Don't shoot me +18

Endişeler

Namjoon saatlerdir bitmek bilmeyen görüşmeden sıkılmaya başlamıştı. İki parmağı ile yanında bekleyen Seokjin'e işaret etti ve sağ kolu hiç bekletmeden ona doğru eğildi.
"Ne zaman gider bunlar?"
Seokjin kısık sesle "Anlaşma yapılmadıkça gideceklerini sanmıyorum." dedi.

Alpha daha ne kadar konuşmaları gerekecekti anlamıyordu. Karşısında ki beta oldukça inatçı çıkmıştı. Adamı baştan aşağı süzdü. Fiziksel olarak kendisinden çok daha güçsüzdü rakibi.
"Benim son sözüm kesin ve net" dedi "kimse benden habersiz taşımacılık yapamaz. Bana pay vermeden bu şehirde ekmek bile sattırmam kimseye."

Namjoon'un sert tavırlarına diğer çeteler alışmıştı artık. Ona karşı gelemeyeceklerini biliyorlardı bu yüzden hiç bir zaman kopartamayacakları bir parçayı ısırmaya kalkmamışlardı. Kim Namjoon istediğinde çok acımasız ve merhametsiz olabilirdi. Fakat bu çete liderini bugün Namjoon'un karşısına getiren şey sokaklarda dolaşan dedikoduydu.
Duyduklarına göre Kim Namjoon yumuşamıştı. Ailesinin katillerine acımış ve onların omegalarını evine kapatmıştı. Kendi tanıdıkları alpha Kim, Min'lerin gözünün yaşına bile bakmazdı. Ama anlaşılan genç alpha eskisi kadar cani değildi.
Ya da onlar öyle zannediyordu.

"Kim Namjoon, sana saygımızı yeterince gösterdiğimizi düşünüyoruz. Ama ülkenin ekonomik sıkıntıları her sektörü vurduğu gibi bizi de vurdu. Sana verdiğimiz haraç yüzünden işleri büyütemiyoruz. O yüzden ya haraçları indirirsin ya da bizden hiç pay kopartamazsın."

Namjoon gerilmeye başlasa da belli etmedi. Öfkesini kendisine saklayarak yan bir şekilde tebessüm etti. Onu tanımayan biri bu halini sevimli bulabilirdi. Ama Namjoon'u tanıyanlar biliyordu ki alpha bu kadar sakin kaldığında bunun tek bir anlamı vardı.
Kana susamıştı.

"Benim sözümün üstüne söz mü söylüyorsun Sehun?"

Namjoon'dan yaşça büyük olan beta geri çekilmedi. Eğer alpha güçten düştüyse bundan ilk faydalanacak kişi o olmalıydı.

"Artık eskisi gibi olmadığını konuşuyor herkes. Bir sürtüğü evine alıp ona taptığını konuşuyorlar. Ya benim sözümü dinlersin ya da senin o çok sevdiğin oyuncağını alır sana bozuk bir şekilde geri veririm! Anladın mı?"

Kim Namjoon'un artık zayıf bir noktası vardı. Ve bunu herkes çok çabuk öğrenmişti. Onu Min Yoongi ile tehdit etmek kötü bir fikir olabilirdi belki ama sokakların kuralı buydu. Zayıf olan hayatta kalamazdı. Zayıflığı olanlar da kullanılırdı.

Namjoon karşısında ki adamı dinlerken Seokjin dehşetle betaya baktı. Böyle bir cüreti nasıl gösterirdi? Şimdiden insanlar Namjoon'u küçümseye başlamışlardı ve ona karşı Yoongi'yi kullanmaya devam edeceklerini biliyordu.

Namjoon yavaş bir şekilde ayağa kalktı. Ne ara cebinden aile yadigarı çakısını çıkardı kimse görmemişti bile. Sehun'un adamları davranmadan önce onu saçından tutup kafasını masaya bastırdı.
Karşı çetenin adamları silahlarını çıkardığında öldürücü bir sesle konuşmaya başladı.
"Burda ki tek alpha benim. Bu da demek oluyor ki aptal kurşunlarınız dönüştüğümde bana işlemeyecek. Tabi gümüş kurşun taşımıyorsanız. Yanınıza tedbir amaçlı gümüş kurşunlar almış olsanız bile beni sadece yavaşlatacak. Bense her birinizi canlı bir şekilde parçalara ayıracağım. Soruyorum size, bu adam için acı içinde ölmeye değer mi?"

Sehun'un adamları korkuyla ona bakıyorlardı. Sehun kafası masaya yapışmış olduğu için boğuk bir şekilde emir verdi. "Ne duruyorsunuz vurun şu adamı!"
Namjoon'un güvendiği korumaları onun adamlarının etrafını sarmıştı bile.
Namjoon diğerlerini son bir kez uyardı.
"Bu adam için ölmek isteyen varsa hiç durmasın. Ateş etsin. Ama sevdiğiniz her şeyin, herkesin peşinden gideceğimi unutmayın. Sadece sizi öldürmekle yetinmeyeceğim. Sizin adınızı bilen son kişi pençelerimin altında can verene kadar durmayacağım."
Namjoon'un ölümcül sesi ve baskın kokusu adamları tedirgin etmişti. Kimse onun kötü tarafına denk gelmek istemiyordu. Bu yüzden ona çevrili silahlar teker teker yere düşmeye başladı. Adamlar liderlerine ihanet edip teslim oldular. Ve bunun için sadece Namjoon'un bir kaç tehdidi yeterli olmuştu.