Young Forever ๛ KNJ

20.BÖLÜM

Ben bayağı JK sololarına taktım kafayı bu aralar😅😂😂💜💗

Vote-Yorum💜

(Soo Yeon)

Üzerimdeki yorganın biri tarafından çekiştiriliyor olmasına giderek sinirlenirken hızla kendime çekip sıkıca sarıldım.

Uykuma kaldığım yerden devam ederken kulağımın dibinde birisinin kahkahası yankılanıyordu.

" Soo Yeon hadii~, beni güldürüyorsun. "

Abimdi sanırım.

Üzerimdeki yorgan tamamen çekildiğinde söylene söylene doğruldum yattığım yerden.

Ben yorgundum, niye benimle uğraşıyordu ki.

" Soo Yeon-ah~ hadi ama kahvaltı hazır bile."

Kollumun arasına sıkıltırdığım yastığa kafamı gömdüm.

" Uykum var abi~ "

Tekrar güldüğünde sinirle gözümü açtım.

" Komik değil. "

Reddetti.

" Hayır oldukça komik."

Abim gülmeye devam ederken buna ses etmedim daha fazla çünkü hayatımda ilk defa böyle bir an yaşıyordum, benim için çok kıymetliydi.

Alnıma dudaklarını bastırdığında gülümsedim.

Abi şefkati nasıl olurdu bilmiyorum ancak benim hissettiğim çok güzeldi.

" Kahvaltı hazır, ilk aile kahvaltımızı yapalım."

Heyecanımı kocaman gülümseyerek belli ettiğimde:

" Tamam, gidelim." dedim aynı zamanda da yataktan kalkarak.

Ben önden izlerken abim de ellerini omzuma yerleştirmiş beni yönlendiriyordu.

Babam masanın başında gazetesini okurken bizi görünce katlayıp kenara koydu.

" Günaydın kızım."

" Günaydın baba. " diyerek yanıtladıktan sonra abimle karşılıklı olacak şekilde babamın yanlarına oturduk.

Kahvaltımızı yapmaya devam ederken babamın seslenmesiyle duraksadım.

" Yarın nüfusa gidelim Soo Yeon?"

Neden gitmek istediğini anlayarak gülümsedim.

" Olur, gidelim baba."

" Bir de" dedi çubuklarını bırakırken.

" Sen üniversteye gitmedin mi?"

Gözlerimi kaçırdım. Annem için bırakmıştım.

" Aslında.." dedim sözcükler boğazıma dizilirken.

" Gidiyordum ama son yılda bıraktım, doğrusu dondurdum."

Abim kaşlarını çatık bakarken "Neden?" diye sordu.

Önüme düşen saçımı kulağımın arkasına çektim gözlerim dolarken.

" Annem çalışamaz halde olunca ben çalışmaya başladım ancak okulla yürümeyince bıraktım.."

Hala annemin yokluğunu çok net hissedebiliyorken bu soru hiç iyi gelmemişti.

Abim yerinden kalkıp yanıma geldiğinde beni kolları arasına aldı.

" Özür dilerim Soo Yeon. Boşluğuma geldi, hatırlatmak istememiştim. "