8.BÖLÜM

363 41 35
                                    



Vote-Yorum💜

Soo Yeon yanındaki adama göz ucuyla bakarak geri döndü önüne. Komiser Min Yoongi, Soo Yeon'u hastaneye götürerek aslında kıza yardımcı oluyordu.

Normalde duygulara aldırış etmeyen bu adam kızın gözlerindeki çaresizliği ve yorgunluğu okuyabilmişti.

Namjoon'un aksine kızın suçsuz olduğunu düşünüyordu başta ne kadar şüpelense de ama kesin kanıtlar olmadan da tamamen inanamazdı. O bir polisti netice de, deliller olmadan karar vermek ona göre değildi.

Hastaneye geldiklerinde Soo Bin hızlıca içeri girmek istese de mümkün olmadığını biliyordu.

Komiser Min Yoongi'yi arkasından takip ederek içeri girdiler.

Danışmandan öğrendikleri odaya çıkarken Soo Yeon kendini zor tutuyordu. Annesini nasıl göreceğini, nasıl bulacağını...hiç fikri yoktu.

Koridorda oturan Goo Ra teyzesi onu fark ettiğinde koşarak sarıldı.

Göz yaşlarını saçlarına yavaştan kırlar düşmeye başlayan kadının omzuna döktü.

" Goo Ra teyze lütfen güzel haber ver?"

Kadın mahcubiyetle kızın saçlarını okşadı.

" Hastalığı son evreye girmiş Soo Yeon, üzgünüm kızım."

Kız kendini zorlayarak tuttuğu bütün damlaları tamamen bıraktı.

Hayat öyle acımasızdı ki, öyle bir imtihandı ki her şey yoluna giriyor dediğin an da baş aşağı olabilirdi ya da bir anda güllük gülistanlık. Ama Soo Yeon'un hayatı daha o 4 yaşındayken alaşağı olmuştu.

O 4 yaşından beri mücadele ediyordu: bedenen değil belki ama ruhen hepsinden yorucuydu.

Komiser Min Yoongi oraya gelen doktorala konuşuyordu ve hastalıkla ilgili bilgi alıyordu. Tabi doktor da zaten Soo Yeon'un birkaç kez getirdiği hastane, doktor olunca...Soo Yeon'un dediklerini doğrulamış oluyordu beyaz önlüklü ister istemez.

Goo Ra teyze Soo Yeon'un kulağına fısıldadı üniformalı genci görüncü.

" Kızım bu genç kim?"

Soo Yeon biraz geri çekilip arkasına baktı, ne derdi?

" Şey, şey o. A-arkadaşım."

Goo Ra teyze Soo Yeon'un telaşına anlam veremese de üstelemedi.

Bir süre sonra doktor onların yanına geldi.

" Geçmiş olsun öncelikle.. Annenizi durumuna gelecek olursak kanser son evreye atlamış. Ne yazık ki bundan sonra kurtarabilmemiz mümkün değil yalnızca ömrünü biraz daha uzatmaya çalışabiliriz."

Soo Yeon duyduklarının yüküyle elini yüzüne kapayıp iç çekti.

Çaresizlik içindeydi ve artık gücünü yetiremiyordu.

" Annemi görebilir miyim? " diye sordu. Çünkü iyi gelebilecek tek şey elini sıkıca tutmaktı.

" Şimdi hasta dinlenmeli, uyanınca görebilirsiniz." diyerek cevaplayınca doktora karşı çıkamadı.

Duvara yaslandığında omuzları çöktü. Daha sakinleşmesine bile izin vermeden Komiser Min Yoongi dikkatini çekmek için öksürdü.

Young Forever ๛ KNJHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin