tam i z powrotem oraz historia pierścienia w innej wersji

Moria

- "Powiedz przyjacielu i wejdź"... Luthien, jak jest przyjaciel po elficku? - spytał Frodo.

- "Mellon" - odpowiedziała bez zastanowienia. Drzwi się otworzyły.

***

- Nie pozwolę ci przejść! - krzyknął czarodziej. Po chwili Balrog już spadał w przepaść, ale niestety zahaczył swoim biczem o nogę czarodzieja.

- Biegnijcie, głupcy! - zdążył jeszcze krzyknąć zanim spadł w przepaść.

- NIE!!! - zawołali Frodo i Luthien, która pobiegła w stronę urwiska. Na szczęście Legolasowi stojącemu obok udało się ją zatrzymać. 

***

Wszyscy byli smutni, ale Luthien była kompletnie załamana. Pippin i Sam płakali. Ona skuliła się za głazem. Po chwili poczuła jak ktoś gładzi ją po plecach.

- Luthi... wszystko będzie dobrze... Uda nam się, zwyciężymy... Będzie jak dawniej... - przytulił ją.

Po chwili elfka się odezwała:

- Nie... Nie, Legolasie. Już nic nie będzie jak dawniej. Tracę moich przyjaciół... Arwena ma Aragorna, ty masz Tauriel, Elrohir i Elladan od zawsze mają siebie... a teraz i Gandalf nie ży... - załamał się jej głos.

- Luthien, wiesz, że nikt cię nie opuścił i nie opuści. Arwena zawsze będzie twoją siostrą, Elrohir i Elladan - dla nich jesteś i zawsze będziesz małą, kochaną, kruchą siostrzyczką, nigdy o tobie nie zapomną. A ja i Tauriel? Co ci wpadło do głowy? Myślałem, że mamy o niej takie same zdanie - zawsze tylko nam przeszkadzała i dokuczała. Ale Mithrandir zawsze będzie przy nas... W naszych sercach. Pamiętaj, Luthi: zawsze będę przy tobie, jeśli mi na to pozwolisz. - zapadła między nimi kojąca cisza, przerywana tylko pojedynczym łkaniem dziewczyny i płaczem hobbitów. Jednak po chwili odezwał się cichy głos:

- Jak ty to robisz?

- Ale co?

- Zawsze widzisz pozytywy sytuacji, umiesz mnie pocieszyć...

- Widzisz... Nie mogę patrzeć na twoje łzy. Muszę zawsze zareagować, bo... ja cię...

- Chowajcie się! - usłyszeli krzyk Aragorna. Legolas wciągnął do skalnej szczeliny swoją przyjaciółkę.