ពីរបីអាទិត្យក្រោយមក...
សាគូរ៉ា បានក្លាយជាមិត្តភ័ក្តិដ៏ជិតស្និទ្ធរបស់យូមិ ដោយពួកគេតែងតែទៅណាមកណាជាមួយគ្នាជានិច្ច និងញាំអាហារថ្ងៃត្រង់ជាមួយនឹងគ្នា ដោយយូមិឈប់ខ្វល់ខ្វាយជាមួយគូម៉ូនិងលីហ្សា ដែលជាមិត្តភ័ក្ដិរបស់នាងតែងតែញាំអាហារពេលថ្ងៃជាមួយជានិច្ចកាលពីមុនៗ...។ ចំណែកលីហ្សាក៏បានឈប់គិតគូរពីគូម៉ូ ហេីយដេីរជាមួយលីលីនិងសិស្សស្រីៗដទៃទៀតនៅក្នុងថ្នាក់ ហេីយនាងនិងមិត្តថ្មីគ្នាតែងតែដេីរលេងសប្បាយនាចុងសប្ដាហ៏ដូចជា Shopping មេីលកុន ជប់លៀងជាដេីម។ គូម៉ូដែលត្រូវមិត្តភ័ក្ដិក្លែងក្លាយទាំងពីរនាក់ទុកចោលតែឯងៗ ប៉ុន្តែនាងធ្វើជាមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងរឿងតូចតាចទាំងនោះ ហេីយនៅបន្តការអានមេនហ្គាដែលជាទម្លាប់របស់នាងដដែល។
នាពេលព្រឹក ថ្ងៃសៅរ៍...
សាគូរ៉ា តាមយូមិទៅការិយាល័យរបស់នាយក ដេីម្បីយកឯកសារផ្សេងៗ យកទៅជូនគាត់ ដោយសាគូរ៉ាកំពុងរង់ចាំនៅខាងក្រៅ។
សាគូរ៉ាមេីលតាមបង្អួចដែលស្ថិតនៅមុខការិយាល័យនាយក ដែលស្ថិតនៅក្នុងជាន់ទី២នៃអាគារ ហេីយសម្លឹងឃេីញ ក្រុមដែលមានស៊ូហូ មីនហូ ស៊ូហ្គានិងអាវ៉ូម៉ា កំពុងតែលេងបាល់ទាត់ជាមួយនឹងក្រុមមួយទៀតដែលទំនងជាសិស្សមកពីថ្នាក់ផ្សេង។
នាងសម្លឹងមេីលទៅកាន់ ស៊ូហូដែលបណ្តេីរបាល់នាក្រោមកណ្ដាលថ្ងៃដ៏សែនក្តៅ ដែលបណ្ដាលឲ្យគេបែកញេីសជោកខ្លួនចេញសាច់ដុំដែលលាក់នៅខាងក្នុងអាវឯកសណ្ឋានពណ៌សនោះ។
សាគូរ៉ាលេបទឹកមាត់ដេីម្បីផ្សេីមបំពង់ក មិនមែននាងជាស្រីរោគចិត្តដែលឃេីញប្រុសមិនបាននោះឡេីយ ប៉ុន្តែស៊ូហូគឺអាចនិយាយថា សង្ហា ស្រីៗនៅក្នុងថ្នាក់Crush លេីគេជិតកន្លះថ្នាក់ដែលរួមមានទាំងនាងផងនោះ ប៉ុន្តែគួរឲ្យសោកស្ដាយដែលគេបែបជាមានសង្សាររួចហេីយ ថែមទាំងជាលីលីដែលជាសិស្សថ្មីទេីបនឹងចូលរៀនដូចជានាងទៀត។
'ស្រីម្នាក់នោះមានស្អីល្អទៅ!គ្រាន់តែដេីរជះលុយលេីក្បាលគេគ្រប់គ្នាអីចឹង?'
