The Possessive Man's Girl

Pahina 50

PAH I NA 50

***

Gusto kong matuwa nang nakita ko ang kotse ni Ales sa labas ng bahay namin kinabukasan. Parang mas gusto kong hindi muna siya makrta ngayon. I guess

I've got no choice. I have to act normal. I'll asked him at a right time. If... I even have the guts to ask.

Nakarinig ako ng katok habang naloligo ako. Siniguro ko munang naka-lock iyon. Mabagal lang ang pagsasabon ko habang pinakikingan ang palakas na palakas na katok sa pinto hanggang sa tumigil na ito.

I breathe heayily as I went out the bathroom. May lakas ng loob akong magbagal ng kilos dahil 9 o'clock pa ang klase namin ngayon. Walang first subject.

Ala-siete pa lang naman kaya magmumuni-muni na muna ako dito sa kwarto. Bawat suklay ko sa buhok ay mabagal. Ngayon ko lang napansin na mahaba na pala ito. Tinitigan ko ang repleksyon ko sa salamin.

Gusto ko bigla ng new look. Babagay kaya sa'kin ang maikling buhok? I wanna cut it above shoulders.

Magmumukha ba akong mature sa gupit na 'yun?

I let out a heavy sigh.

Remembering Katrina from the previous encounter with her; she's very gorgeous and mature enough to be with Ales.

No wonder, they look so compatible when they're together. How can I reach that level?

May kumatok na naman sa pinto and this time, nabuksan ito. Umiwas ako ng tingin at binalingan ang pagsusuklay ng buhok. I can't bear to talk to him right now. Baka iba ang masabi ko.

I want my courage to push me to ask him about last night. Nasaan ka kagabe? Sino ang kasama mo? Bakit si Katrina ang sumagot ng phone mo? Magkasama ba kayo kagabe? Are you cheating on me?

So many questions, so many doubts.

"Hindi ka pa ba male-late?" he asked casually sitting on my bed. I noticed how he tried to catch my gaze, but I didn't let it happen.

No. Nine pa ang pasok ko. Teacher Robin is absent." Sobra-sobrang pagco-control ang ginawa ko para makapagsalita ng tuwid.

Gusto kong kastiguhin ang sarili sa nagbabadya na namang luha na gustong lumabas. How shallow these tears are.

I'm so sensitive! It's so immature, Blue!

Tahimik ang buong kwarto. Wala ni isa sa amin ang nagtangka pang magsalita. It's like we agreed to stay quiet. I felt his heating gaze towards me. Hindi ko na siya binabalingan ng tingin at kunwari na busy ako pag-aayos.

I shrugged all my thoughts and at the end trash all those doubts. Maybe, may meeting lang sila kagabe. Kaya siguro bigla siyang umalis, dagdag pa na nagalit siya dahil sa nangyari kahapon.

It's fine, Blue. He loves you.

Nakasunod lang siya sa akin hanggang sa kumain na ako ng agahan. Tinanong ko pa siya kung hindi siya kakain sabi naman niya na kumain na daw siya.

Pinanuod niya lang akong kumain hanggang sa matapos ako. Ano naman kaya ang napala niya?

He was carrying my bag when we went to his car.Siya pa ang nagbukas ng pintuan nito.

"Are we okay?" he asked in the middle of a silence.

Oh, now, he's asking? Mukha siya pa nga ang hindi okay, e. I think he's still mad at me about yesterday. It's fine for me, I already said my sorries and he didn't say anything. Hindi pa nga siya nagreply sa'kin kagabe. I think that's enough punishment for me.