃេីញមុខម្នាក់នោះច្បាស់ៗ ជា សិស្សចូលថ្មីមានកែវភ្នែកពណ៌ក្រហមដូចឈាម និងមានក្រសៅភ្នែកដ៏គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍។
'សិស្សស្រីចូលថ្មី សក់ពណ៌ខ្មៅនិងកែវភ្នែកក្រហម កូនកាត់ជប៉ុនអង់គ្លេសជូលី នីកូ!' នាងរហ័សស្វែងរកព័ត៌មានដែលទាក់ទងនឹងមនុស្សស្រីដែលនៅពីមុននៅចំពោះមុខខ្លួនដែលលីហ្សាបានប្រាប់ពីម្សិលមិញភ្លាមៗ។
«...» ជូលីមិនតប តែងក់ក្បាលបន្តិចជាការទទួលដឹង ហេីយក៏ឱនមុខចុចទូរសព្ទបន្តទៀត។
'ឫកគួរសម....អ្ហាស៎ មេនហ្គារឿងហ្នឹងយេីងអានដែរតា៎!' គូម៉ូក្រលេកឃេីញឆាករូបភាពនៃសាច់រឿង ដោយចាំច្បាស់ថាជារឿងមេនហ្គាជប៉ុនដ៏ល្បីកាលពីជាងដប់ឆ្នាំមុន ដែលមានចំណងជេីងថា «Ball» (បាល់)។
(សាច់រឿងនិយាយអំពី កីឡាករបាល់ទះដែលត្រូវបានគេដកឈ្មោះមិនឲ្យប្រកួតថ្នាក់ជាតិ ទេីបមានកំហឹងទៅសម្លាប់ក្រុមខ្លួនឯងដែលបានទៅប្រកួតថ្នាក់ជាតិ និងកាត់ក្បាលយកមកធ្វើជាបាល់ទះ)។
'មីចែនេះ! រោគចិត្តគួរសមដែរ...' នាងគិតនៅក្នុងចិត្តហេីយក៏បេីកទូរសព្ទ អានរឿងរបស់ខ្លួនបន្តពីព្រឹកមិញ ដែលមានចំណងជេីងថា«Death's Vote»ដែលជារឿងដ៏ល្បីនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។
(សាច់រឿងនិយាយអំពី App មួយដែលកំណត់ឈ្មោះមនុស្សមួយក្រុមដែលជាស្វ័យប្រវត្តិ ហេីយឲ្យអ្នកដទៃទៀតVote បេីសិនជានរណាដែលទទួលបានVote ច្រេីនជាងគេនៅថ្ងៃដែលកំណតនោះ នឹងត្រូវស្លាប់ដោយគ្មានមូលហេតុ ហេីយGame នោះបន្តរហូតដល់មនុស្សគ្រប់គ្នានៅក្នុងGame ស្លាប់អស់និងមានអ្នកដែលនៅរស់ចុងក្រោយគេ)
«រឿងមួយនេះ...Death's Game មែនទេ?» នៅសុខៗ សិស្សថ្មីដែលនៅខាងក្រោមងាកមុខមកសួរនាង ម៉ូតូលួចញញឹមចុងមាត់បន្តិចក៏ធ្វើមុខធម្មតាវិញមុននឹងងាកទៅក្រោយ។
«អ្ហា៎! ហ្នឹងហេីយ! ឯងអានដែរមែន?»
«អ្ហឹម! រឿងនេះល្បីសឹងអី អ្នកណាមិនស្គាល់ទេីបចម្លែក!» ជូលីនិយាយហេីយញញឹម មុននឹងនិយាយ«ឯងអានដល់ណាហេីយ?»។
«ដល់វគ្គ អាជីរ៉ូឃេីញគេVote ខ្លួនឯងច្រេីនភ័យ ទេីបលួចដុតសាលាហេីយក៏ធ្វើជាទៅជួយសិស្សដែលជាប់នៅក្នុងអាគារដែលកំពុងឆេះ ហេីយក៏ ទទួលបានការសរសើរ ទេីបVote ធ្លាក់ចុះ...» គូម៉ូនិយាយ តាមពិតនាងអានចប់ហេីយ តែធ្វើបេីកអានលេងៗទេ ព្រោះរឿងហ្នឹងល្បី ជូលីប្រហែល
ស្គាល់ច្បាស់។
«អាវគ្គហ្នឹង! មិឡាដឹងរឿងដែលអាជីរ៉ូធ្វើ ក៏គំរាមហេីយត្រូវអាជីរ៉ូសម្លាប់បំបិតមាត់...»
