Young Forever ๛ KNJ

14.BÖLÜM

Vote-Yorum💜

(Soo Yeon)

Gözlerimi açtığımda bir hastane yatağındaydım. En son kendimi kuluğımda uğulduyan seslerin arasında hatırlıyordum sanırım bayılmıştım.

Saniyeler içinde olanları hatırladığımda gözlerim aniden doldu.

Annem ölmemişti değil mi? Ölmemeliydi, beni bir başıma koymazdı, bırmazdı ki beni!

Koluma takılmış serumu canımın acımasına aldırmadan çıkardım. Birden ayaklanınca başım dönse de koridora çıktığımda herkes buradaydı, bakışları ve dikkatları bana dönmüştü.

Annemin yanına gitmek istiyordum, sıkıca sarılırsam beni bırakmazdı.

Adımlarımı koridorun diğer ucuna yönlendirirken önüme geçip kollarımdan tutan bedenle durmak zorunda kaldım.

" Bırak beni, bırak!"

Kolları arasında çırpınıp duruyordum, neden bırakıyordu ki! Ben...ben anneme gidecektim.

" SOO YEON!"

Namjoon'un bana bağırmasıyla durdum.

" Dur artık, dur.!"

Sağa sola salladım başımı.

" Annem orda yalnız kalmasın bırakta yanına gidiyim. "

Kızarık gözlerini arkamda bir yere odakladı ya da yalnızca bana bakmak istemedi, bilmiyorum.

" Soo Yeon..annen öldü, yapma."

" HAYIR! Annem bırakmaz beni "

Niçin izin vermiyordu ki!

" Üzgünüm ama annen öldü Soo Yeon, o öldü. "

Aynı şeyleri söyleyip ne elde edecekti.

"Ölmedi, ölmedi, ölmedi tamam mı! Annem ölmedi yalan söylüyorsun!"

" Noona~"

" Soo Yeon-ah "

Diğerlerinin seslerini duysam da algılamakta zotlanıyordum.

Bedenimi saran kollar arasındayken son hissettiğim derimi delen iğneydi.

~~~

Sakinkeştirici iğnenin etkisisyle yeniden Namjoon'un kolları arasına yığılmıştı.

Namjoon ve arkadaşları kıza yardımcı olamamanın üzüntüsüyle bakakalırken Namjoon, kızın bacaklarının altından kollarını geçirip az önce çıktığı odaya taşıyarak yatırdı.

Yüzünü kapatan saçları rahatsız olmasın diye geriye atıp yanağını elinin tersiyle yavaşça okşadı.

" Soo Yeon-ah... " dedi ama devamını getiremedi.

Eli kolu bağlı hissediyordu.

~~~

Namjoon bir an önce Soo Yeon'un ailesini bulmak için karakola gitmiş ve uzun araştırmalar yapmıştı. Çoğu araştırması sorunsuz çıkıyordu, tahmin ettiği gibi. Dayısı savcıydı, üstünü örtmeyi başarmıştı.

Eğer Soo Yeon'un annesinin gerçek adını bulabilirse gerisi ip söküğü gibi gelirdi.

Elinde hiçbir ipucu olmadan karakoldan ayrılıp geri hastaneye dönmüştü.

O sırada Jimin ve Jin, Soo Yeon'un yanındaydı, diğerleri artık gitmişti. Kalan iki kişiyse Soo Yeon'a yemek yedirmeye çalışıyorlardı. Ancak Soo Yeon başka dünyalardaydı; sessizce duvarı izliyordu.