Young Forever ๛ KNJ

13.BÖLÜM

Ben varya BTS'den başka grubun fanı olamıyorum yaa~

Şarkılarını dinliyorum falan ama hiçbiri BTS'in yerini tutamıyor, ben bu çocukları çok seviyorum bee~🥰💜💜💜💜💜💜💜

Vote-Yorum💜

" So-sonra, sonra ne oldu?" diye sordu titrek sesiyle Soo Yeon.

" Dayın beni sakin bir yerde ev tutup oraya yerleştirdi. Şehirden uzak bir kasabaydı. Beni oraya götürmüştü ama hergün gelirdi. İleri ki günlerde baban dayının evine gitmiş benim öldüğümü duyunca, mezarımı görmek istemiş neden onu çağırmadığı hakkında konuşmuş. " dedikten sonra boğazında takılan düğüm öksürüklere boğulmasına neden oldu.

Soo Yeon teleşla annesine su verip içmesine yardımcı oldu.

" Tamam yeterli anne kendini yorma artık" dedi telaş ve üzüntüyle.

Annesi kafasını sallayıp reddetti.

" Ha-hayır olmaz Soo Yeon-ah, bu zamana kadar yalanlarla yaşadın, yaşamana göz yumdum. Senden çoğu şeyi çaldım; daha fazlası olmaz."

Soo Yeon annesine hak veriyordu ama onun için ölesiye korkuyordu, annesini kaybetmekten korkuyordu.

" Dayın kimsesiz olduğundan benim yerime adımla ölen kadının mezarına götürmüş, orda olanları bilmiyorum. Baban ne tepki verdi, ne yaptı dayın hiçbir zaman anlatmadı. Belki de en iyisini yaptı, o zaman daha çok vicdan azabı çekerdim sanırım.

Üzerinden aylar geçti, hem abinin acısı hem de babanın acısını taşıyamıyordum. Oğlumun öldüğü fikri, sevdiğimden ayrı kaldığım tüm zamanlar içten içe ölüyormuşum gibi hissettiriyordu ama sen, sen beni hayata bağlayandın kızım yalnızca senin için yaşıyordum. "

Soo Yeon gözlerini annesinden kaçırarak sordu.

" Beni babama neden söylemedin anne, babam bizi koruyabilirdi. "

Annesi yine başıyla reddetti.

" Koruyamazdı, abini koruyamadık. Seni de koruyamazdık. "

Namjoon o an aklından geçen tespitleri bir kenara bıraktı, belki de Başkomiser Kim'in kızı değildi. Sonuçta Seokjin hala onlarlaydı, babasının yanıydaydı öyle değil mi?

Ama yine de kızı olma ihtimali aklını kemiriyordu. Ve içinden bir ses de gerçeğin ta kendisi olduğunu söylüyordu.

Soo Yeon annesinin anlattıklarını düşünüyor, kendisini onun yerine koyup empati yapıp anlamaya çalışıyordu, belki de kendine göre haklıydı; acımasızca yargılayamazdı.

" Sen doğdun, güzel bir bebektin ve sanki beni anlar gibi hep dinlerdin, usluydun. Sana ne olursa olsun sahip çıkıp tüm sevgimi veriyordum, üzerine titriyordum lakin bazı zamanlar öyle ağlardın, hasta olurdun ki kimsenin elinden bir çözüm gelmezdi çünkü bir babaya ihtiyacın vardı biliyordum. Hem manevi olarak hem de nüfusa kaydolman için.

Dayın da kendi adını yazdırdı. Bunları biliyorsun sadece sana anlatırken baban öldü demiştik." dedi.

" Evet, evet biliyorum" dedi tuttuğu yaşlarını bırakarak.

" Soo Yeon" dedi.

Ciğerlerine inmeyi başaran ufak bir nefesle

" Babanı, babanı bu-bul kızım. "