Young Forever ๛ KNJ

18.BÖLÜM

❗Medya V'nin -yanılmıyorsam- dün gece paylaştığı şarkı. Mixtape şarkısı olma olasığılı oldukça yüksek.

Vee çok güze~l😍

❗Bu kurgumuzdan sonra anket yapmasam. JK kurgusu salsam. Okur musunuz?

Vote-Yorum💜

(Soo Yeon)

Koşarak kafeden ayrılmıştım. Çok fazlaydı, bu çok fazlaydı.

Babam aylardır tanıdığım arkadaşım dediğim kişinin babasıydı, arkadaşımsa abim..

Hiç tahmin etmemiştim bunu. Şaka gibiydi her şey.

Kader beni önce a-abimle karşılaştırmıştı sonra babamla ama ben onları tanımıyordum.

Hayalimdeki gibi olmamıştı. Ben sarılmayı hayal ediyordum, bir babanın verdiği o güveni en derinden hissetmek istemiştim, yılların özlemini dindirmek en büyük arzumdu.

Kafede dediklerime pişman olsam da geri dönmeye gücüm yetmiyordu, dönemezdim de zaten. Kabullenmekte zorlanıyordum.

Oturduğum bankta başımı kendime çektiğim dizlerime dayamıştım. Saçlarım tüm yüzümü kapatıyordu.

' Ağlama Soo Yeon, ağlama. Buna sevinmen gerek'

" Daha ne kadar duygularını, hislerini bastırarak yaşayacaksın Soo Yeon."

Yine gelmişti, her zor anımda yetiştiği gibi yine yetişmişti.

" Ağlamak istiyordan ağla, kızıyorsan bağır neden, neyden kaçıyorsun.?"

Elim sızlayan kalbimin üzerine gitti. Ağrıyordu, çok ağrıyordu. Aldığım nefes yetmiyor gibiydi, soluğum kesiliyordu.

Eli tarafından kaldırılan başımın sayesinde göz göze geldi.

Biçimli kaşları çatılırken " Rengin bembeyaz olmuş, iyi misin Soo Yeon?"

Gözümü yumduğumda kendiliğinden düşen damlalarla yanıtladım.

" Dayanamıyorum, artık tüm gücümü tükettim."

Kollarını bana açıp kendine çektiğinde ben de beklemeden arasına sokuldum. Sıkıca doladım kollarımı.

Sıcaklığına sarılmak istiyordum. Annemden sonra kolları bana huzur veren tek yer olmuştu.

" Soo Yeon onlar senin ailen, bu kadar büyük tepki neye? "

Bilmiyordum her şey o kadar ani gelişmişti ki, beklemediğim bir durumdu, kabullenmek çok zordu.

" Karmakarışık hissediyorum. Gerçeklerin canımı yakacağını düşünmemiştim."

Tişörtünü göz yaşlarım ıslatırken sıkı sıkı sarılıyordum. En iyi yanıysa Namjoon bana itiraz etmeden karşılık veriyordu.

" Pekala, şöyle düşün. Babanın kim olduğunu öğrenmek istiyordun ama seni kabullenmeme korkusunu taşıyordun. Ama baban seni öğrenince gözlerimin önünde ağladı. Bunca yıl yanında olamadığı için ağladı Soo Yeon."

Babam olduğunu söylerken buğulanan gözler aklıma geldi.

" Peki ya Jin hyung. Onu zaten abin gibi görmüyor muydun? Şimdi değişen ne, o senin öz abin. "

Haklıydı değişen olmaması gerekiyordu.

" Ben, ben bilmiyorum Namjoon. Daha doğrusu anlayamıyorum. Annem abimin öldüğünü söylemişti?" onları kabullenemeyen bir yanımı susturmak istiyordum bunun için sormuştum bu soruyu.