Neşeli bir kişi olmasına rağmen dışarıdan soğuk ve durgun bir yapıya sahip olması onu yalnız yapmıştır. Hayatını bilgisayara ait yaşayan Leman Kaya, tam bir yıldır kendini sanal hayat oyununa adamıştır. Ve her şey bu oyunla başlamıştır. Ah pardon he...
Öncelikle arayı bu kadar açtığımız için özür dileriz. Hem benim hem de Umutlarsessizxx 'in okulla ilgili sorunlarımız vardı. Anca kendimizi toparlayıp kitaba geri dönebildik. Biliyorsunuz ki geçiştirilmiş bir bölümle karşınıza çıkmak istemeyiz. O yüzden bu verilen arayı mazur görünüz.
Eeeee nasılsınız bakalım? Valla biz sizleri çok özledik. Hele bizim beşli hasretinizden ölmek üzere.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Şuraya bizimkileri koyalımda biraz hasret giderin. Hem Wattpad'de birazcık karakter görsün bxjxjsjs)
Kemerlerinizi bağlayın ve sıkı tutunun... Sherlock Holmes olmaya hazır mısınız hanımlar ve beyler?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💻İyi Okumalar💻
"Acıyor mu?" Titreyen ellerimi yüzünden yavaşça geri çektim. Oturduğum koltukta huzursuca kıpırdanırken Tunç'ta yüzündeki yarasına sürdüğüm kremi yedirmeye devam etti.
"Üzerinden dört gün geçti Leman." Masadaki ıslak mendil paketinden bir tane aldı ve ellerini silmeye başladı. Kapağını kapattığım kremi masaya geri bırakırken sıkıntıyla nefesimi verdim.
"Tunç ben özü..." Sözlerimi tamamlamama izin vermeyen Tunç'a baktım. Yüzünde ufak bir tebessüm vardı.
"Sakın benden bir daha özür dileme Leman. Denedim ve olmadı." Derken sesindeki burukluk yüzümdeki gülümsemeyi gölgelemişti. O kargaşada Tunç'u çok zor çıkarmıştık oradan. Polisler, fanlar, dışarıda bekleyen magazinceler... Tam bir kaos ortamıydı. Yağız bir araçla arkadan çıkartmıştı Tunç'u. Kaplan'da aynı şekilde çıkarılmıştı. O günden beri her yerde ikisinin ismi geçiyordu. Maç gerçekten tarihe geçmişti. Sonu bilinmeyen bir maç...
