The Possessive Man's Girl

Pahina 48

PAHINA 48

***

Para akong nakalutang buong araw sa school. Pinagalitan pa ako ng teacher ko sa Math dahil hindi ako nakasagot sa quiz. Anong magagawa ko? Hindi ako maka-focus dahil sa problema ko sa pamilya.

Hanggang ngayon di ko pa rin matanggap na hindi kami magkadugo ni Auntie. Hindi ko alam kung paano ako makaka-adjust sa mga totoo kong magulang.

They're foreigners and strangers to me. Ni hindi ko nga alam ang lengwahe nila eh.

So, paano kami magkaka-intindihan?

Ano ba 'tong buhay ko? Parang drama sa TV eh. How I wish it's a drama series, not real. Hanggang sa uwian tulala pa rin ako.

I was waiting outside the gate. May ilan-ilan na bumamati sa'kin pero tipid na ngiti lang naging tugon ko. I don't have time to talk. I'm too busy thinking, right now.

Hinihintay ko si Ales. He said he'll take me home, may tinatapos lang daw siyang meeting. Hindi ko alam kung ilang oras pa ako maghihintay dito. Mas lalo lang tuloy akong naiinis.

Kung pinayagan nalang niya akong mag-jeep eh di sana nasa bahay na ako.

Pero ang lolo, nagalit.

Kaya wala na akong nagawa kundi ang sumunod. Mag-aaway nanaman kami, eh.

I rolled my eyes tiredly. Napapagod na ako kakatayo dito. It's already 5:45!

Mag-iisang oras na akong naghihintay dito! Ito na nga ang sinasabi ko eh. Ni hindi man lang nagrereply sa text ko!

Malilintikan ka talaga sa'king matanda ka!

Hindi ko alam kung matutuwa ba o mas lalo akong maiirita nang matanaw na ang kotse ni Ales na pumaparada. He's late! Pinagkrus ko ang mga kamay sa dibdib at tinaasan siya ng kilay pagbaba niya.

Nagmamadali ito at gulong-gulo pa ang buhok. He's tie and botton's undone

"I'm so sorry, Blue..."

Inirapan ko siya at nilagpasan na para pumasok sa kotse. Hindi ko na siya binigyan ng pagkakataon na pagbuksan ako ng pinto. Padabog ko namang sinara iyon para malaman niya galit ako.

Bahala siya diyan.

"How's school?" maya-maya'y tanong ni Ales.

"Okay lang." malumay kong sagot at sa bintana lang ako nakabaling.

"You wanna eat ice cream?" he offered carefully like he's not sure what he just offered. Hindi ko alam kung maooffend ako dun o hindi. Ginagawa niya akong bata.

"Hindi ako bata. Wag ka ngang maingay diyan!" pagtataray ko.

Mas lalo akong naiinis. Nakakabadtrip.

Ang sarap sabunutan.

"Sorry..."

I rolled my eyes. Sige mag-sorry ka lang diyan. Pinaghintay mo akong tanda ka.

"Bie..." he called.

Hindi ko ulit pinansin ang naglalambing niyang tawag. He tried holding my hand pero iwinaksi ko ang kamay niya.

"Ano ba? Nakakairita ka! Wag kang maingay!"

"Sorry na. The meeting was extended, some investors arrived late. I'm sorry."
I don't know what to reply. His reason is understandable, I wanna be matured enough to understand that adult thing.