Verborgen project [onc2021]

Hoofdstuk 9

Renée doet haar best om de kreun te onderdrukken als ze gehaast op wil staan. Haar collega heeft haar nodig en ze had even niet aan haar spierpijn gedacht.
Het feit dat ze praktisch om de dag naar de circusschool gaat, heeft haar er - ten onrechte - van overtuigd dat ze wel wat kan hebben. Maar de intensieve training die ze daar tegenwoordig naast krijgt, zorgt ervoor dat ze zich nu minstens tachtig jaar oud voelt. En dan heeft ze het niet over het soort zoals haar galerij buurvrouw die kwiek dagelijks vijf verdiepingen op en af sjouwt via de trappen.

Petra kijkt enigszins onderzoekend toe hoe Renée stijfjes haar kant op komt lopen. Woordeloos wijst ze naar haar koptelefoon en Renée neemt hem over terwijl ze half voorovergebogen blijft staan. Over het algemeen geen probleem, nu heeft ze er geen vertrouwen in dat ze ooit nog in een normale positie kan staan.

Manmoedig neemt ze het gesprek over, en zegt: "Goedemorgen, u spreekt met Renée Jansse, waarmee kan ik u van dienst zijn?"

De zeer geïrriteerde man aan de andere kant van de lijn reageert op volumestandje tien en schreeuwt: "Ik heb me al duizend keer uitgeschreven en elke keer krijg ik zo'n klotecallcenter aan de lijn. Ik eis dat jij me nu uitschrijft!"

Renée antwoordt rustig: "Natuurlijk meneer, dat is geen probleem. Dan heb ik wel uw achternaam en adresgegevens nodig, anders kan ik u niet vinden en daardoor niet uit ons systeem halen."

Ondertussen is ze naarstig op zoek in het bestand naar juist die informatie aangezien ze dat inderdaad niet ziet staan. Alleen een voornaam en een telefoonnummer is onvoldoende om hem te helpen.

De man is het er niet mee eens. Hij begint te vloeken en te tieren en Renée houdt de koptelefoon enkele centimeters van haar oren af om niet doof te worden. Normaal kan ze het volume heel makkelijk op de computer reguleren, maar met Petra zo vlak naast haar, is dit de snelste oplossing.

Ze wacht rustig totdat hij uitgescholden is en zegt dan ijskoud: "Meneer, ik kon uw gegevens niet goed verstaan, kunt u dat nogmaals herhalen?"

Aan de verblufte stilte merkt ze dat hij dat even op een rijtje aan het zetten is. Vlot maakt ze van die gelegenheid gebruik om door te praten: "Verder hoorde ik wel wat scheldwoorden, en daar ben ik niet van gediend. Zodra u afgekoeld bent, nodig ik u uit om opnieuw contact op te nemen en dan maken we het voor u in orde. Ik wens u een prettige dag toe."

Hoewel het zeer tegen de regels is, beduidt ze Petra om op te hangen via het icoontje op haar computer en met grote ogen en een klein glimlachje om haar lippen, doet die dat.

Petra wil wat zeggen, maar doet dat toch niet. Renée antwoordt vermoeid: "Vraag het maar niet, het was een lange avond."

Aarzelend zegt Petra desondanks: "Wat doe je toch allemaal tegenwoordig? Je crepeert van de spierpijn, voorgaande gesprekken wist je íetjes eleganter op te lossen dan je net deed en je hebt een veeg groene verf bij je haarlijn."

O. Dat laatste was Renée onbekend, en haastig strijkt ze over haar haren in een vruchteloze poging die opvallende kleur aan het zicht te onttrekken.
Ze zegt snel: "O dat, ik heb gisteravond mijn nichtje op bezoek gehad en die wilde wat experimenteren."

Onzin natuurlijk, ze heeft geen nichtje, laat staan dat ze iemand vrijwillig op zich laat testen. Al is strikt gesproken de grime die ze gisteren van Hille op zich gekregen heeft ook in dat hokje te plaatsen.
Onder het scherp toeziend oog van Emine moest zelfs Menno eraan geloven en hebben de mannen de vrouwen geschminkt.
Het was allesbehalve een doorslaand succes.

Maar ze is wel blij dat de oefening dit keer uit stilzitten bestond, want de spierpijn is eerlijk gezegd van de dag ervoor, toen Kasper, Thomas en Hille hún expertise uit hebben geoefend door een bootcamp van voormaat te organiseren en uit te voeren. De sadistische lichtjes in hun ogen waren toen al een onheilspellende voorbode.

Uit principe, en ook omdat het door Leander sterk werd afgeraden daar te stoppen, gaat ze ook nog steeds naar de circusschool.
Samen met de fulltime baan die ze bij het callcenter heeft, kun je wel zeggen dat het feitelijk meevalt hoe moe en star ze eigenlijk is.

Ze breekt het gesprek met Petra nogal abrupt af. Die vond het blijkbaar wel prettig om even niet te hoeven bellen en reageerde daardoor gretig.
Renée zegt gehaast: "Eh, even naar het toilet hoor. Ben er zo weer."

Met haar rug weer recht, hoewel dat de nodige onheilspellende krakgeluiden veroorzaakte, loopt ze vlug naar de toiletten.
Voor de spiegel probeert ze het vettige groene spul uit haar haren te halen. Ze heeft wel gedoucht, maar was te moe om haar haren te wassen. Vanochtend heeft ze met haar ogen op een minimaal kiertje haar haren weten te kammen, dus de schade valt haar eigenlijk wel mee onder deze omstandigheden. Het had veel erger kunnen zijn.

Ze kijkt naar haar spiegelbeeld en ziet hoe wit haar huid eruit ziet. Haar bruine ogen zijn door donkere wallen omringt, en ze weet heel goed dat ze heel wat van haar scherpheid kwijt is door het overvolle programma dat ze momenteel leeft.

Dan voelt ze hoe een spanning zich meester maakt van haar maag, en ziet ook haar ogen wat glazig worden.
Morgen is het zo ver.
Leander heeft haar meegedeeld dat ze dan haar eerste opdracht uit gaat voeren. Zijzelf is een onmisbaar onderdeel in het karwei en dientengevolge degene die de leiding neemt over het veldwerk.
Door haar kan het overdag gebeuren en ze hebben het plan uitentreuren besproken. Als er geen gekke dingen gebeuren, zal dit moeiteloos uitgevoerd kunnen worden.

Als.