Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XIV

P.o.v. Zayn
Het was 9 uur in de ochtend. Ik stond in de keuken een eitje te bakken voor Perrie en mij. Als ik zeg dat ik gister een hele leuke nacht heb gehad met Perrie, weet je waarschijnlijk al wat er is gebeurt. Dan hoef ik dat verder niet uit te leggen, want eer dat ik dan klaar ben, is mijn eitje aangebrand. ;)
Perrie kwam de keuken inlopen met haar paarse badjas aan en haar haren zaten helemaal in de war. 'Moge babe' zei ik. 'Hey' zei ze met haar "sexy" ochtend stem. Ze ging achter me staan en sloeg haar armen om mijn middel. 'Lekker geslapen?' Vroeg ze. 'Heerlijk, jij?' 'Ook, alleen te kort'. Ik voelde dat ze haar hoofd op mijn rug legde. Ik stond alleen in mijn onderbroek (en sloffen) in de keuken. 'Baby...' Begon ik. 'Ja?' Antwoordde ze. 'Als jij de tafel dekt, heb ik een vers gebakken ei voor je' zei ik. 'Jammie' zei ze en ze begon de tafel te dekken. 's Ochtends aten wij nooit veel. Ik at 's ochtends een eitje en een broodje jam en Perrie at 's ochtends alleen een eitje. Dus de tafel was snel gedekt. Ik zette het fornuis uit en liep met de pan met eitjes naar de eetkamer waar de tafel al gedekt was met 2 borden, 2 keer bestek, een zak brood, een jampot, een onderzetter voor de pan, 2 kopjes koffie en een potje zout. Ik zette de pan op de onderzetter en ging zitten. Perrie zat al en schepte 1 ei uit de pan. Ik schepte de andere uit de pan en legde die op mijn bord. Ik strooide er een beetje zout over heen, sneed hem in stukjes en at hem op.
Toen Perrie en ik allebei uitgegeten waren en beide alleen nog een kopje koffie hadden, was het nog maar 9:09. 'Ik vind het echt fijn, zo samen ontbijten' begon Perrie na een lange stilte. 'Ik ook' ik legde mijn hand op die van haar. 'Maar helaas was dit maar voor 1 keer...' Zuchtte ze. Ik zuchtte en knikte. Gister hadden we gepraat over alles wat me dwars zat en hoe ik dat kon oplossen. Het ging eigenlijk alleen maar over dat gedoe met Sofie. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat ik het beste terug moest en het uitpraten met Sofie. 'Kan je niet mee gaan?' Vroeg ik. 'Nee, dit moet je zelf doen... Het klinkt hard, maar zo bedoel ik het niet' zei ze. 'Dat weet ik, babe. Don't worry' ik zette een glimlach op maar die verdween toen ik dacht aan wat ik allemaal tegen Sofie moest zeggen en hoe ik dat ging doen. Perrie zag het blijkbaar, want ze stond op en liep naar me toe en zei, 'je hoeft niet zo bedenkelijk te kijken. Dat gaat je lukken! Jij bent Zayn Malik! Alles waar je in gelooft gaat je lukken' ze zette haar lippen op mijn voorhoofd. Ik trok haar op mijn schoot en zette mijn lippen op die van haar. Mijn hand streelde door haar haren en haar handen streelden door die van mij.
Na een tijdje trokken we allebei terug. 'Thank you baby' fluisterde ik. 'No problem' glimlachte ze. Ze stond op en trok mij ook overeind. 'Als jij je spullen pakt en je klaar maakt, ruim ik de tafel af' zei ze. 'Oke' ik drukte een zoen op haar voorhoofd en liep naar onze kamer waar mijn spullen stonden.
Nog geen half uur later stond ik met mijn sporttas bij de voordeur. Ik had me aangekleed en ik had gedoucht. Perrie kwam naar me toe gelopen. 'Succes Zaynie! Je kan het!' Zei ze. 'Beloof me dat je langskomt' zei ik. 'Beloofd' zei ze. Ze legde haar armen in mijn nek en zoende me. Het was een lange, afscheidszoen. Toen ze terug trok keek ze me diep in mijn ogen aan. 'Niet bang zijn, baby' zei ze. 'Ik bel je vanavond hoe het gegaan is, oke?' Vroeg ik. 'Is goed. Ga maar snel' ik zette snel mijn lippen op die van haar en liep naar buiten. Perrie bleef in de deur opening staan en bleef kijken totdat ik weg was.
Na een half uurtje rijden kwam ik aan bij het huis van de jongens en van mij. Ik parkeerde de auto en liep met mijn sporttas naar de voordeur. Ik belde aan en wachtte rustig af. Van binnen was ik bloed nerveus, maar ik kon dat verbergen. De deur vloog open. In de deur opening stond een verbaasde Liam die me goed bekeek. 'Wat doe jij hier?' Vroeg hij uiteindelijk. 'Ik heb nagedacht, en ik kom het oplossen' zei ik. Liam ging aan de kant en liet me binnen. Maar voordat ik de kamer in kon lopen pakte hij mijn arm. 'Je doet rustig aan' zei hij. 'Ja, ik weet wat ik doe. Wees niet bang' zei ik. Liam liet me los en ik liep de woonkamer in waar de rest zat. Ik kreeg allemaal verbaasde blikken op me af. Ik keek de kamer rond maar zag geen Sofie. 'Waar is Sofie?' Vroeg ik. 'Wat kom je doen?' Vroeg Louis. 'Ik kom het oplossen. Waar is Sofie?' Antwoordde ik. 'Op haar kamer' zei Harry. 'Kunnen we je vertrouwen?' Vroeg Niall. 'Ja, ik ben het! Jullie Bro! Ik weet dat ik de laatste tijd raar deed... Maar dat wil ik nu oplossen' zei ik. De jongens knikten en ik liep naar boven. Ik liep de trap op en liep eerst naar mijn eigen kamer om mijn tas neer te zetten. Daarna liep ik naar de kamer van Sofie.
Ik klopte op de deur. 'Binnen' hoorde ik Sofie zeggen. Ik liep naar binnen. Sofie stond met haar rug naar me toe. Toen ik de deur achter me sloot, draaide ze zich pas om. En toen ze mij zag schrok ze. 'W-wat doe jij hier? Hoor jij niet bij Perrie te zitten?' Stamelde ze. 'Rustig Soof, ik doe je niets. Ik ben terug gekomen om het uit te praten en goed te maken' zei ik. Ik zag dat Sofie rustiger werd. Ze ging op haar bed zitten en klopte naast zich als teken dat ik mocht gaan zitten. 'Je vertrouwt me meteen' zei ik meer tegen mezelf. 'Omdat ik in je ogen zie dat je het meent' zei ze. Ik glimlachte en ging zitten. 'Dankje' zei ik. 'Waarvoor?' 'Voor dat je me nog een kans geeft, na alles wat ik je heb aangedaan' 'geen dank, dat is geweest. Nu is het tijd voor verandering. Vind je niet?' 'Mee eens' zei ik. Ze glimlachte naar me, met een glimlach die ik nog nooit bij haar had gezien als ik in de buurt was. Het was een glimlach waar ik zeker wel aan wilde wennen.