Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

II

P.o.v. Sofie
~Een week later~
We liepen met de vriendengroep van Danny door de stad. Ik liep hand in hand met Danny en de rest boeide me eigenlijk niets. Danny hielt zich een beetje in vandaag. Hij zoende me niet echt meer en zei ook wat minder dingen tegen me. Ik dacht dat het kwam doordat hij nu met zijn vrienden is, en dat hij wilde laten zien dat hij stoer was ofzo. We liepen door Oxford Streat om te shoppen. We hadden al best wel veel gekocht, ik niet maar de rest wel. 'Kom je even mee, Soof?' Vroeg hij opeens. Ik knikte en we liepen naar het zelfde steegje als vorige week. 'Weer naar de London Eye?' Zei ik met een glimlach. 'Nee' zei hij kortaf. 'Wat is er?' Vroeg ik verbaast. 'Ik wil met je praten' zuchtte hij. O god... Zeg het niet! Dacht ik. 'Wat is er?' Vroeg ik terwijl ik hem omhelsde. 'Soof, ik maak het uit' zei hij snel. Ik liet hem los en voelde al meteen tranen in mijn ogen. 'W... Wat? Waarom?' Vroeg ik. 'Ik kan het niet meer' 'wat niet? Nep doen?!' Vroeg ik boos. 'Nep? Denk je dat dat nep was?' Vroeg hij ook een een boze toon. 'Vorige week zei je nog dag je van me hielt! Forever!' Zei ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. 'Weet ik... Maar... Ik heb nagedacht...' Zuchtte hij, 'ik wil even uit elkaar'. 'Even?' Vroeg ik onbegrijpelijk. 'Ja, misschien kom ik volgende week weer bij je terug!' Zei hij. Ik zag dat hij het moeilijk had, maar ik was boos op hem. Iets in mij zei dat hij niet echt van me hielt. 'Oke...' Zuchtte ik. Hij liep het steegje uit naar de groep. Ik bleef in de schaduwen om te kijken. En raad eens, mijn gevoel had gelijk! Zijn vrienden lachten en gaven hem een high five. ALLES WAS NEP! Ik huilde en rende door het steegje, weg bij de groep. Ik wist de weg nog van toen ik met Danny hier doorheen liep. Ik rende door de straten en wilde zo snel mogelijk weg, weg van Danny en weg van iedereen. Na een stuk rennen ging ik lopen en liep ik richting huis. Het was al 23:00 geweest, en enorm donker. Gelukkig wist ik de weg uit mijn hoofd. Ik liep een steegje in, mijn kortere route, en pakte mijn mobiel. Ik stuurde een berichtje naar Danny: "leuke grap Dan! Stoer doen voor je vrienden door een nep-relatie met een meisje te nemen en daarna haar hart te breken door haar te dumpen! Grappig! Ik dacht dat jij anders was... En ALS je volgende week terug komt, wees dan niet bang of ik je afwijs of niet, want ik wijs ze sowieso af!!"
Ik stopte mijn mobiel weg en liep verder door het steegje. Ik zag dat er 2 schimmen aan de andere kant stonden, naar me keken en het steegje vanaf de andere kant in liepen. Ik had hier geen zin in dus ik draaide me om en liep terug. Maar daar stonden ook 2 jongens die ineens het steegje in liepen. Ik zuchtte en besloot er doorheen te breken. Ik liep op de 2 jongens af en probeerde mezelf tussen ze door te duwen. 'Niet zo snel meis!' Hoorde ik een van de jongens achter mij zeggen. 'Laat me er langs' zei ik op een beleefde toon. 'Nee!' Zei een van de jongens voor me. Ze stonden nu met z'n vieren om me heen. 'Wat willen jullie?!' Vroeg ik boos. 'Niet huilen meisje!' Zei een jongen. Ik besefte me nu pas dat ik nog huilde. 'Ik huil niet om dit!' Zei ik meteen. 'Het geeft niet!' Zei een andere jongen. 'Ik huil niet om dit!' Riep ik. 'Sssst we zijn niet eng! Niet huilen' zei weer een andere jongen. 'IK HUIL NIET OM DIT! Ik... Ik ben net gedumpt...' Zuchtte ik. 'Ahhh' zei een jongen. 'Laat me nu maar met rust!' Riep ik. 'Nee' lachten ze en ze begonnen me aan te raken en vast te pakken. 'Laat me los!' Riep ik uit. Ik voelde dat mijn armen werden vastgepakt. Ik probeerde ze los te krijgen door te slaan, maar ik kreeg ze niet los. Toen besloot ik het enige te doen wat ik kon, gillen. Ik wilde mijn longen eruit gillen, maar die kans kreeg ik niet. Het gillen stopte door een harde klap op mijn hoofd en toen werd alles zwart.