នាងគិតនៅក្នុងចិត្តដោយការច្រណែន ដែលតាមតែការពិតគឺត្រឹមត្រូវមែន។ មូលហេតុដែលលីលីអាចចុះចូលជាមួយនឹងសិស្សទាំងអស់នៅក្នុងថ្នាក់ និងធ្វើឲ្យសិស្សស្រីទាំងនោះស្រឡាញ់រាប់អាន គោរពនាងដូចជាព្រះនាង នោះគឺនាងមានលុយ!។ លីលីបានទិញទឹកចិត្តមនុស្សគ្រប់គ្នាតាមទឹកប្រាក់ ពាក្យនិយាយលួងលោមផ្អែមល្ហែមនិងលេីកសរសេីរអ្នកដទៃ ទេីបធ្វើឲ្យនាងក្លាយជាមនុស្សសំណព្វចិត្តរបស់គ្រប់គ្នានៅក្នុងថ្នាក់ នៅក្នុងរយៈពេលមិនដល់ពីរខែផង បេីរាប់តាំងពីថ្ងៃដែលចូលរៀនមក។
«អេ៎! សាគូរ៉ា!» យូមិដែលដេីរមកពីណាមិនដឹង ហេីយដេីរកេះស្មារបស់សាគូរ៉ាដែលកំពុងតែនឹកគិតច្រណែនលីលីនៅក្នុងចិត្ត ធ្វើឲ្យនាងភ្ងាក់ព្រេីត ហេីយញញឹមបែរខ្លួនមករកយូមិ។
«រួចរាល់ហេីយឬ? យូមិ?» សាគូរ៉ាសួរទៅកាន់នាង ក្រែងនាងបញ្ឃប់កិច្ចការជាមួយលោកនាយកហេីយ។
«រួចហេីយៗ! តោះយេីងទៅ!» យូមិនិយាយទាំងញញឹមរហូតដល់លិបភ្នែកអស់ ហេីយក៏អោបដៃរបស់សាគូរ៉ានឹងដេីរចេញទៅជាមួយគ្នាត្រឡប់ទៅថ្នាក់រៀនវិញ។ នាងបានក្លាយជាមិត្តជិតដិតរបស់សាគូរ៉ាបានប្រហែលជាងពីរបីអាទិត្យ ដោយលឿនដូចជាការគិតរបស់នាង ព្រោះសាគូរ៉ាជាមនុស្សមិនសូវឆ្លាតនោះឯង។
ពួកនាងបានចេញពីអាគារ ហេីយឆ្លងកាត់តារាងបាល់ទាត់ដ៏ធំមួយនៅកណ្ដាលអាគារការិយាល័យរបស់សាលា និងអាគារសម្រាបសិស្សរៀន។
«ក្តៅដល់ហេីយ...»យូមិរអ៊ូ ទាំងខែនេះនៅជារដូវរំហើយនៅឡេីយទេ ប៉ុន្តែអាកាសធាតុនាពេលរសៀលក្តៅខ្លាំងណាស់នៅខាងក្រៅ ល្មមអាចចម្អិនពងមាន់ចៀនឲ្យឆ្អិនបាន។
«មែនហ្នឹង» សាគូរ៉ានិយាយដោយបែកញើសហូរពេញផ្ទៃមុខ ប៉ុន្តែភ្នែកដៀលមេីលទៅកាន់ក្រុមដែលកំពុងលេងបាល់ទាត់ទាំងពីរក្រុមនោះ ដោយគ្មានខ្វាយខ្វល់នឹងកម្តៅមេឃដ៏ក្តៅនោះឡេីយ។
'ថាមេឃទៅក្តៅ អាពួកអស់នោះហតជាងមេឃឆ្ងាយណាស់!'
