𝐌𝐚𝐬𝐪𝐮𝐞𝐫 🌕

Bölüm 2

" anne, baba. Ben geldim " yarı açık gözlerle içeriye girip kapıyı kapattım.

Alya bütün gün ondan kaçtığım için beni dövecek kadar sinire sahip olmuştu. Sınıfın tamamı halime oldukça şaşırmıştı. Chloe bile, ama o yılan bundan zevk alıyordu.

" içeri gel Marinette. Seni ziyarete gelen bir delikanlı var tatlım!"

Meraklı bakışlarla mutfağa ilerledim. Annem kıkırdarken onun konuştuğu kişiye baktım.

" luka ?" Tebessüm ve şaşkınlıkla ona baktım. Onlar da aynı şekilde ayağa kalktı. Babam yanıma gelip beni kolunun altına aldı ve lukaya doğru sürükledi.

" erkek arkadaşın seni bir randevuya çılaracakmış tatlım. Hadi hazırlan, seni aşağıda bekliyoruz "

Lukaya tebessüm ettim. O da başını salladığında odama ilerledim.

Kapıyı kapattığımda gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. Tamam, bu konuyu akşam düşünebilirim. Şu an luka ile olan randevuma odaklanıp biraz mutlu olmalıydım, olmalıydık. Bunu hak ediyorduk.

" Marinette, randevuya vakit yok. Hemen lila'nın telefonundaki videoyu silmelisin " tikki çığlık attığında tüm kwamiler şaşkınlıkla dışarıya çıktı.

Üstümü giyinirken konuşmaya başladım.

" evet tikki ama luka da önemli. Ayrıca ona okulda da bakabilirim. Bak, kimliğim benim için her şeyden önemli ama luka da benim için değerli biri. Ondan sonra bu işi hallederiz.  "

Tek kaşını kaldırarak bana baktığında kıkırdayarak başını öptüm. Onlara yansıtmamak istesem de, şu an bir taraflarım fena tutuşmuştu. Ve bu olaya hemen el atmalıydım.

" söz veriyorum tikki, yarın sabah ilk işimiz bu olsun. " başını salladı. Huzursuz olsa da çantama girdi.

Aşağıya indim. Kapının önünde beni bekleyen luka kapıyı açıp eli ile merdivenleri gösterdiğinde tebessüm ederek yanına gittim.

" sonra görüşürüz tatlım !" Annem bağırdığında ona el sallayarak evden çıktım.

" ee, nereye gitmek istersin ?" Lukanın sorusu ile aklıma bir isim geldi, ama ondan vazgeçtim. Dondurma yemek her zaman Adrien ile aramda özel olmasını istediğim bir durumdu. Özellikle Andrede .

" lunaparka ne dersin ? Ya da senin aklında bir yer var mı ?"

Gülümseyerek elimi tuttuğunda ellerimize bakarak buruk bir tebessüm ettim.

" nasıl istersen, hadi gidelim " gülümsedim, beraber binadan çıktık ve ilerlemeye başladık.

***

" luka, beni buna zorlama "

" Korkma Marinette, ben yanında olacağım " dediğinde tebessüm ettim ama hala istemiyordum. Ayrıca korkmuyordum.

" korkmuyorum, sadece binmek istemiyorum. Hey, onun yerine atlı karıncaya binelim mi ?" Koluna girip gözlerine heyacanla baktığımda gülmeye başladı.

Adını bilmediğim, ileri geri sallanan büyük gemi tarzı şeye binmek istiyordu. Zaten uğur böceği olduğumda akumalılar tarafından yeterince o yana bu yana fırlatılıyordum. Bunu Marinette'in de yaşamasına gerek yoktu bence.

Beraber ilerlerken pamuk şekerleri görmemle durdum. Lukayı yolun kenarında bekletip koşarak pamuk şeker satan adama ilerledim.

" iki tane mavi lütfen " parayı uzatıp pamuk şekerleri aldım ve neşe ile Luka'nın yanına ilerledim.