L A P T Ü

LAPTÜ × 13

İYİ OKUMALAR 💻🎮

BÖLÜM 13: "BİR 90'LAR MACERASI"

Helloooooo💙
2020'den tüm LAPTÜ ailesine selamlar olsun.
Sıradan giriş yapmayalım kendimizi 2020'ye saklayalım dedik.
Yeni yılda; yeni bölümle, yeni olaylarla sizlerleyiz. Eh özleştik baya. Lafı uzatmıyoruz merak etmeyin.

2020'nin sizlerin ve LAPTÜ'nün yılı olması dileğiyle...

İyi okumalar...

💻💻💻

"Kalleş herif! Başıma neler geldi senin yüzünden."

"Şaban sus. Sus şaban "

"Susmayacam. Susmayacağım işte. Kim olduğumu karıştırıyorum. Ver benim izin kağıdımı. Sokakta kolluklu imdizatlar çeviriyor. "

"Ama Şaban işler bildiğin gibi değil."

"Ben anlamam. Vazgeçtim zaten ben bu işten."

"Olmaz ki."

"Hem ben süt annemi göreceğim."

"Bırak şimdi süt anneni ya."

"Nerde benim süt annem? Süt anne! Süt annecim!"

"Şaban!" Boş tabakla buluşan ellerimle televizyondaki bakışlarım kucağımdaki tabağa kaydı. Ben hangi ara yemiştim ki bu tabağı?

"Çok iyi ya." Kulaklarıma ulaşan Pozan'ın neşeli sesiyle bu tabağın hangi ara bittiğini şimdi çözebilmiştim. Ben niye bu çocukla yan yana oturup film izliyordum ki? Git Ülker'le otur Leman. Git Aras ile ya da Tunç ile otur. Niye Pozan?!

"Git cips kat." Dedim Pozan'a doğru eğilerek. Sessiz olmaya çalışıyordum. Diğerlerinin dikkatini filmden çekmek istemiyordum. Pozan önce bana sonra boş tabağa baktı. Omuz silkti ve kucağındaki yastığı koltuğun kenarına bırakıp bana doğru döndü.

"Git kendin kat. Film izliyorum şurada görmüyor musun?" Görüyordum. Şuan hepimiz oturmuş Süt Kardeşler'i izliyorduk. Fakat bu durum pek umurumda değildi.

"Hepsini sen yedin Pozan." Dedim. Kucağımdaki tabağı aldı ve ortadaki sehpaya bıraktı. Niye her hareketinde o tabağı dolduracakmış hissine kapılıyordum?

"Bi kere ben seni düşünerek yedim onları." Dedi. Gözlerini filmeden çekmeden konuşuyordu benimle. Sinirle nefesimi dışarıya verdim ve sakin olmak için bir kaç saniye bekledim. Fakat bu süreç pek işe yaramıyordu bende.

"Neyimi düşündün acaba Pozan?!" Sinirle yükselen sesimle filmdeki bakışlar bana dönmüştü. Hatta Aras filmi bile durdurmuştu. Durdurmasa da olurdu. Sonuçta bu filmi yüzüncü izleyişim olabilirdi.

"Neler oluyor?" Aras bıkmışcasına bir bana birde Pozan'a bakıyordu. "Pozan cipsin hepsini yedi ve gidip katmıyor." Dedim. Şuan tam olarak kendimi kardeşim Fırak gibi hissetmiştim. O da beni hep anneme şikayet ederdi. Küçük fare!

"Ya ben senin iyiliğin için yedim hepsini. Yazıklar olsun. Bana teşekkür etmen lazım senin be!" Sonuna doğru yükselen ve kınayan sesine ağzım açık bir şekilde tepkisiz kalabilmiştim.

"Nasıl bir iyilik bu Pozan?" Ülker aklımdaki soruyu dile dökerken açık ağzımı kapattım ve kollarımı birbirine bağlayarak Pozan'ın açıklamasını beklemeye başladım. Oturduğu yerde biraz dikleşti ve yüzüne ciddi bir ifade yerleştirdi. Saçma açıklamasını merakla bekliyordum.