សាគូរ៉ាគិតក្នុងចិត្ត ពេលដែលនាងដេីរមកជិត ទេីបឃេីញរូបភាពទាំងនោះបានពេញៗភ្នែក។ ស៊ូហូនិងក្រុមរបស់គេ លេងបាល់រហូតដល់បែកញេីសជោកពេញខ្លួន ដែលធ្វេីឲ្យអាវឯកសណ្ឋានដែលជាប់នឹងទឹកញេីសទាំងនោះជាប់ស្អិតនឹងខ្លួន ដែលបញ្ចេញសាច់ដុំដៃធំៗនិងក្បាលពោះកង់ៗគ្មានជាតិខ្លាញ់នៅក្នុងខ្លួនសូម្បីតែបន្តិច។
ពួកគរនៅបន្តការប្រយុទ្ធនៅក្នុងទីវាលទាំងស្វិតស្វាញ ស៊ូហូដណ្ដើមបាល់ពីក្រុមដែលជាសត្រូវហេីយក៏បណ្តេីរទៅកាន់ កូនហ្គោលរបស់ក្រុមដទៃនោះ ហេីយក៏ក្រលេកទៅឃេីញ សាគូរ៉ានិងយូមិកំពុងតែដេីរជាមួយគ្នា គេលួចញញឹមនៅក្នុងចិត្តហេីយក៏ទាត់បាល់នោះមួយទំហឹង ដែលធ្វើឲ្យបាល់ហេីរចំកណ្ដាលមុខរបស់សាគូរ៉ាមួយទំហឹង។
ស៊ូហូធ្វើជាស្លត់ហេីយក៏រត់ទៅកាន់ សាគូរ៉ាដែលដួលនៅនឹងដីកំពុងតែយកដៃជូតឈាមច្រមុះដែលហូរឥតឈប់ឈររបស់ខ្លួន។
«នាង! នាងមិនអីទេឬ?» គេសួរដោយធ្វើជាភិតភ័យហេីយក៏ចាប់ស្មារបស់នាង។
«ខ្ញុំ...មិនអី...ទេ...» សាគូរ៉ាឆ្លេីយដាច់ៗដោយមុខក្រហម ពេលដែលឃេីញCrush កំពុងនៅជិត ដោយមិនចាប់អារម្មណ៍នឹងយូមិ ដែលឈរមិនមាត់មិនករ ហេីយមិនខ្វល់ខ្វាយថាមិត្តភ័ក្ដិថ្មីរបស់នាងកំពុងតែឈាមច្រមុះស្អីនោះឡេីយ។ នាងឈរក្តាប់ដៃ ហេីយសម្លក់មុខរបស់សាគូរ៉ាមិនដាច់ពីកន្ទុយភ្នែក ដោយការខឹងក្រោធ ប៉ុន្តែសាគូរ៉ាមិនបានចាប់អារម្មណ៏ដផយសារតែមានស៊ូហូនៅជិតនាង។
«នៅថាមិនអីទៀត? នាងចេញឈាមច្រមុះច្រេីនណាស់!» គេនិយាយហេីយក៏យកកន្សែងដៃរបស់ខ្លួនយក មកជូតឈាមច្រមុះឲ្យនាង។ សាគូរ៉ាបានចិត្តនៅស្ងៀម ឲ្យស៊ូហូជូតឈាមច្រមុះឲ្យនាងដោយការពេញចិត្ត។
«យ៉ាងម៉េចហេីយ?» គេសួរនៅពេលដែល នាងយកក្បាលមកផ្អែកលេីស្មារបស់គេ។
«ខ្ញុំ...មានអារម្មណ៍ថាវិលមុខខ្លាំងណាស់ ប្រហែលជាហូរឈាមច្រេីនពេក» នាងកុហកទាំងមុខស្រល់ហេីយផ្អែកលេីស្មាដ៏ក្រាស់របស់គេហេីយយកដៃមកប៉ះលេីដងខ្លួនដែលពោរពេញទៅដោយញេីសរបស់គេ។
