TARİH: 19/03/2021
SAAT: 20.00
Oy ve yorumlarınızı esirgemezseniz musmutlu olurum.
Lütfen satır arası yorumlarınızı belirtmekten çekinmeyin çünkü kendimi geliştirmem için en büyük etken bu.
Sonda açıklama kısmına size bir soru sordum cevaplamanız benim için çok önemli.
(DÜZENLENDİ)
Beğenmeniz dileğiyle🍀
Sonunda havalimanından çıkıp bir taksiye bindim. Adama hastanenin adını söyleyip telaşlı bir şekilde dakikaları saymaya başladım.
Mehmet benim erkek kardeşimdi. Fazla muhabbetimiz olduğu söylenemezdi ama çok severdim onu. Kardeş nasıl sevilmezdi ki?
Taksi kısa bir süre sonra hastanenin önünde durduğunda parasını ödeyip hemen indim. Hastanenin içine girerken yerini soracağım sırada Mehmetin yakın arkadaşı Şevket ile karşılaştım.
Beni görünce önümde durdu. O bir şey demeden ben konuştum. "Nerede, durumu nasıl?"
"Ameliyattan yeni çıktı şimdi." dedi ve ardından oda numarasını söyledi.
Onun yanından derhal ayrılıp yukarı kata çıktım hızlıca. Uzun uğraşların sonucunda odayı bulup direk daldım içeri.
Gözlerime yatakta uzanan Mehmet takıldı. Sonra babam ve annem.
Annem koşarak bana sarılırken ona karşılık verip kısa sürede ayrıldım.
"Ne oldu anne? Nasıl bu hâle geldi Mehmet?" dedim hızlıca.
Annem yüzünü eğerken babam konuştu. "Kavgaya karışmış."
Bunu oldukça rahat söylemişti. Hatta keyifliydi.
"Peki neden?" diyerek tekrar sordum.
Buna Mehmet cevap verdi. "Laf ettiler ben de dayanamadım." Az önce sus pus duran adam şimdi bunu gururlu bir şekilde söyledi.
Şaşkınlıkla kaşlarımı kaldırıp, "Bu çözüm mü ablacığım? Ya sana bir şey olsaydı. Ya o çocuklardan birine bir şey olsaydı ki hâlâ onlara bir şey olup olmadığını bilmiyorum." dedim.
Fakat beni kaâle aldığını düşünmüyordum. Söylediklerime bir şey demezken babam konuştu. "Ne yapacaktı tabii ki kavga edecekti. Sana laf atmışlar bunu nasıl sindirecekti? Benim oğlum adam gibi adam."
Söyleyecek o kadar fazla sözüm vardı ki ama karşımdakilere anlatmak boşa dil yormaktan ibaret olacaktı. Anlatsamda anlamayacaklardı.
Sustum bir şey demedim.
Susmak bazenleri en büyük cevaptı zaten anlayana.
Kısa süre sonra kapı açıldığında içeri Şevketin girdiğini gördüm.
Elinde tepsiyle kahve getirmişti. Herkese dağıtmaya başlarken ben koltuktaki boş yere oturdum.
Bana da uzatırken nazikçe red ettim. Canım şu an hiç çekmiyordu.
Çantamdaki telefonumun çaldığını duyunca açıp içinden çıkardım. Alparslandı arayan.
Ayağa kalkıp odadan çıkarken cevapladım.
"Gece gece rahatsız ettim kusura bakma güzelim." diye konuştu açar açmaz.
"Önemli değil." diye mırıldandım dalgın sesimle. "Bir şey mi oldu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NAMÜTENAHİ
Romance"Seni gördüğüm ilk andan beri kalbim isyan edercesine atıyor. İsmini zikrediyor. Bunun adı sevgi mi aşk mı bilmiyorum. Açıkçası ad koymakta istemiyorum. Fakat hissediyorum Nilsu. Bunun ucu bucağı yok. Sana karşı olan hislerimin bir sonu yok" Ben doğ...
