Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XL

P.o.v. Niall
'Wat?!' Riep ik bang. 'Door Danny?' Vroeg Harry. 'Nee, door een of andere Spanjaard die opeens naast haar stond en haar mee trok naar de kleedhokjes en haar daar begon te zoenen. Daarvan is ook die zuigzoen...' Vertelde Liam. 'Kon ze niet wegkomen? Ze is best sterk voor een meisje' zei Zayn. 'Nee, ze vertelde dat de jongen een mes liet zien en zei dat als ze niet mee werkte, er niet levend vanaf zou komen' zei Liam. 'Omg...' Stamelde Louis. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Mijn meisje is verkracht en bedreigd... En ik kon niets doen... Ik voel me een kluns... Ik kon niet eens mijn eigen vriendin beschermen... 'Ze is verkracht... En wij kunnen niets doen...' Zuchtte Harry. Opeens kreeg Zayn een grijns op zijn gezicht, 'Er is wel iets dat we kunnen doen'.
P.o.v. Sofie
Ik lag op mijn bed en merkte dat het nogal stil was in het huis. Ik besloot even te gaan kijken en liep mijn kamer uit. Ik liep de woonkamer in en zag dat daar niemand was. Ik liep door naar de keuken en zag dat daar ook niemand was. Ik liep naar buiten en moest even wennen aan de felle zon in mijn ogen. Ik liep naar de schuur toe en hoorde voetstappen vanuit binnen komen. Ik liep naar binnen om te kijken. Toen ik niemand zag wilde ik weer weg lopen, maar opeens hoorde ik wat bewegen uit een ander kamertje. Ik liep er naartoe en opende de deur. Ik schrok van wat ik zag en deed snel de deur weer dicht. Zag ik dat nou goed? Ik opende heel voorzichtig en zachtjes de deur en keek nog eens. Ja ik zag het goed... Ik zuchtte en sloot de deur weer. Nadenkend liep ik terug naar het huis. Lilly stond daar gewoon te zoenen met Danny!
Ik kwam aan bij het huis, maar bleef voor de deur staan. Wil ik nou echt op mijn bed liggen terwijl ik weet dat mijn beste vriendin staat te zoenen met mijn ex? Ik zuchtte diep. Dan maar een rondje lopen. Ik liep over het pad het bos in. Door de wind die door de bladeren raasde, werd mijn hoofd leeg. Ik had weer ruimte om na te denken en alles op een rijtje te zetten. Er is veel gebeurt de laatste tijd... En dat kost tijd om te verwerken... En bij mij duurt verwerken enorm lang... Ik weet zelf ook niet waarom.
Na een tijdje lopen hoorde ik heel zachtjes iemand snikken. Ik keek zoekend om me heen en zag uiteindelijk een meisje snikkend tegen een boom aan zitten. Ik zag dat ze prachtige gouden haren had die tot net boven haar kont kwamen. Haar lichaam was slank, maar niet te slank. Ik liep naar haar toe. 'Hallo?' Vroeg ik voorzichtig. Ik zag het meisje schrikken. 'Rustig maar, ik doe je niets' zei ik kalmerend. Het meisje veegde haar tranen weg. Ik ging naast haar op de grond zitten. 'Gaat het?' Vroeg ik. 'Nee' zei ze snikkend. 'Wil je het vertellen?' Vroeg ik voorzichtig. 'Ja hoor... Een jaar geleden fietste ik naar huis vanaf school, toen werd ik ineens een busje in getrokken. Ik kwam dus uit bij een huis vol met meisjes van mijn leeftijd die ook waren ontvoerd. Ik werd naar een kamer gebracht waar ze me dingen vertelden en me sloegen. Ze zeiden wat er zou gebeuren als ik zou proberen te ontsnappen en ze vertelde me wat er de komen de tijd met me zou gebeuren. Het was me allemaal meteen duidelijk: ik zat in een hoerenhuis voor kinderen. Ik werd in een kamer geplaatst bij een meisje die al 17 was. Zij leerde mij alles en vertelde me veel over de meiden die daar ook zaten. En nog geen week later had ik mijn eerste klant en werd ik ontmaagd...' Ze stopte met vertellen omdat ze begon te huilen. Ik sloeg een arm om haar heen om haar te troosten. Toen ze stopte met huilen praatte ze verder. 'Al snel leerde ik... Daisy kennen...' Ze stopte weer en veegde weer een traan weg. 'Zij was dezelfde leeftijd als ik en we zaten er ongeveer even lang. We werden beste vriendinnen en deelde ervaringen. Vorige week kwam er politie kijken. Ze dachten dat onze bazen bezig waren met vrouwenhandel. Marco, onze hoofdbaas, zei dat als er iemand weg wilde, we met de politie mee mochten gaan. Maar iedereen wist dat als we weg gingen, er iemand anders voor zou moeten boeten. En daarmee bedoel ik dus de dood. Niemand ging weg en die middag vroeg Marco wie de politie had gehaald. Daisy stond te trillen omdat er klappen zouden vallen met de knuppel. Marco dacht dat zij het was, omdat ze stond te trillen, maar ze was het niet. Hij begon haar voor al onze ogen te slaan totdat ze dood was. Vanaf die dag werd ik gepest. Alle meiden zeiden dat het mijn schuld is dat ze dood was. En op een avond was ik er klaar mee. Ik sloop midden in de nacht weg en klom over het hek heen. Ik rende zo snel ik kon richting huis. Maar toen ik eindelijk thuis aan kwam en aanbelde, waren mijn ouders alleen maar boos. Ik was zo blij om ze te zien, maar ze zeiden de hele tijd dat ik een hoer was, omdat ze dachten dat ik daar zelf heen was gegaan. Ze lieten me het huis niet in en stuurde me weg. En zo ben ik hier terecht gekomen' vertelde ze. 'Wow' was het enige dat ik uit kon brengen. 'Niemand houdt van me... Waarom ben ik hier eigenlijk nog?' Zei ze meer tegen zichzelf. 'Mag ik vragen hoe je heet?' Vroeg ik. 'Daniëlle, jij?' Zei ze. 'Ik ben Sofie' zei ik. 'Leuk je te ontmoeten' zei ze. 'Daniëlle, ik weet zeker dat er iemand is die van je gaat houden' zei ik. '"Gaat" houden?' Vroeg ze verbaast. 'Ja, iemand die je misschien nog niet heb ontmoet, maar als hij of zij je leert kennen, dat die gene echt van je houd! Dat beloof ik je!' Zei ik. 'Je kan het me niet beloven... Want dat zal nooit gebeuren' zei ze. Ik zag dat haar ogen zich weer vulde met tranen. 'Waarom niet?' Vroeg ik bezorgd. 'Omdat niemand van me houd...' Zei ze. 'Tuurlijk wel! Ik hou van je' zei ik. Ze keek me met grote ogen aan. 'Kan je zo snel van iemand houden?' Vroeg ze. 'Ik vind van wel! Want ik geef om je en wil voor je zorgen! Ik hou van je Daniëlle. Niet zoals een jongen van je houd, maar zoals een echte vriend of een ouder van je houd' zei ik. 'Mijn ouders houden niet van me...' Zuchtte ze. 'Maar ik hou wel van je!' Zei ik. Ze keek me dankbaar aan. 'Mag ik je een knuffel geven?' Vroeg ze. 'Tuurlijk!' Zei ik. We sloten elkaar in onze armen en hielden elkaar een tijdje vast.
Na ongeveer een kwartier lieten we elkaar los. 'Waar woonde je ongeveer?' Vroeg ik. 'Bij Barcelona' zei ze. 'Dat is hier best ver vandaan!' Zei ik. 'Klopt, ik ben ver gaan lopen...' Zei ze. 'Wil je misschien met mij mee? Ik woon samen in een huis met 5 jongens! Ze zijn mijn beste vrienden! En 1 van hun is mijn vriendje' zei ik. 'Zou je dat echt willen? En zouden hun dat willen?' Vroeg ze. 'Zeker weten! Ze zijn heel erg zorgzaam en zullen het heel leuk vinden als je bij ons komt wonen! Ze zullen je echt geweldig vinden! Dat weet ik zeker!' Zei ik. Haar gezicht klaarde op en ze keek me blij en dankbaar aan. 'Zou dat echt mogen?' Vroeg ze. 'Tuurlijk!' Zei ik. 'Dankje' zei ze en ze sloeg haar armen om me heen. 'Nu verblijf ik alleen bij mijn vriendin, maar dan kan je bij mij op mijn kamer slapen totdat we weer weg gaan' zei ik. 'Waar woon jij dan?' Vroeg ze. 'In London, Engeland' zei ik. 'OMG! Daar wilde ik altijd al heen!' Zei ze blij. 'Zullen we gaan?' Vroeg ik. 'Ja!' Zei ze. We stonden op en liepen naar het huis van Lilly.
P.o.v. Louis
Het is officieel! Floor en ik zijn samen! Ik ben zo blij! Ik heb de stap gezet en heb haar gevraagd. Ze zei super blij Ja! We hebben daarna staan zoenen en we zijn zelfs naar haar huis gegaan. Haar ouders waren niet thuis, dus we waren alleen. We hebben samen een film gekeken en nog wat gekletst. (En nee, we hebben niet DAT gedaan). Ik ben zo blij met haar! Ik hoop dat ze voor altijd bij me blijft, want ze geeft me een super leuk gevoel als ze bij me is. We sturen elkaar ook X'jes en hartjes op WhatsApp. Ik vind het zo leuk om verlieft te zijn!
______________________________
Hey lezers!
Alweer het 40e hoofdstuk! Unbelievable! Ik wil jullie enorm bedanken voor alle reads, comments en votes!
Thank you so much!
Xxx my