KAR TUTULMASI •ARA VERİLDİ•

13. Bölüm

O soğuk mavilerin artık bir cevap vermesini bekliyordum ama hâlâ öylece bakıyordu . Gözleri anlamsız bir biçimde yüzümü inceliyordu ve bu beni rahatsız ediyordu. Sonra önüne dönüp derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Önemli değil sonuçta ben seninle dertlerimi paylaştım  sende paylaşmak istersin diye düşündüm ama yanlış düşünmüşüm salla gitsin zaten önemseme beni"

Kendinin önemsenicek birinin olmadığını söylüyordu bir de bana trip atıyordu ama bunda haklıydı.

"Uraz bana trip atıyorsun anlıyorum ve bu konuda haklısın ama sadece konunun daha da büyümesini istemediğim için paylaşmadım. "

"Yani konuyu paylaşsan  bu konu büyürmü?"

"Aslında büyümez ama bilmiyorum kafam çok karışık yani ne yapacağımı bilmiyorum "

"Yağmur eğer bana güveniyorsan bugün gece saat on birde aşağıda o bankta oturup konuşalım sadece dertlerimizi paylaşalım istiyorum arkadaşça ve çare arayalım istiyorum. "

Biraz düşündüm tüm söyledikleri aynı kapıya çıkıyordu ve bu kapı anahtarını hâlâ bulamadığım o kalbimin kapısıydı. Düşüncelerim sanki bir okyanus olup içerisinde boğuluyorlardı . Hiç bir şey söylemeden balkondan çıkıp etrafıma bakmadan dış kapıdanda çıkıp koridora yürüdüm. Bizim odanın kapısını çaldım kızlar içeri de olmalılardı. Kapıyı açtıklarında içeri girdim ve düşüncelerim yine beynimi ele geçirmeye hazırlanıyorlardı.

                                              《=》

Saat akşam on buçuğu gösteriyordu yemeğimizi yemiştik Aleyna ve Çağlar alt kat cafede bir şey içmek istediklerini söyleyip aşağı inmiştiler. Aleyna da Cansuyu başıma dikip öyle gitmişti. Kapı tıklatıldı ve Cansu kapıyı açtı Baran kapıda Cansu ya bir şeyler anlatıyordu . Cansu bana doğru yaklaşıp

"Yağmur sadece 10 dakika kahve içip gelsem olurmu ? "

"Tabi olur Cansu bu kadar endişelenmeyin ben kendi başımın çaresine bakarım."

"Çok dikkatli ol bir şey olursa hemen birimizi ara"

"Tamam merak etme"dedim Baran da bana el sallayıp kapıyı kapattılar . Bir anda Şevket beyin dedikleri aklıma gelmişti annem ve babamı aramalıydım hemen elime telefonumu alıp annemin numarasını tuşladım ve aradım.

"Alo anne nasılsın?"

"Yağmur nerdesin sen niye bizi aramıyorsun? "

"Özür dilerim anne burada çok güzel vakit geçiriyorum unuttum sizi aramayı "
Küçük bir yalan uydurmuştum ama buna mecburdum aslında burada hiç mutlu değildim .
Bir süre sonra Bulut ve babamlada konuşup telefonu kapattım. Bulutun sesini özlediğimin onun sesi kesilince anlamıştım . Tekrar saate baktığımda saat on bir olmuştu Urazın yanına gidip gitmeme konusunda çok kararsızdım ama galiba gitmeye karar vermiştim montumu giydim ve ardından Cansu ya bahçeye hava almaya çıktığıma dair küçük bir mesaj yollayıp . anahtarı cebime kattım ve asansörün önüne geldim. Tam asansörün kapısı açıldığında asansörün içinde Poyraz ın olduğunu gördüm onun olduğunu görür görmez hemen geri çekildim.

"Yağmur binsene asansöre "
O sinir bozucu gülümsemesi yine yüzündeydi ruh hastasının.

"Yok ben diğer asansörü çağırıyım."

Poyraz ın gözü bir anda arkama kaydı ve arkamda Uraz ın olduğunu fark ettim.

"Oooo kimler varmış zengin çocuğu sen bizimle aynı asansöredemi binersin ?"
Poyraz neler demişti öyle Uraz derin derin nefesler alıp veriyordu. Ve sonra Poyraza sert sert bakıp bir kaç şey söyledi.