KAR TUTULMASI •ARA VERİLDİ•

21. Bölüm

Gözlerim açmaya çalılışıyordum ama onlar açılmamak için direniyorlardı. Kısık kısık gelen kardeşimin sesini duyunca hemen kalktım.

"Ne oldu Bulut?"

"Bir şey olmadı ablacım biraz önce annem geldi bugün okula gideceğini söyledi ve bende seni kaldırdım."

"Bende bir şey oldu zannettim. "

"Biliyormusun abla bugün bende okula gidiyorum."

"Yaaa neler yapıcaksın bakalım okulda."

"Aslında Beyza nur diye bir arkadaşım var onunla çok iyi anlaşıyoruz bugün ona bir oyuncak hediye edicem. "

"Bak bak büyümüşte kızlara hediye veriyor. Neyse ben odama gidiyorum hazırlanmaya sende üzerini değiştir ."

Hızlıca odadan çıkıp odama girdim. Okul formalarını giyip saçlarımı sıkıca topladım . Ve 5 da dakika hazırdım. Çünkü anlatacağım şeyler kızları çok şaşırtacaktı. Tam elbise dolabımı kapatırken elbise dolabının önünde bir bileklik duruyordu. Bu benim değildi ve elbise dolabının önünde olduğunuda düşünürsek Uraz dan düşmüş olabilirdi. Bende kendi bileğime takıp merdivenlerden koşa koşa indim . Bakalım Uraz bey bunu bende görünce ne yapacaktı?

Hemen ağzıma bir kaç peynir parçası ve salatalık atarak masadan kalktım. Annem hemen gözlerini bana dikmiş ti.

"Yağmur birşeyler yesene kızım iyice zayıfladın."

"Sen merak etme anne birşey olmaz hadi ben gittim görüşürüz. Ya buarada ben bugün biraz geç gelicem kızlarla kafeye gidicez."

"Tamam canım görüşürüz. "

Kızlara daha kafeye gideceğimiz konusunda hiç bir şey söylemesemde onlar gelirdi bundan emindim. Hemen evden çıkıp yürümeye başladım. On dakika sonra okulda olurdum. Kulaklığımı takıp sevdiğim şarkılardan birini açtım. Yürümeye devam ederken telefonum çalmaya başladı. Uraz arıyordu telefonu açtım.

"Efendim?"

"Şu kulaklığı kulağından çıkarırmısın o kadar korna çalıyorum beni duymuyorsun!!"

"Ne diyorsun Uraz."

"Arkana bak diyorum. "

Arkamı döndüğümde yolun kenarında Uraz Uraz ve arabası bana bakıyordu. Uraz telefondan konuşmaya devam etti sanki iki adımlık mesafede değilmiş gibi:).

"Hadi gel okula beraber gidelim."

"Delirme istersen okuldan birinin görmesini istemiyorum."

"Ya görsünler ne olucak hadi gel."
Aslında bende gitmek istiyordum sadece ailemin ve arkadaşlarımın tepkisinden korkuyordum. Ama Urazla gitme hissi daha ağır basıyordu. Telefonu kapatıp arabaya doğru yürüdüm . Benim geldiğimi gören Uraz hemen sürücü koltuğunun yanındaki kapıyı bana açtı. Ve ardından kapattı. Emniyet kemerini takarken o da binmişti araca .

"Günaydın sarı şekerim."

"Günaydın."

Uraz bir yandan arabayı sürüyordu diğer yandan da sürekli bana bakıp duruyordu .

"Neden bakıyorsun?"

"Öylesine seni izliyordum."

"Ama izlemeni istemiyorum."

"Sen istemesende ben vazgeçmiycem. "Dedi bende biraz gülümseyerek önüme döndüm. Sanki bir şey fark etmiş gibi bana bakıp konuşmaya başladı.

"O kolundaki bilekliği nereden aldın ?"

"Neden sordun?"

"Çünkü aynısından bende de var ve ben o bilekliği şans bilekliği olarak kullanıyorum. "