Glad That You Exist

CHAPTER XV ⚜ Touch Moved

Onyx POV

"At the end of the day, please choose to love rather than to be loved. Choose the one who'll love your sky even in the days your stars dont shine." Said by one of our Profesor before he dismissed us. What a kind of hell week.

Dahil ilang linggo na rin ang nagdaan, at heto kami ngayon nag aaral for the prelims. And yes, next week will be our prelims and the ef ganito pala sila magbigay ng mga pointers. Nakakadugo.

"Kain tayo sa canteen frenny!" Aya sa akin ng nanghihinang si Erdith, naubos ata ang utak nito sa sandamakmak na reviewers na binigay.

"Yeah sure, wait a minute." Sagot ko bago isinilid ang mga gamit ko sa bag. Puro xerox copy, di ba uso dito mga soft copy?

Nang makarating kami sa canteen ay iilan palang ang mga nakaupo, mostly mga business ad students. Agad naman kaming pumwesto sa may pang-apatang upuan.

"Ako na oorder ano sayo?" Pagtatanong ni Erdith habang kinukuha ang wallet sa bag.

"Libre mo ba?" Seryoso kong usal bago ngumiti sa kanya. Pagkain to oyy!

"Ay hindi! Tinatanong ko lang kung ano ipapabili mo. Libre ka dyan!" Taas kilay nitong sagot sa akin. Natawa naman ako dahil ayaw nito malamangan.

"Apakadamot mo talaga!" Natatawa ko paring usal sa kanya.

"Isang hawaiian burger at strawberry shake o frappe lang," Pahabol kong sagot bago binigay ang bayad ko. "Sukli ha?" Saka ko ito tinawanan.

"Wala ng sukli! Mahal pasabay sa akin!" Sigaw nito ng makalayo na mula sa pwesto namin. Lokang babae.

Nang ako nalang mag isa ay ginala ko muna ang paningin ko aa mga studyanteng nandito. Mga mukhang mayayaman pero parang ang hirap kausapin, mga mukhang masusungit eh.

Nang tignan ko naman si Erdith na nasa pila ay malayo pa to sa counter. Matatagalan pa ata siya. Naalala ko tuloy yung sinabi ni Sir Noel kanina sa huling subject namin.

Tama siya. We should choose to love rather than to be loved, and choose someone who will love us even in our darkest time. Is it possible to find that kind of love? That love that will never fade and never get tired of you everyday, the love that will accept your flaws and fears. I want that kind of love, the euphoric love.

Will be there a time that someone will choose me? Everyday, even if its a day that Im not a unlikable.

"Can we sit here?" Pagtapik sa akin ng kung sino na dahilan ng pagkagulat ko.

"Ay unlikableee! Ano ba naman Kaito! Nang aano ka ja-." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng mabaling ang paningin ko sa lalaki nitong katabi.

My heart is pounding like hell when my gaze turn to his eyes, those pair of black orbs that somehow I could recognize, down to his pointed nose, to his peckable lips, that plastered with a smirk, and his adamns' apple, bullshit. Did I just checked him out? Shit.

But something is off at him. I know for the fact that his hair was not like this the first time I saw him.

"H-ha? Ano yon?" Balik kong tanong kay Kaito na nakaupo na ngayon sa harapan ko. Ano ba tanong nito.

Hindi ko parin mapigilan ang tibok ng puso, lalo na ng tumabi ito sa akin. Natatakot ako na baka marinig niya ito dahil sa lakas ng tibok ng puso ko. What is happening.

"Sabi ko, makikiupo kami." Natatawa nitong sagot sa akin.

"Ang lawak ng canteen bakit dito pa?" Naguguluhan ko namang tanong sa kanya. The whole damn canteen was not occupied, kanina. Ngayon occupied na dahil sa dumagsang mga studyante. Great.