When You Say Nothing At All. . .

Chapter 44

•••***•••

" how are you, Sarah?" 

" i-im .. im good" kabado kong sagot. Mabilis kong kinuha ang kamay ko saka napatingin kay Matteo..  Gusto kong humingi ng saklolo dito , kaso Nakita kong kampante lamang itong nakaupo at tila may tinitingnan sa laptop ng kapatid.

Kaya muli kong binaling ang tingin kay Vito, na ngayon ay nakangising nakatitig sa akin.

" you sure you're ok? Para kang natatakot? Anong kinatatakutan mo? Or , " nilapit nito ang bibig sa tainga ko.. "kanino ka takot?"  . Umiiling ako na tila ba sinasabi ko dito na hindi ako takot kaninoman!

" you sure?"

" oo!! " mabilis kong sagot. Ngunit bigla ko naman tinawag si Matteo!  "Matt!!"

" yes baby?" Tumayo agad ito at lumapit sa akin. Habang si Vito naman ay lumayo sa akin at nagpunta sa mesa nito. "Bakit? May masakit ba sayo?"

" uhm .. oo  yung ulo ko. Oo, bigla lang, pwede na ba tayong umuwi?"

" sige, if yan ang gusto mo. Baka napag-

" we're in a hospital, Matteo. " sagot agad ni Vito. "And im a doctor.  Ako nang bahala sa kanya . Matt, pwede mo bang kunin yung stethoscope ko sa nurse station? Naiwan ko ata.. And here's her meds, sa pharmacy mo na kunin ngayon. "

" sure. . Sandali lang Sarah ,  i'll be fast"

" Matt-  " hinawakan ko ang braso nito, at piping nagsusumamo dito na wag akong iwan. .

" be back  ok.. , i'll be very quick.. "  bago pa man ako makapagsalitang muli, nakalabas na ito ng kwarto.

"Why do i feel like , you are afraid of me?" Ani Vito. "Are you afraid of me, Sarah?"

" hi-hindi naman ah! Hindi ako takot sayo!" Matapang kong sagot dito. Tumawa lang ito, bago muling seryosong tumingin sa akin.

" we're friends naman kaya. Di mo ba maalala?"

" really?" Duda kong tanong dito.

" well yes. We were. Were."

" were?? Dating magkaibigan? At ngayon ano na?" Lakas ng loob na tanong ko dito.

Pero imbes na sagutin ako nito, nagtanong muli ito sa akin!

"anong pinagkaiba namin ng kakambal ko? Or wala talaga kaming pinagkaiba? "

" ano bang klaseng tanong yan?"

" Magkamukhang magkamukha kami , right??"

" oo.. "

" and , what else? Aside sa magkamukha kami??"

" mabait si Matteo!"

" ah?? Ok .. and ako? Do i look like im not mabait? Eh ako nga doctor mo diba? I saved your life!! Halos ayaw na akong paalisin ng ospital ng kakambal ko dahil kailangan kong bantayan ka! Sa akin ka lang nya ipinagkatiwala. And now you're telling me im not mabait. Ouch. " puno ng sarkasmo ang huling salitang binitawan nito.  .

" well thank you. Pero bakit parang galit ka sa akin?What did i do ?? Parang ang laki ng galit mo sa akin , at parang ang laki ng kasalanan ko sayo? May kailangan ba akong malaman ?"

" did you know that my twin brother's broke??!! He has nothing!! Lahat ng meron sya naubos na nang dahil sayo! He lost everything! His business. His cars! His house! All of his fortune!! Naubos na nang dahil sayo!!" May diin ang bawat salitang binitawan nito. At ang bawat salitang yun ay parang kutsilyong  sumasaksak sa puso ko!