Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XXX

P.o.v. Sofie
Ik werd wakker en keek om me heen. Ik zag dat ik in Nialls kamer lag en zag ook dat Nialls armen om mij heen lagen. 'Moge prinses' hoorde ik Nialls "prachtige" ochtendstem zeggen. 'Goede morgen Nialler!' Zei ik. Niall opende zijn armen een beetje zodat ik me naar hem om kon draaien. Ik ging met mijn borst tegen zijn borst aan liggen. Mijn hoofd lag tegen zijn borst aan. 'Lekker geslapen Prinses?' Vroeg hij. 'Ja, jij ook Honey?' Vroeg ik. 'heerlijk! Vooral omdat ik weet dat je weer echt de mijne bent' zei hij. 'Sorry voor a...' Niall onderbrak me, 'daar hebben we t niet over, oke?'. Ik knikte, 'graag'. Niall keek op de klok, 'het is al 10 uur geweest'. 'Laten we er maar eens uit gaan dan' zei ik. Niall gaf me een zoen op mijn wang. 'Is goed prinses' zei hij. 'Oke, ik ben een prinses en jij bent honing... Wat een leuke relatie' lachte ik. 'We zijn ook leuk' lachte Niall. We stapten uit bed en kleedde ons om. Toen we allebei klaar waren liepen we naar beneden. 'Daar zijn ze eindelijk!' Zei Harry lachend. 'Ook goedemorgen Harry' lachte ik. 'Wij hebben al ontbeten, dus jullie moeten zelf wat maken' zei Liam. 'Oke, maar ik heb geen honger' zei ik. 'Prinses, je moet wat eten' zei Niall. 'Eet jij mijn eten maar' zei ik tegen hem. 'Normaal zou ik daar blij mee zijn, maar je heb gister ook al weinig gegeten' zei Niall. 'Klopt, maar ik hoef echt niets' zei ik. Louis kwam naar ons toe lopen. Zonder wat te zeggen hing hij me over zijn schouder en liep met mij naar de keuken. 'Lou laat me los!' Riep ik. 'Nee nee sis, jij gaat gewoon eten' zei hij. Niall liep achter ons aan maar greep niet in. 'Niall doe iets!' Riep ik. 'Prinses, je moet iets eten' zei hij. Ik zuchtte en wachtte rustig totdat Louis me neerzette. Hij zette me op een bar kruk en maakte ontbijt klaar. 'Ik eet het toch niet' zei ik eigenwijs. 'Waarom niet?' Vroeg hij. 'Omdat ik geen honger heb!' Zuchtte ik. 'Soof, eet gewoon' smeekte Louis. 'Als ik honger heb' zei ik. 'Waarom wil je nu niet gewoon eten?' Vroeg Zayn die ook de keuken in kwam. 'Daarom niet! Ik ga me klaarmaken dan kunnen we zo Mikky gaan halen' zei ik en ik liep de keuken uit naar boven. Ik heb geen zin in ruzie met de jongens, dus dan maar ontwijken...
P.o.v. Zayn
'Wat heeft ze opeens?' Vroeg ik aan Niall. 'Ik weet het niet... Misschien zit ze met iets in haar maag...' Stelde Liam voor die samen met Harry ook de keuken in kwamen. 'Ze zal toch geen eetstoornis hebben toch?' Vroeg Louis een beetje bang. 'Ik hoop het niet...' Zuchtte Niall. 'Of ze mist Mikky' stelde Harry voor. 'Of ze is bang dat haar ouders haar weer komen halen ofzo...' Stelde Liam voor. 'Daar komen we hopelijk nog wel achter' zei Niall. 'Hoop het wel' zuchtte Louis.
Na een tijdje liepen we allemaal naar buiten. Louis, Sofie en Niall in Louis' auto en Harry, Liam en ik in Liams auto. Het leek ons het beste om met twee auto's te gaan. Voor het geval dat Sofie nog meer spullen mee wilde nemen.
