Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

EPILOOG

Ik rende door het ziekenhuis. Opzoek naar kamer 25. Hoe langer ik rond ren, hoe sneller mijn hart te keer gaat. Ik moet haar vinden! De arts had gezegd dat ze in kamer 25 was. Ik rende de trap op. Ik kwam in een lange gang terecht met links en rechts allemaal deuren. Ik begon op een snel tempo erlangs te lopen. Kamer 10... 12... 14.... 16... 18... Ik begon te rennen. Dit duurde me te lang! Op een gegeven moment kwam ik langs een spiegel. Ik stopte. Mijn haar zit goed vandaag! Dacht ik. Nee Niall! Focus! We moeten Sofie vinden! Ik rende verder en kwam eindelijk bij kamer 25 aan. Ik kwam rustig op adem en klopte op de deur. 'Binnen' hoorde ik iemand zeggen. Ik liep naar binnen en keek de kamer rond. De kamer had groen met witte strepen als behang en een gladde, maar niet al te gladde, vloer. In de kamer was een wasbakje en een spiegel in een apart deel van de kamer, waar een glazen wand omheen zat. In een ander deel van de kamer stond een tafel, een stoel en een tv. Op het tafeltje lagen bladen, vrouwen bladen zo te zien. Ik keek naar rechts. Er hing een mintgroen doek, dat vast zat aan een stang aan het plafond. Daar achter stond waarschijnlijk het bed. 'Hallo?' Vroeg ik voorzichtig. 'Niall' hoorde ik een zwakke en schorre stem zeggen. 'Kom maar' hoorde ik een volwassenere vrouw zeggen. Ze kwam tussen het doek vandaan en glimlachte vriendelijk naar mij. Ze had normale kleding aan, met daar over heen een witte, lange jas. Ze gebaarde dat ik mee mocht tussen het doek door. Ik volgde haar. En wat ik toen zag...

Ik zag dat op het groen met witte bed een meisje lag. Maar niet zomaar een meisje, mijn meisje. Ze zag er uitgeput, maar trots uit. Ze had een soort joggingpak aan. In haar armen lag een baby. De baby was aan het slapen en had een dekentje om zich heen. Sofie legde haar hand op het hoofd van de baby. 'Niall, ik wil je voorstellen aan Luuk' Ik glimlachte breed. Ik liep naar de zijkant van het bed en ging erop zitten. Ik pakte Sofies hand vast en kuste die. 'Goed gedaan, prinses' zei ik. Ze glimlachte en bloosde. Ik keek naar Luuk. Niet te geloven dat ik gewoon een zoon heb! Hij werd wakker. Hij keek me recht aan met zijn fel blauwe ogen. Net als die van mij... Ik glimlachte. Ik keek weer naar Sofie. Ze straalde en keek naar Luuk. Ik vergelijk Sofies hoofd met dat van Luuk. Awh, Luuk heeft het hoofdje van zijn moeder! 'Wil je hem vast houden?' Vroeg ze. Ik knikte enthousiast en Sofie gaf hem aan mij. Hij keek me recht aan en glimlachte. Hij had nog geen tandjes, wat er echt schattig uit zag. Ik bloosde van het warme gevoel van hem dicht bij me. Nu wist ik het zeker, dit was het beste dat ons ooit is overkomen!

_____________
Hey lezers,
Dit was het dan. Het aller laatste deel van "Ontvoerd door 1D?".
Laat in de reacties achter wat jullie ervan vonden!
En laat ook weten of jullie een Q&A willen! Want dat wil ik ook best doen. Dus laat vragen achter dan kan ik die in een Q&A beantwoorden!
En, i know, het was een raar epiloog.

Ik wil jullie nog super bedanken voor alle reads. Ik heb nu gewoon 16K reads!! Dat had ik noooooooit verwacht!!! Super bedankt!!! Jullie zijn awesome!!

Hopefully I'll see you in my new book!! : * \(^o^)/

Xx me