«កុំមក Spoil សាច់រឿង! អស់ល្អមេីលហេីយ!» គូម៉ូធ្វេីជារអ៊ូឡេីង ហេីយក៏ ធ្វើងាកទៅក្រោយឃេីញរឿងក្នុងទូរសព្ទរបស់ជូលី។
«អេ៎! អានេះរឿងBall មែនទេ? ល្អមេីលណាស់ តួក្នុងរឿងនេះសម្លាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាហេីយនៅចុងក្រោយពេលដែលត្រូវគេចាប់ចូលមន្ទីរពេទ្យឆ្កួត ក៏សម្លាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដុតមន្ទីរពេទ្យចោល សម្លាប់ខ្លួនក្នុងនោះ...» គូម៉ូធ្វើជាឧទានឡេីង!
'មកSpoilហី? ឥឡូវយកវិញទៅ!" គូម៉ូគិតនៅក្នុងចិត្ត
«យី! កុំមកSpoil ខូចអារម្មណ៍មេីលរឿងអស់ហេីយ!» ជូលីរអ៊ូហេីយក៏និយាយត។
«ចុះរឿងនេះឯងមានបានមេីលទេ Street.001? រឿងមិនសូវល្បីទេ តែល្អមេីលណាស់ និយាយពីតាក់សុីខ្មោចដែលដឹកមនុស្សទៅឋាននរក នៅផ្លូវលេខ០០១...»
«ធ្លាប់មេីលតា៎! ចុះអារឿងនេះវិញBeloved Idol? Fan រោគចិត្តដែលដេីរសម្លាប់តារាគ្រប់គ្នាដែលល្បីជាងIdol វា?» គូម៉ូតបហេីយក៏ លេីកយករឿងមួយទៀតមកនិយាយឡេីង។
«ធ្លាប់តា៎! ចុះរឿងនេះវិញ?» ជូលីនិយាយឡេីង បន្តិចក្រោយមក នាងក៏និយាយដូចទេីបនឹងឃេីញ «ខ្ញុំមិនទាន់ប្រាប់ឈ្មោះឯងទេឬ ខ្ញុំឈ្មោះ ជូលី នីកូ ម្សិលមិញឯងប្រហែលមិនដឹងទេ ព្រោះឯងមកយឺត...ចំណែកឯង គូម៉ូ ជីហ្គូគូត្រូវទេ?»
«អ្ហឹមត្រូវ!» គូម៉ូងក់ក្បាលហេីយតប។
«ឈ្មោះឡូយ...ពីងពាងនរក!» ជូលីនិយាយហេីយក៏ញញឹមបន្តិចដែលធ្វើឲ្យគូម៉ូមានអារម្មណ៍ចម្លែកៗ។
'ស្រីម្នាក់នេះ...មេីលស្រាលមិនបាន' ពេលដែលនាងកំពុងគិត ពេលនោះទ្វារក៏របេីកឡេីង ហេីយវត្តមានរបស់សិស្សស្រីប្រុសមួយគូក៏ដេីរចូល។
«អរុណសួស្ដី! គូម៉ូៗ» យូមិនិយាយឡេីងដោយអារម្មណ៍ស្រល់ស្រាយ។ គូម៉ូក៏ងាកមុខទៅខាងមុខវិញ ហេីយនិយាយនឹងយូមិ។
«អ្ហឹម! អរុណមិនសួស្តី!»នាងនិយាយហេីយបំភ្លេចអំពីជូលី នឹងដៀលភ្នែកសម្លឹងមេីលទៅមុខរបស់សិស្សប្រុសដែលទេីបនឹងដេីរចូលមកជាមួយយូមិ។
'មីនហូ? អាម្សៀតនេះមករៀនលឿនម្ល៉េះ?' នាងនិយាយនៅក្នុងចិត្ត។
មីនហូ លីដែលជាមិត្តភ័ក្ដិរួមថ្នាក់របស់នាងកាលពីឆ្នាំទៅ។ មីនហូជាសិស្សប្រុសដែលមានកម្ពស់សមល្មម និងមុខមាត់ធម្មតាៗ ដែលមានសក់ពណ៌ខៀវចាស់ និងកែវភ្នែកពណ៌ប្រផេះ ទោះបីជាមានមុខមាត់មិនសូវស្អាតពិតមែន តែអាម្សៀតហ្នឹងជាកូនរបស់ម្ចាស់សណ្ឋាគារផ្កាយប្រាំធំជាងគេនៅក្នុងប្រទេស ចាយលុយដូចទឹកអីចឹង ដូចមិត្តភ័ក្ដិរបស់គេ ស៊ូហូ និងស៊ូហ្គាដែរ។ មួតក្រុមគ្នារបស់ពួកគេបីនាក់នោះចាត់ទុកជា ជេីងកាងប្រចាំសាលាដែលគ្មាននរណាហ៊ានក្អកជាមួយ សូម្បីតែគ្រូៗ។ នៅក្រៅពីនេះ សិស្សរបស់ថ្នាក់នាងជាសិស្សដែលខ្ជិសរៀន ខំរៀនតែមិនពូកែ គេចសាលាមិនដែលចូលរៀន កូរគ្រូ ទេីបថ្នាក់របស់នាងត្រូវបានគេដាក់រហស្សនាមថា «The Worst Class of generation» ដែលតាំងពីបេីកសាលាមករាប់សិបឆ្នាំ គ្មានថ្នាក់ណាប្រពៃគ្មានគូប្រៀបដូចថ្នាក់របស់នាងឡេីយ។ ប៉ុន្តែទោះបីជា មានឈ្មោះជាកំពូលបាតថ្នាក់ សិស្សឥតសីលធម៌គ្មានវិន័យយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏សិស្សនៅថ្នាក់របស់នាងមិនដែលធ្លាក់រៀនត្រួតថ្នាក់ទេ។
'ឈប់! បេីតាមយូមិប្រាប់កាលពីលេីកណាទេ វានិងអាម្សៀតមីនហូនោះ ជាសង្សារគ្នាឬ?' គូម៉ូឆាប់តែនឹកឃេីញរឿងដែល យូមិប្រាប់តាំងពីយូរយារណាស់មកហេីយ ដែលនាងមិនដែលទាំងចាប់អារម្មណ៍ផង ព្រោះមិនមែនជារឿងរបស់នាងផង។
'អ្ហា៎! បេីអីចឹងនឹងមានរឿងធំកេីតឡេីង...' គូម៉ូញញឹមក្នុងចិត្ត។
«អេ៎ៗៗៗៗៗ! អារម្មណ៍ឯងហោះហើរទៅដល់ណាហេីយ? បេីយេីងសួរមិនឆ្លើយអីចឹង?» យូមិរអ៊ូហេីយធ្វើមាត់ប៉ោង ព្រោះនាងខំហៅគូម៉ូជិតដប់ដងហេីយ តែនាងមិនដឹងបែកអារម្មណ៍ទៅណាបាត់ទេ។
«មានអី...ឃ្លានបាយពេកដឹង?» គូម៉ូធ្វើជាសេីចហេីយ ក៏ហែកនំប៉័ងញាត់ចូលមាត់។
«ឆឹស! ឈប់និយាយជាមួយឯងហេីយ!» យូមិធ្វេីជាងរហេីយឲ្យដេីរទៅ តុរបស់នាងអង្គុយចុចទូរសព្ទបាត់។
ពេលនោះមិត្តភ័ក្ដិដែលនៅក្នុងថ្នាក់ក៏ដេីរចូលមកបន្តបន្ទាប់គ្នា ហេីយក្នុងនោះក៏មានលីហ្សាដេីរចូលដែរ។
«អេ៎! យូមិ!» លីហ្សាទាក់ទងយូមិ តែនាងមិនតប ហេីយលីហ្សាក៏ដេីរមកសួរគូម៉ូពេលដាក់កាបូបទុកតុកៅអីរួចរាល់។
«គូម៉ូ! យូមិវាកេីតថីវា?»
«មិនដឹងដែរ! ឯងទៅមេីលវាទៅ យេីងទៅបន្ទប់ទឹកសិន!» គូម៉ូនិយាយហេីយក៏ដេីរចេញពីថ្នាក់រៀនទៅបន្ទប់ទឹកបាត់។
«អាពីរនេះថីវាអីចឹង?» លីហ្សារអ៊ូរទាំតិចៗហេីយក៏ទៅនិយាយជាមួយ
ជូលីបាត់ដោយមិនខ្វល់ខ្វាយពីយូមិ។
YOU ARE READING
The Perfect Classmate (Season I)
Short Storyគ្រប់គ្នានិយាយថា ពេលវេលាដែលសប្បាយបំផុតនៅក្នុងជិវិតគឺ ជាពេលរៀនវិទ្យាល័យ...វាប្រហែលជាពិតហេីយ! គូម៉ូ ជីហ្គូគូគឺជាសិស្សស្រីដែលស្ងៀមស្ងាត់ មោឃៗមិនចេះមាត់ករនៅតែជាមួយទូរសព្ទ24ម៉ោង បែបជាក្លាយជាសិស្សក្នុងថ្នាក់ទី10-A...
