Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XVI

~~~~~~~2 maanden later~~~~~~~
P.o.v. Sofie
Ik lag op mijn bed. Ik voelde me al 2 weken niet lekker.
Over de jongens: De jongens en ik hebben een goede, sterke band. Tussen Zayn en mij is ook alles chill. Ik heb door dat Harry soms stiekem flirt met mij. Maar dat is juist wel grappig. Hij probeert me wel 'de zijne' te maken, maar dat lukt hem toch niet. Want ik ben niet van plan om zijn vriendinnetje te worden. We zijn goede vrienden, en dat vind ik goed genoeg. Liam is echt een soort vader voor mij. Als ik al een klein sneetje in mijn arm heb, is hij meteen bezorgd. Soms is dat goed, maar meestal niet. Dan is hij gewoon over bezorgd. Louis is gewoon zoals hij altijd al was. Lief, grappig, en even gek als altijd. Niall is ook niet veranderd. Hij houdt nog steeds van eten en als je in het algemeen vraagt wat we kunnen eten, roept hij als eerste meteen: Nando's!. Maar soms helpt het wel! Dan gaan we rustig naar Nando's wat eten.
Ik stapte uit mijn bed en werd meteen misselijk. Ik was het ondertussen wel gewend: ik word elke dag wakker, misselijk. Ik liep naar mijn badkamer en pakte een bekertje. Ik vulde die met koud water en dronk het bekertje leeg. Ik zuchtte en liep terug mijn kamer in. Ik deed een vestje aan en mijn sloffen. Ik slofte naar mijn raam en opende mijn gordijnen en draaide meteen kijk hoofd weg tegen het felle zonlicht. Ik liep mijn kamer uit en slofte door de gang. Onderweg naar beneden kwam ik Niall tegen. Hij liep als een zombie de trap op, en ik af. 'Hey Soof' zei hij. 'Hey Horan, goed geslapen zie ik' grapte ik. 'Fantastisch, voel ie je wat beter?' Vroeg hij. 'Nee' zuchtte ik. Niall liep door naar boven, ik liep door naar beneden. Ik liep de woonkamer in en zag Harry, Zayn en Louis op de bank zitten. 'Moge' zei ik. Ze keken allemaal op. 'Sofie!' Louis stond op en liep maar me toe. 'Moet jij niet in bed liggen?' Vroeg hij bezorgd. 'Nee, ik ben het zat om elke dag in dat bed te liggen' zei ik eigenwijs. Louis zuchtte, 'oke, maar als het niet gaat ga je terug naar je bed!'. 'Waarom? Daar ben ik zo alleen!' Zei ik zeurderig. 'Dan ga je op de bank liggen als het niet gaat' mengde Zayn zich in ons gesprek. 'Is ook goed' zei Louis. 'Thanks' zei ik en ik liep door naar de keuken. Ik liep naar binnen en zag de rug van Liam. Hij stond broodjes te smeren. Ik sloop naar hem toe en omhelsde hem van achter. Ik voelde hem schrikken. 'Soof!' Zei hij blij. Ik liet hem los en hij draaide zich om. Hij trok me in een knuffel. 'Gaat het weer een beetje?' Fluisterde hij in mn oor. 'Nee, maar ik ben het zat om in mijn bed te liggen!' Zei ik. Hij lachte en liet me los. 'Ik kan je nu optillen en je meenemen naar boven' zei hij. 'Ja, maar jij bent te lief om dat te doen!' Zei ik met een knipoog. 'Das waar' hij gaf me een zoen op mijn hoofd. 'Ik heb ontbijt voor je' zei hij. 'O, nee dankje, ik heb echt geen honger' zei ik en ik liep de keuken uit. Liam rende achter me aan en sloeg zijn armen om me heen. 'Nee nee, jij gaat gewoon ontbijten!' Zei hij. 'Li... Ik ben misselijk! Ik wil niets eten!' Zei ik zeurderig. 'Je heb gister ook bijna niets gegeten! Je moet echt iets eten' zei hij. 'Liam...' 'Nee Soof!' Zei hij streng. Ik zuchtte. Zayn kwam aanlopen. 'Wat is hier aan de hand?' Vroeg hij. 'Soof wilt niets eten, maar ze eet al zo weinig' zei Liam. 'Ik ben te misselijk om te eten' zuchtte ik. 'Li, als ze niet wilt eten door haar misselijkheid, hoeft ze niet te eten, anders komt het er toch allemaal weer uit' zei Zayn tegen Liam. 'Eindelijk!' Ik trok me los uit de armen van Liam en liep naar Zayn toe en gaf hem een knuffel. 'Thanks!' Zei ik blij. 'Maar als je je weer goed voelt, ga je weer eten!' Zei Zayn streng. 'Jaha, als ik honger heb, zal ik wat eten' zuchtte ik. Ik liep terug naar de kamer en plofte neer tussen Louis en Harry. Harry sloeg een arm om me heen. Ik pakte zijn hand en legde die terug op zijn eigen been. 'Doe maar niet' zei ik. 'Waarom niet Babe?' Vroeg Harry. Voordat ik kon antwoorden kreeg ik een enorme kramp in mijn buik. Ik kromp in elkaar en kreunde luid. Meteen kwamen alle jongens naar me toe, blijkbaar kreunde ik zo hard dat Niall het boven ook kon horen. Ik voelde allemaal handen op mijn schouders en rug. 'Soof!' Riepen de jongens. 'Soof rustig in en uit ademen! Blijf rustig!' Hoorde ik Louis roepen. Ik zag alles draaiden en greep de eerste beste arm die ik zag en kneep erin om me vast te houden. 'Soof!' Hoorde ik Harry nog roepen. En toen werd alles zwart voor mijn ogen.

