Sedyede olaylardan bi haber uyuyan genç kız farkında olamdan yavaşça parmağını oynattı. Tabiki de başında bekleyen hemşiresi bunu fark etmişti. Genç kızın yanına yaklaştı ve işte o an sedyede uyuyan hastasının uyanacağını anladı. Doğruca kapıya yöneldi ve doktoru çağırmaya gitti. Hemşire gidince genç kız gözlerini açtı. Gözleri ile etrafı taradı nerede olduğunu anlamaya çalıştı. Kapı aniden açıldı ve içeriye 40'larının başlarında bir adam girdi. Sedyedeki hastasının yanına gitti.
- Merhaba Bayan Kane.
Dedi temkinli bir şekilde. Kafasında anlamsız sorular ile karşısındaki adama baktı genç kız.
- Neredeyim ben ?
Dedi genç kız. Merak ediyordu karşısındaki kişinin kim olduğunu nerde olduğunu ve neden burada olduğunu. Kafasında sadece bulanık görüntüler vardı ama bir türlü toparlayamıyordu.
- Hatahanedesiniz ve iznizniz olursa sizi bi kontrol edelim iyi misiz diye.
Dedi doktor. Sabırsızdı bir an önce evine gitmek istiyordu ama karşısındaki kızın soruları vardı. Aradığı cevaplar vardı. Sesizliği fırsat bilip kıza yaklaştı.
- Uzak dur benden.
Dedi genç kız tehtitkar bir şekilde. Kuru olan boğazı ise sesine ayrı bir ürkütücülük katıyordu. Sinirlenen doktoru hemşireye döndü hemşire ise hafifçe başını salladı. Doktor odadan çıkınca hemşire karşısındaki kız döndü.
- Biliyorum bazı cevaplar arıyorsun. Yani bana istediğin soruyu sorabilirsin bildiğim kadarını cevaplıyacam. Ama seninde benim sorularıma cevap vermen gerek.
Dedi. Yardım ettmek istiyordu çünkü karşısındaki kıza üzülüyordu. Kız ise cevap istiyordu bu yüzden başını "tamam " anlamında salladı.
- Adını hatırlıyor musun ?
Dedihemşire.
- Ava Kane.
Hemşire Ava'ya buna benzer sorular sordu ve onu durumunu kontrol etti. Artık sorma sırası Ava'nındı.
- Bana ne oldu ? Neden burdayım ?
Dedi. Kafası karışıktı ama hemşire kafasının bu kadar karışık olmasını beklemiyordu.
- Seni yaklaşık 3 yıl önce buraya getirdiler. Ormanda vahşi hayvanların saldırısına uğramışsın.
Dedi. İşte bu iki cümleden sonra dünya sanki Ava'nın başına yıkılmıştı. Ne demesi gerktiğini bilmiyordu. Koskoca 3 yıl geçmişti. Kim bilir neler olmuştu.
- Eşyalarım nerde.
Dedi Ava. Diğerlerini merak ediyordu. Gerçekten kendisine ne olduğunu merak ediyordu. Hemşire parmağı ile 1 dakkika işareti yaptı ve odadan çıktı. Geri geldiğinde elinde iki tane paketle döndü. Paketleri Ava'nın kucağına bıraktı. Ava hemşirenin odadan çıkmasını bekledi o odadan çıkınca arkasına yaslandı.
AVA KANE
Önümde olan paketlerden birinden içinde kıyafetler diğerinde ise cebinden çıkanlar vardı. İçinde telefonu ve o gün Peter'ın cebine koyduğu şey yani bir fotoğraf vardı. Fotoğrafta ise bir adam vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
( Joseph Morgan )
Bu adamın kim olduğunu bilmiyorum ama o kadar da umrumda değil nede olsa Peter biliyordur. Paketteki telefonumu aldım ve Peter'ın numarasını bulup aradım.
"Merhaba ben Peter, mesaj bırakın.
Dedi.
"Merhaba Peter ben Ava. Şu an neredesin bilmiyorum ama lütfen mesajımı alınca beni ara. Bu gece hastahanede kalıcam yarın çıkarım diye düşünüyorum. "
Dedim ve gözlerimden düşen bir kaç damla göz yaşımı sildim. Sonra gözüm diğer pakete kaydı. Paketi kendime çektim ve açtım. Siyah bir pantolon, beyaz bir t-short ve gri bir hırka vardı. Bu kıyafetler o günden kalmaydı ve bunları görmek bana o günü hatırlıyor. Kıyafetleri tekardan yerine koydum ve yanımda olan sandalyenin üzerine koydum. Telefonumu yanımdaki komodinin üzerine koydum. O fotoğrafı ise pakete koyup yastığımın altına koydum nede olsa bu önemli. Kendimde rahat bir pozisyon alıp uzun zamandır yaptığım şeyi yaptım yani uyudum.
