NAMÜTENAHİ

24. BÖLÜM BİRLEŞEN HAYATLAR

TARİH: 17/05/2021

SAAT: 13.34

Erken bölüm mü gelmiş?

Oy ve o tatlı yorumlarınızı esirgemezseniz beni çok mutlu edersiniz. Okunma sayım ve voteler artıyor. Bu konuda size fazlasıyla minnettarım. Sizlerin sayesinde yazıyorum. Bana ilham ve enerji kaynağı oluyorsunuz. Rica ediyorum yorumları da patlatalım.

Multide birçok şey var. Fikirlerinizi belirtmenizi istiyorum seçtiğim gelinlik ve aksesuvarlar hakkında.

Yıldızı doldurduysak başlayabiliriz o halde.

Ee o zaman size keyifli okumalar

(DÜZENLENDİ)

Beğenmeniz dileğiyle🍀

Neden tam mutluyum dediğim anda karşıma pürüz çıkıyordu? Sanırım hiç mutlu olamayacaktım.

Olduğum yerde put gibi duruyordum. Bana doğru gelmeye başladı Firuze ve annesi. Utanmaları yoktu hiç. Tam karşımda durduklarında pişkin pişkin bakıyorlardı. Yanımda duran ellerimi yumruk yaparak sıktım. Dayanamıyordum karşımda durmalarına dayanamıyordum. Dik durmak yetmiyordu yanlarında. Hayatımı mahvetmişlerdi. Alt üst olmuş yeni yeni toparlıyordum kendimi ama onlar. Düzenleri asla bozulmamıştı. Eskisinden daha iyilerdi. Daha fazla onlarla yüz yüze kalmadan içeri geçeceğim sırada sesiyle durdum. "Evleniyor muşsun?"

Arkamı döndüm sessiz kalmayacaktım. "Evet sorun mu var?" dedim sakin tutmaya çalıştığım sesimle. Saçımı kenara atarak onları takmıyormuş gibi davrandım ancak vereceği cevabı bekliyordum.

"Hamile misin?" Firuzenin sorduğu soruyla kaşlarımı çattım. Bu nasıl bir soruydu. Ne kadar terbiyesiz insanlardı bunlar. Hamile olsam bile bu beni ilgilendirirsi sadece. Hadsizliğini yine belli ediyordu. Gözlerimi kapatarak derin nefesler alıp verdim. Sinirden titriyordum. Hiçbir cevap vermeden eve girdim. Gökçe derhal karşıma çıkıp boynuma sarıldı. Karşılık veremedim. "Ne söylediğini bilmiyorum ama takma kafana. Üzülmene değmez biliyorsun." dediklerini asla kafama takmazdım ki benim asıl gücüme giden rahat rahat dolaşmalarıydı. Onun abisi abimi öldürmüştü. Kanıtlanmıştı suçu ancak sadece bir yıl kalmıştı içeride. Denetimli serbestlikten bırakılmıştı. Üstelik o adam bana tecavüz etmeye kalkmıştı. Bu kadarı... bu kadarı çok fazlaydı.

Gökçeden ses etmeyip ayrıldım ve odama doğru yürüdüm. İçeri girince kapıyı kapatıp kendimi yatağa atmam fazla uzun sürmedi. Gözlerimi sımsıkı kapatıp karanlıkta boğdum kendimi.

Karanlığa kaptırdım gözlerimi.

...

Bugün hayatımız birleşiyordu sevdiğim adamla.  Sonunda bu güne ışınlanırcasına gelmiştim. O kadar mutluydum ki haykırmak bağırmak istiyordum. İki gün yaşadığım olay bile aklımdan uçup gitmişti.

Derin derin nefesler almaya çalıştım oturduğum yerde ancak bu pek bana yardımcı olmadı. Bulunduğum oda o kadar fazla kalabalıktı ki iğne atsam yere düşmezdi. Avuç içlerim bile terlemişti. Yanımda ayakta duran anneme eğilmesini söyleyip kulağına fisıldadım. "Anne nefes alamıyorum. Çok bunaldım." duyduğundan emin bile değildim ki. Odada ki gereğinden fazla olan insanları çıkartınca anlamış oldum. Annemde onlarla birlikte babama bir şey söylemek için çıkınca Cemre Gökçe Birgül ve Yeşim abla kalmıştı yanımda. Ha evet bu arada Yeşim abla Hakan abi Harun abi ve Alparslan'ın birçok arkadaşı gelmişti. Birgül de gelmişti ama her ne kadar istesemde Engin hoca ve hastanede çalıştığım çoğu iş arkadaşım işlerinden dolayı gelememişti. Olsun bu kadar kişinin gelmesiyle bile çok mutlu olmuştum.