Ik werd wakker en opende mijn ogen. Het eerste wat ik zag waren de bezorgde hoofden van de jongens. 'Gaat het?' Vroeg Zayn. 'Ja, alleen misselijkheid en hoofdpijn' zei ik. Ik wreef in mijn ogen. 'We hebben de huisarts gebeld' zei Liam. Ik zuchtte, 'hoelang was ik weg?'. 'Een uurtje' zei Harry. Ik zuchtte nogmaals en probeerde overeind te gaan zitten, maar ik werd meteen door iedereen tegengehouden. 'Blijf liggen' zei Niall. Ik zuchtte nogmaals en keek naar de jongens. Ik zag dat Harry mijn hand vast had. Ik hoorde de deurbel gaan. 'Daar is de huisarts' zei Liam en hij liep samen met Zayn, Niall en Louis naar beneden. Harry bleef bij me. 'Ga je mijn hand nog loslaten?' Vroeg ik. 'Niet zolang jij het fijn vind' grijnsde hij. 'Lieve Harry, ik heb liever niet dat je mijn hand vasthoud' zei ik. 'Dat zeg je alleen maar' zei hij. Ik trok mijn hand los en ging rechtop zitten. 'Blijf nou liggen' zei hij. 'Nee' zei ik eigenwijs. Hij zuchtte en lachte tegelijk.
De deur ging open en Liam, Louis, Niall en Zayn kwamen de kamer in samen met een vrouw in een witte lange jas en een koffertje in zijn handen. 'Soof, dit is mevrouw Dirks' zei Zayn. 'Hey, zeg maar Georgina' ze schudde mijn hand. 'Ik ben Sofie' stelde ik mezelf voor. 'Het lijkt me het beste als we even onder vier ogen gaan praten' zei Georgina. 'O, ja we gaan! We zitten beneden als jullie ons nodig hebben' zei Louis. En alle jongens liepen de kamer uit. 'Dus Sofie, ik heb van de jongens begrepen dat je al een paar weken niet zo lekker bent' zei ze. 'Klopt, ik lig eigenlijk al 2 weken ziek op bed...' Zuchtte ik. 'En de jongens vertelden dat het vanaf vanmorgen pas echt fout ging' ging ze verder. 'Klopt, vanmorgen werd ik duizelig en ben ik flauwgevallen. Zomaar ineens' vertelde ik. De arts schreef het op. 'Oke, ik heb een paar dingen die het kúnnen zijn, maar dan moeten we wel even wat testjes doen' zei ze. 'Oke' zei ik alleen maar.
Een kwartiertje later waren we klaar met de testjes. 'Oke, ik zal het even in de computer zetten, dan hoor je het vanmiddag wel' zei de arts. 'Oke, is goed' zei ik. 'Wil je dat ik bel of langs kom?' Vroeg ze. 'Bellen, is wel goed' antwoordde ik. 'Komt goed!' Zei ze en ze liep naar buiten. 'Bedankt' zei ik nog en ze stapte in haar auto en reed weg. Ik sloot de voordeur en liep naar de woonkamer. Alle jongens zaten in de woonkamer en keken me vragend aan. Ik ging tussen ze in zitten op de bank en zuchtte. 'Ga nou in je bed liggen' zeurde Liam. 'Neehee!' Zeurde ik terug. Niall trok me op zijn schoot en sloeg zijn armen om me heen. 'Kleine' fluisterde hij. 'Ik ben niet klein' fluisterde ik. 'Je bent de kleinste hier' zei Zayn. 'Ik ben bijna groter dan Lou' lachte ik. 'Nou...' Zei Louis "verdrietig". We lachten allemaal en keken tv.
___________________________
Hey lezers!
Ten eerste: Duizendmaal sorry voor het late uploaden! Ik heb het erg druk met school en andere dingen...
Maar ik heb over een paar weken vakantie dus dan denk/weet ik dat ik sneller kan uploaden!
Hopelijk vinden jullie het niet erg dat het zo lang duurde, en anders: Sorry! 😭

Lots of love,
My