«អា៎...បេីសិនអីចឹង មិនល្អទេ! ខ្ញុំនាំនាងទៅបន្ទប់ពេទ្យចុះ» ស៊ូហូនិយាយហេីយក៏ចាំបីសាគូរ៉ាចេញទៅ ដោយមានយូមិសម្លឹងមេីលពីក្រោយ។
«យូមិ!» មីនហូដែលជាសង្សាររបស់នាង ដេីរមកជិតនាងរួចហៅ។
«មីនហូ...» នាងហៅឈ្មោះរបស់សង្សារខ្លួន ហេីយក៏ប្រែមុខជាញញឹមវិញ រួចនិយាយ«សូមទោសផង! មីនហូខ្ញុំមានការបន្តិច សូមទៅបន្ទប់រៀនមុនហេីយ!» នាងនិយាយឡេីងការញញឹម ហេីយក៏ចាប់ដៃរបស់មីនហូបន្តិចជាការលួងលោម។
«អូខេ!» គេនិយាយដោយមិនខ្វល់ខ្វាយពីលេសរបស់នាងហេីយក៏រត់ចូលទៅក្នុងតារាងបាល់វិញបាត់។
យូមិត្រឡប់ទឹកមុខទៅជា រាបស្មើយ៉ាងកក្រោះហេីយក៏ដេីរចេញទៅអាគាររៀនរបស់ខ្លួនវិញ។
យូមិដេីរចូលក្នុងអាគារ ក៏ប្រទះគ្នានឹង លីលីជាមួយ លីហ្សា ជូលីកំពុងដេីរជាមួយគ្នា។
«អេ៎! លីលី ប្លេក! យេីងមានរឿងត្រូវនិយាយគ្នា!» យូមិដេីរទៅជិតហេីយក៏និយាយឡេីង។
«ហា៎! រឿងអី? យេីងរវល់គ្មានពេលទំនេរទេ» លីលីនិយាយហេីយក៏បម្រុង នឹងអូសជូលី និងលីហ្សាដេីរចេញពីទីនោះ ប៉ុន្តែឮអ្វីដែលចេញពីមាត់របស់យូមិ ធ្វេីឲ្យនាងនៅស្ងៀមមួយកន្លែងប្រហែលជាមួយនាទី ហេីយក៏សួរនៅពេលដែលតាំងស្មារតីបាន។
«ឯងប្រាកដទេ!» លីលីសួរ។
«បេីឯងមិនជឿ ទៅមេីលខ្លួនឯងទៅ!» យូមិនិយាយហេីយក៏ឡេីងជណ្ដើរទៅបន្ទប់រៀនបាត់។
«ហ្ហឹម!» លីលីចងមុខដោយការខឹងក្រេាធហេីយក៏ដេីរចេញពីនោះ ជាមួយនឹងជូលី លីហ្សា សំដៅបន្ទប់ពេទ្យដែលនៅអាគារមួយទៀត ដោយមិនដឹងថាមានស្រមោលរបស់មនុស្សស្រីម្នាក់ទៀត នៅទីនោះស្តាប់ឮដែរ។
«សាគូរ៉ាបេីកដៃឲ្យ ស៊ូហូរំលោភនាងនៅបន្ទប់ពេទ្យឬ?» គូម៉ូពោលតិចៗ ពលកំពុងបៀមស្ករគ្រាប់នៅក្នុងមាត់។
YOU ARE READING
The Perfect Classmate (Season I)
Short Storyគ្រប់គ្នានិយាយថា ពេលវេលាដែលសប្បាយបំផុតនៅក្នុងជិវិតគឺ ជាពេលរៀនវិទ្យាល័យ...វាប្រហែលជាពិតហេីយ! គូម៉ូ ជីហ្គូគូគឺជាសិស្សស្រីដែលស្ងៀមស្ងាត់ មោឃៗមិនចេះមាត់ករនៅតែជាមួយទូរសព្ទ24ម៉ោង បែបជាក្លាយជាសិស្សក្នុងថ្នាក់ទី10-A...