We kwamen aan bij Sofies huis. Louis en Liam parkeerden de auto op het pad. We stapten allemaal uit. 'Wil je veel spullen mee nemen, soof?' Vroeg Liam aan Sofie. 'Nee, denk het niet' zei ze. 'Is het dan goed als wij ergens anders heen gaan? We moeten nog wat regelen...' Zei Liam. 'Ja tuurlijk! Ga maar!' Zei ze. 'Oke, we zien jullie thuis weer!' Zei ik. 'Succes' zei Harry. We stapten weer in en reden weg. Nu zal Sofie het nog niet begrijpen, maar als alles geregeld is zal ze super blij met ons zijn!
P.o.v. Sofie
Louis, Niall en ik liepen naar de voordeur. Ik pakte de sleutel uit mijn tas en opende de deur. We liepen naar binnen. 'Mikky!' Riep ik. Meteen hoorde ik haar blaffen en niet veel later kwam ze naar ons toe rennen. 'Hey meis!' Zei ik. Ze kwispelde blij en rende naar Niall toe. 'Hey Mikky!' Zei hij. Hij tilde haar op. Mikky likte zijn gezicht. 'Awh' zeiden Louis en ik tegelijk. We lachten en Niall zette Mikky weer neer. We liepen door naar mijn kamer. Op de muren van de gang hingen allemaal foto's van mij en mijn ouders. Ik merkte dat Louis er heel geïnteresseerd naar keek, maar hij keek er ook boos naar. 'Alles oke, Lou?' Vroeg ik. 'Ja, er is niets' zei hij. We liepen door naar mijn kamer. 'Leuke kamer Soof!' Zeiden Niall en Louis. 'Vinden jullie hem leuk?' Vroeg ik verbaast. 'Jij niet?' Vroeg Niall. 'Ik vind dat hier een rare zweer hangt' vertelde ik. 'Ik vind dat dat hier in het hele huis hangt' zei Louis. 'Echt?' Vroeg ik. 'Ja, maar dat kan ook aan mij liggen' zei hij.
Na een half uurtje had ik alle spullen die ik mee wilde nemen klaar staan. 'Wat moet ik tegen mijn ouders zeggen?' Vroeg ik aan de jongens. 'Oja... ' zuchtte Niall. 'Ik weet het! Leg een briefje neer dat je een school heb gevonden met de opleiding die je graag wilde doen. Maar voor die opleiding moest je in een huisje gaan en die heb je ook gevonden en je betaald alles zelf' zei Louis. 'Goed idee Lou!' Zei ik. Ik pakte een blaadje en een pen en begon te schrijven.
Lieve pap en mam,
Ik heb geweldig nieuws! Ik heb een school gevonden die in mijn vakantie begint. En daar hebben ze een opleiding waarna ik al heel lang zoek! Maar daarvoor moet ik daar wel in een studentenhuis. Die ik trouwens ook heb gevonden! Ik zal alles zelf betalen!
De school begint morgen, dus ik zal jullie daarvoor niet meer zien want ik moet al weg. Sorry dat ik jullie dit zo moet vertellen, maar ik had geen tijd meer om het jullie persoonlijk te vertellen.
Ik hou van jullie!
Xxx Sofie
Ik legde het briefje op tafel. 'Ik vind hem goed' zei ik. 'Ja ik ook' zei Niall die hem ondertussen ook had gelezen. 'Ik ook' zei Louis die hem ook had gelezen. 'Laten we gaan' zei ik. De jongens knikten en we liepen met mijn spullen naar buiten. Het enige was een tas vol met spullen en een andere tas vol met spulletjes van Mikky. We legde alle spullen achterin de auto. Louis ging achter het stuur zitten, Niall ernaast en Mikky en ik zaten achterin. 'Doei huis!' Zei ik. De jongens lachten en we reden naar huis. Ik weet niet hoelang het zal duren totdat ik weer thuis ben, maar ik hoop heel lang! Ik voelde me echt niet fijn thuis en bij mijn ouders. Ik weet niet wat het is... Maar ik voel me niet op mijn gemak bij hun... Daarom ben ik blij dat ik bij de jongens mag wonen!