When You Say Nothing At All. . .

Chapter 43

•••***•••

" No!! No!! Tama naaaa!! Taamaaa na!!" Kinakapos ako ng hininga. Pakiramdam ko , mamamatay na ako! Ang sakit ng buo kong katawan! Uhaw na uhaw ako at namamaos na kakasigaw!

" Matt!! Matteo!!! Run !! Please please.. " may gustong manakit kay Matteo! Matteo's walking towards where i am! ! I need to protect him! I need to help him! But how??!! Nakatali ako sa isang upuan! Nakatali ang mga kamay at paa ko!

" Matteo!!" Muli kong sigaw! He's moving so fast towards me , so with that person behind him! Nakatingin ito sa akin at tila may sinasabi. Hindi ko maintindihan ang sinasabi nito ! !  Muli akong sumigaw para sabihan ito na tumakbo na!

" Run!! Please Matt- - oh no no no!!!! Dont come near me! Umalis ka na! Tumakbo ka na!! "

Bago pa mang tuluyang makalapit sa akin ni Matteo, ay binaril na sya. . Binaril nila nang walang awa! Sa harapan ko bumagsak ang wala nang buhay nitong katawan! Nanginginig ako sa sobrang galit! Anong kasalanan nito? Anong kasalanan ko? Bakit nila ito ginagawa sa amin??!!

And the peson who shot Matteo came to me. . Sa harapan ko. . And whispered "isusunod na kita.."

" No! Tama na!!!"

" Sarah.. Sarah!!!! Wake up!!!"

"Noooo please!! Tama na!!! Tama na!!!!! "

" Sarah!!! Gising , Sarah!!!! Wake up love!! Sarah!!"

Panaginip. Bangungot. Gabi gabi na lang. .

Umiiyak akong yumakap agad kay Matteo, .

" tahan na. Andito lang ako " hinahaplos nito ang likod ko nang paulit ulit habang ang higpit ng yakap sa akin.. "i wont allow anyone to hurt you. . Masamang panaginip lang yun. Tahan na mahal ko. ."

" Matt. . Di-dito ka lang. . " umiiyak kong sabi. . Natatakot ako. Parang totoong totoo!!

" di kita iiwan. Hindi na kita iiwan pa. . "

" pa-patayin ka nila. . Hindi ko kaya . Natatakot ako!! Papatayin nila tayo! Hindi - hindi ko alam kung bakit, kung bakit ako gabi gabi nanaginip"

" im here. . Andito lang ako, poprotektahan kita. " mas lalong humigpit ang yakap ko dito. " here, inumin mo muna ang tubig na to. . Tahan na.. "

Sinunod ko ang utos nitong uminom ng tubig. Nahimasmasan ako ng konti dahil sa pag inom. Pagkatapos kong uminom ay niyakap ko itong muli. Mahigpit. Tila dito ko kinukuha ang lakas ng loob. .

" im here . . Andito lang ako. . Hindi kita papabayaan" patuloy lamang sa pag agos ng mga luha ko. Nanginginig ang buo kong katawan dahil sa pinaghalong takot at galit! Hanggang kailan ako dadalawin ng masamang panaginip?? Hanggang kailang ako magpapa alipin sa takot?!!

" matt.. parang totoo kasi. Natatakot ako" pag amin ko dito. Di na ako nahiya at mas lalo kong siniksik ang sarili dito. . Pakiramdam ko, safe na ako. Pakiramdam ko, walang masamang mangyayari sa akin hangga't katabi ko ito. ,

" i'll hug you to sleep.."

" wag mo ko iwan mag-isa."

" i will never leave you . "

" pangako?" Nagtaas ako ng tingin dito. Pinunasan muna nito ang mga luha sa mukha ko saka hinaplos ang pisngi ko. . "Mangako ka. "

" yes. I swear. I promise. I will never leave you., ever"