The Possessive Man's Girl

Pahina 1

PAHINA 1

***

"Blue! Blue!" napangiwi ako nang marinig ko ang matinis sa sigaw ng matalik kong kaibaigan na si Carla habang tumatakbo sa papunta sa direksyon ko.

"Oh my God, Blue! Alam mo ba ha? Ki–" humihingal nitong sabi at naputol pa dahil hinabol niya ang paghinga niya.

I smirked at her. "No, Carla. Hindi ko pa alam at usong huminga. Relax, okay? Di ka kakainin niyan." pagputol ko sa sasabihin niya.

Ang bilis magsalita eh.

Ngumiti lang siya sa'kin bago sinunod ang sinabi ko. Huminga siya ng malalim.
I rolled my eyes nang bigla na namang siyang tumili habang yinuyogyog ang balikat ko. Sana lang di ako mabalian sa lakas ng yugyog niya sa'kin.

Gosh, ano bang nakain ng babaeng ’to, ang lakas makasakit eh.

"Eeeehh! Blue! Alam mo bang kinausap ako kanina ng crush ko! Si Sean! Si Sean best! Eeeeh!" nagtatalon niyang sabi.

Hyper talaga 'to palagi. Parang baliw. Minsan gusto ko nang ipa-consulta sa doctor. Pero, mahal ko eh, kaya wag nalang.

"Oh? Talaga? Good for you then." tipid kong sabi at nagpatuloy lang sa pagbabasa.

Ayan na naman siya, magkwe-kwento na naman sa mababaw niyang engkwentro mga crushes niya. Sa tagal ng pagiging magkaibagan namin, nasanay na ako pambubogbog sa'kin, mabuti na nga lang ay hindi pa ako nabibingi sa mga till niya eh.

Pero kahit naman ganyan siya ka-hyper eh, siya lang naging tunay kong kaibigan. Hindi siya katulad nang iba na kinakaibigan lang ako pag may kailangan sa'kin.

"At alam mo ba kung ano ang sabi niya saken?" kinikilig nitong sabi.

"Oh ano?" tanong ko na nakatutok pa rin ang mata ko sa librong binabasa ko.

"Eh kasi, tinanong niya ako kung ako daw ba yung bestfriend mo. Tapos, tapos, pinapabigay pa niya 'to sayo. Pero syempre dahil best friend mo ako at mahal na mahal mo din ako and vice-versa, akin nalang 'tong binigay niya." she stated.

Nilingon ko siya at nakita kong inaamoy-amoy ang hawak nitong red roses. Napatingin din siya at ngumiti ng malapad.

"Oh? Akin nalang ha? Tutal mahal mo naman ako at vice-versa." tanong niya ulit.

I shook my head. "Uhuh. Sure." I said nonchalantly still staring at her at ino-obserbahan ang reaksyon niya.

Nag-iwas naman siya ng tingin at malalim na bumuntong hininga.

"A-ano ka ba! Tanggap ko ng lahat ng mga crushes ko nagkakagusto sa'yo. I can't blame them! Ang ganda mo kasi! While me, heto, the exact opposite of you. Maganda ka, ako panget —"at bago pa man niya matapos ang monologue niya pinutol ko na siya.

Mabilis kong tinakpan ang bibig niya.

"Hep hep! Wag mo ng tapusin yan! How many times do I have to tell you not to bully yourself huh? Wala ako paki kung opposite pa tayo. Basta ang importante you're not just my bestfriend but my greatest friend! At wala akong pakialam sa mga crushes mo na may gusto sa'kin. Distraction lang yan. Sayong-sayo na sila." pagsisigurado ko, while glaring at her softly.

I felt her smile through my hands. Tinggal niya ang kamay ko sa bibig niya at tumawa. Inakbayan ko siya at ginulo ang buhok niya. Ngumuso lang siya dahil nagulo ang buhok niya.

"Ano ba..." mahinang saway niya at inayos ang buhok.

Kayumanggi ang kulay ni Carl, medyo chubby siya at kulot na kulot ang buhok niya. Hindi rin naman siya katangkaran hanggang baba ko lang siya sa 5'7 kong height. Matangos din ang ilong niya at bilugan ang kanyang mga mata.

Samantalang ako, kasing puti ng gatas ang balat, straight ang buhok na kulay brown, matangos daw ang ilong ko, mahahaba ang mga pilik mata, at mapula ang labi at kulay berde ang kulay ng aking mga mata.

Half-japanese at half-russian kasi daw kasi ako sabi ni Auntie na siyang nag-aalaga sa'kin ngayon.

Namatay na kasi ang mga magulang ko sa lumubog daw kasi ang barkong sinasakyan nito.

Oh well., hindi naman kami mayaman at hindi naman masyadong mahirap kumbaga sakto lang ang estado ng buhay namin Auntie.

Habang si Carla, mayaman ang magulang niya. Isang businessman ang daddy niya habang may botique naman ang kanyang mommy. Hindi ko nga alam kung bakit nagtitiis pa siya dito sa CNHS na isang publikong eskwelahan. Kahit kaya naman nila sa private. At ang sabi niya gusto niya daw palagi kaming magkasama.

Sweet talaga.

Me and Carla are always like this. Simula bata palang kami– siya na talaga ang bestfriend ko. Kahit may nagsasabing hindi kami bagay maging bestfriends, because we are totally opposite daw, physically.

But who give a damn about that? Eh, ano naman ngayon? Pati ba naman sa friendship kailangan may basehan pa?

"I'm sorry, Blue. Promise, hindi na ako magse-self pity." ngumiti siya ng malapad habang itinaas ang kanang kamay na parang nanunumpa.

I smiled at her. "Dapat lang! You swear it in the name of friendship?" nilahad ko ang pinky finger ko.Sounds cliche, pero ganito palagi ang sumpaan namin ni Carla since childhood.

"Swear it in the name of friendship!" she kissed my cheeks at sabay kaming halakhak, not caring if anyone thinks we're crazy.

***
iorikun xx