Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon he...
"Ne dediğinin farkındasındır umarım Aras'cım." Ben artık kalbimin bu aksiyonu kaldırabileceğini sanmıyordum. Aras'ın fikrini ben ve Ülker mantıksız bulurken, Pozan ise bu anı dünden beklermiş gibiydi.
Aras'ın fikri ise Tunç'u hapishaneden kaçırmaktı.
Şu fikir başlı başına mantık içeriyor muydu?
"Sen kafayı mı yedin? Yakalanırsak görevi geç Dünya'yı unuturuz." Olaya müdahale olarak ayağa kalktım. En son doğal olarak evimize geçmiştik. Bedenimiz bitap düştüğünden dolayı midemizi doldurup salona yol almıştık. Ve hepimize Ülker acı bir kahve yapmıştı. Düşünce fonksiyonlarımız çalışsın diye fakat bu Aras'ta yan etki yapmış gibiydi.
"Peki 48 saatlik süresi olan bu görevi nasıl tamamlayabiliriz bana bunu açıklayın." Sessizliğe kapılan ortam ile koltuğuma geri oturdum ve kahvemden bir yudum daha aldım.
"Hadi... Hadi bulun." Gıcıklığına gülerek ayak sallayan Aras'a kaşlarımı çatarak baktım.
"Sıkıştırmasana. İki dakikada bulamayacağımızı biliyorsun." Sallayan bacaklarını durdurdu. Ve bir bacağını diğer bacağının üzerine attı. Yukarda olan bacağına kolunu yaslayarak hafifçe eğildi ve çenesine elini dayayarak "Bundan başka fikir bulamayacağınızı biliyorum diyelim güzelim." diyerek koltuğuna geri yaslandı.
Dişlerimi bastırırken çenem kasıldı. Hem sinir bozucu hem de nasıl bu kadar çekici olabiliyordu bu adam.
"Senin bulduğun fikir değil Aras, delilik!" Kollarımı bağlayarak arkama yaslandım. Bacak bacak üstüne atamazdım şu an zaten ayağımın diğeri havada kalırdı. Sözüme kahve fincanı kaldıran Ülker katıldığını belli etti.
"Tamam kızım bulun işte fikir ben duşa giriyorum. Yalnız o saksıları iyi çalıştırın da iş işten geçmesin." Ayağa kalkarak yanımdan geçerken öldürücü bakışlarımı tenine kazımak ister gibi saplıyordum. Elini başıma uzatıp saçlarımı karıştırıp yukarı koşarken arkasından bağırdım. Nefret ediyordum saçımın şu şekil de karıştırılmasından.
"Umarım bir gün kel kalırsın Aras!" Görüş alanımı açmak için saçlarımı düzeltirken "At yalanını yerim yanaklarını." demesi ile ona döndüm. Öpücük atarken dil çıkarmamla yukarı çıktı. Dil niye çıkardıysam...
Aras'ın kalktığı koltuğa Pozan yatarken, "Ne kadar da tatlı çift kusacağım şimdi." cevabı verdi.
"Hı, sen çok eşli sevgili hayatına kus dön de." Hazır cevaplılığım ilk kez belirirken "Uf be kızım Aras duymuştur bu kapak sesini." dediğinde Ülker'e başımı sallayarak güldüm.
