𝐌𝐚𝐬𝐪𝐮𝐞𝐫 🌕

Özel Bölüm

İki yıl sonra :

" bu gün ne var bakalım ?" Psikoloğa gülümseyerek cevap verdim.

" hiç bir şey yok, her zamanki gibi. Tek bir anı bile hatırlamıyorum "

" hımm, anladım. Bu gün arkadaşlarınla neler yaptın peki ?"

" bu gün bir şey yapmadık ama dün kızlarla kahraman günü hakkında konuşup, ardından sınıfça o gün yaptığım pikniği tekrarladık. Bilirsiniz, anılarımın depreşmesi için. Hatırlamayı en az onlar kadar istesem de olmuyor "

" evet, kahramanlar günü. Ne harika bir gün öyle değil mi ? Kahramanlar gününü kutlarım Marinette " gülümsedim.

" ben de sizin Bayan Ashley. " not alıyordu her şeyi. Yazması bittiğinde bana dönüp sempatik bir tebessüm ile soru sormaya devam etti.

" Adrien ile aran nasıl ? Benim gözde çiftim !" Sesli bir nefes vererek önümdeki küçük sehpaya baktım.

" bu ara biraz kötü, hiç bir şey hatırlayamadığım için Adrien'a yük oluyormuş gibi hissediyorum. Bunu söylediğim için aramız biraz limoni, aslında biraz değil fazla !" Gülerek kolumu sıvazladı.

" eminim aranız en kısa zamanda düzelir " tebessüm ederek onayladım.

" evet, ikimiz de birbirimizi anlayabildiğimiz için barışmak zor olmayacak. " Bayan Ashley ayağa kalktığında bende kalktım.

" bu rozet uğur böceği ve diğer kahramanları anmak için özel olarak tasarlandı. Bunu tak ve bu gün aranda bir şeyler olan herkesle konuş. Tamam mı tatlım ?"

" tamam Bayan Ashley. Çıkabilir miyim ?" Broşu üzerime iğneleyip cevap verdi.

" sorularım ve senin söyleyeceklerin bittiğine göre , elbette "

El sallayarak odadan çıktım. Hastaneden de ayrılıp heyecanla taksiye atladım. Aslında çok büyük bir gizemi koruyordum.

Ben her şeyi hatırlıyorum ! Evet, bu çılgınca ama hatırlıyorum işte. Artık neyin nasıl ve neden olduğunu umursamıyorum. Çünkü her şeyi hatırlamak en önemli meseleydi. Herkes için.

Eve gelince taksiden inip odama koştum. Hızla bir tasarımımın kaldığım yerinden devam etmeye başladım. Bu tasarımı bitirip daha sonra bizimkilerle buluşmalıydım.

Bu tasarımı iki hafta sonra düğünü olan bir kız için yapıyordum. Benden iki yaş büyük olan kız benim tasarımlarıma adeta hastaydı. Sürekli bana gelinliğini tasarlamam için yalvarınca onu kıramamıştım. Şimdi de ona bu tasarımı teslim etmem gerekiyordu. Terziler anca dikerdi.

Bir kaç saatlik uğraş sonunda son tasarım da bitince beş tasarımı da aşağıya inip anneme bıraktım.

" ben çıkıyorum anne, bu tasarımlara geline verirsin " annem bir şey diyecekken acele ile dışarıya koştum. Onlara bir şey çaktırmak istemiyorum. Sürpriz yapmak en iyisiydi.

Hemen bizimkilerin yanına, meydan alanına geldim. Hepsi betonda oturmuş sohbet ederken heyecanla Alya'nın yanına koştum. Onu özlemiştim.

" Alya !" Sırtından ona sarıldığımda gülerek ayağa kalktı ve bana sarıldı.

" kızım, bu ne heyecan ?" Gülümsedim. Nino da ayağa kalkınca onunla yumruklarımızı tokuşturduk.

Etrafa baktım. Sınıftaki herkes buradaydı ama Adrien yoktu. Lila bile buradaydı. Bakışlarımız kesiştiğinde göz devirerek başka yöne baktım.

Hafızamın olmadığı zamanda bana öyle yalanlar atmıştı ki ben bile iyi olduğuna inanmıştım. Şimdi de sevgilisi Felix ile bir şeyler konuşuyorlardı. Evet, Felix. Bencede saçma.