CHAPTER 5 Oh No!

407 17 1
                                    

[a/n: Ok! Natuwa ako dahil sa wakas, may nakapansin ng first story ko at nag-leave pa talaga ng comment. WAAAAH! Pordaperstym! Ansarap pala sa feeling pag alam mong may nagbabasa  ng story mo. Galing! HAHA. Anyway, inspired ako dahil kay Eleinezzki , unang nag-comment sa first story ko. Kaya heto, I dedicate this chapter for yaaaah. Enjoy! ^_____^v

P.S. Please don't forget to V.C.S - Vote.Comment.and Share... Thanks]

***********

Nathalie’s POV

“URGH!!!”

 

>_______<

Lecheng Biskwit! AnSAKIT NG ULO KO!!! Parang ilang alog na lang eh, mag-eexplode na ‘to.

“Good! You’re already awake.”

 o_o

Napamulat agad ako dahil sa isang napaka-pamilyar na boses. Instant nawala ang sakit at bigat sa ulo ko ng marinig ko ‘yun!

*kusot-kusot mata*

*blink-blink*

*pindot-pindot sa pingi niya*

OoO

“Alexa? Bestfriend? Huh? Andito ka?” halos lumuwa na ang mga eyeballs ko sa sobrang gulat. 

“Yup! Ako nga bestfriend.” Sagot niya with a very wide smile on her face.

“WAAAAH! IKAW NGA!!!” tumayo agad ako at niyakap siya ng mahigpit na mahigpit.

 "Kalma ka lang bes. Sinasakal mo na ang shofa mong bespren! Sige ka, baka paglamayan na ako mamaya." she said while pretending I really suffocate her with my hug.

"HAHA. Baliw!" narinig ko rin siyang tumawa ng mahina. Nakayakap pa rin ako sa kanya. WAAAAH! I can't believe it. Kayakap ko ngayon ang bff kong halos dalwang taong sa skype ko lang nakikita.

“I miswah bestpren!” napatingin kami sa isa’t-isa ng nag-in-chorus pa kami sa pagsabi ng friendship-line namin, tapos bigla na lang kami nagtawanan. tsk. Baliw lang! HAHA

“teka nga!" *napahiwalay ako sa pagkakayakap sa kanya*

"Kailan ka pa umuwi? Akala ko ba, hindi ka na papayagan ng mga magulang mong kasing weird ng mga magulang ko na umuwi dito sa Pilipinas?” 

 Nag-iba bigla ang expression ni ALexa nang tanungin ko 'to. Napalitan ng... nag-alala at para bang nalulungkot na nakikiramay ang pagmumukha niya.

“hmmm, about that, hmmmm. I'm sorry, Nathalie kung ngayon lang ako nakarating. Don't worry, hindi na kita iiwan lalung-lalo na ngayon na -----” 

 “Oh! Gising ka na pala Nathalie. How’s your 2 month sleep? “

OK! Panira ng moment te? Tsk.Bigla na lang kasing sumulpot si Lorna sa eksena eh.

The Memory ChipTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon