𝐌𝐚𝐬𝐪𝐮𝐞𝐫 🌕

Bölüm 22

Babama, üstü kapalı bir şekilde, gezdiğim yerleri ve tanıdık bir kadınla kaldığımı anlattım. Sonrasında haberleri duyduğunu söylediğinde kapkaççılar hakkında gerçekleri söyledim. O dükkanı savunmak için öne atılmam hem hoşuna gitmiş, hemde bana kızmıştı. Bana bir şey olmayacağını asla bilemeyeceksin babacığım.

"... ardından, bir kaç adam beni buldu. Annem onlara beni çağırmalarını söylemiş. Adamlar beni annemin olduğu yere getirdi. Sonunda annemle görüştüm baba, güzel bir evde ve mutlu bir şekilde yaşıyordu. Bana sürekli ev değiştirmesi gerektiğini söyledi. O yüzden onları takip edemedim " diyerek anneme karşı olan umutlarını biraz olsun yok etmeyi denedim.

" peki, o iyi değil mi ? Güvende mi ?" Heyacanla yerimde kıpırdanıp sıcak kahvemi yudumladım.

" hemde çok, orada bir sürü kadın ve erkek tek bir amaç için toplanmış. Hepsi de bana annem kadar sevecen yaklaştılar. Görevlerini sordum ama cevap veremeyeceklerini söylediler. Gizli kalmalıymış " dediğimde babam buruk bir tebessümle ellerimi tuttu.

" en azından o iyi, buna sevinebiliriz " başımı sallayarak gülümsedim.

" evet baba, kendisi de gayet iyi olduğunu söylememi istedi. Zamanı geldiğinde yeniden bir aile olacağımızı söyledi. Ve ayrıca dedi ki sana bir kaç cümle iletmem gerekiyormuş "

Babam anlamayarak bana bakarken çantamdan minik mektubu çıkardım. Babam sesli bir şekilde okumaya başladı.

" kafan karışık, biliyorum Tom. Sana her şeyi açıklamayı çok isterdim ama anlatamam. Sonunda yanınızda olacağım ve beraber küçük pastanemizdeki eski hayatımıza geri döneriz. Tamam mı ?"

Babam yaşlarını silmeye başladığında notu alarak masaya koydum. Hızla ayağa kalkıp ona sarıldım.

" teşekkür ederim Marinette, seni çok iyi yetiştirmişiz. Sayende annenden haber alabildik "

" rica ederim baba, sen yeter ki mutlu ol. Beraber güzel anılarımız olsun. Gerisi önemli değil "

***

Sabaha kadar odamı eski haline getirip mucize kutusunu saklayacak güzel bir yer aradım.

Sonunda her şeyi hallettim. Okul için hazırlanıp evden çıktım. Bu gece kara kedi ile devriye gezerken her şeyi konuşmayı planlamıştım. Ondan bir şey saklamak istemiyorum.

" bir şey unutuyor gibiyim !"

Tikkiyi ve çantamı aldım. Tikki omzuma uçup bana baktı.

" hiç bir şey unuttuğun yok, tek unuttuğun şey saatin kaç olduğu !"

" geç kaldım, Tanrım !"

Hızla pastaneye koştum. Babamın bana verdiği kruvasanı cebime attım ve hızla koşmaya devam ettim. Onun güldüğünü duysam da ardıma bakmadım.

Karşıdan karşıya geçtikten sonra son hız okula ilerlerken biri ile çarpıştım.

" Marinette, bana geldiğini söylemişlerdi ama inanamamıştım. Ama burdasın !"

Adrien'ın konuşması bittiğinde yumduğum gözlerimi yavaşça araladım. Ne unuttuğumu şu an hatırladım. Adrien'a verdiğim mektup, ona, ona ... başından beri aşık olduğumu söylemiştim ben !

" evet, burdayım " diyerek gülümsemeye çalıştım. Kızardığımda somurttum. Adrien gülerek hızla bana sarıldı.

" seni gerçekten özledim " şaşırma faslını sonraya bırakarak bende ona sıkıca sarıldım.