Ontvoerd door 1D? {VOLTOOID✔️}

XXIV

P.o.v. Sofie
De volgende dag werd ik wakker door mijn wekker. Vlak nadat ik weer thuis kwam bij de jongens vandaan, besloten mijn ouders te gaan verhuizen. Ze wilden niet dat het weer zou gaan gebeuren, dus hebben ze een nieuw huis gekocht. Gek genoeg stemde ik ermee in. Ik was nog steeds boos op de jongens en ik wist dat ze mijn adres wisten (mijn vorige adres), dus moest ik daar weg. Ik zette mijn wekker uit en deed mijn werkuniform vast aan. Het was 7:15 en ik begin om 8:00, maar dan heb ik die vast aan. Ik liep naar de badkamer en deed mijn haar en make-up. Mijn haar moest in een staart en mijn make-up maakte niet uit wat ik er mee deed. Als het maar een beetje normaal zat. Ik liep naar beneden en zag dat mijn ouders al weg waren. Mijn vader had een nieuwe baan. Eerst werkte hij 's nachts, maar nu werkt hij, net als mijn moeder, overdag. Mijn vader werkte 7 dagen in de week en mijn moeder 6. Ik werkte ook 6 dagen in de week, omdat de winkel op maandag gesloten is. Mijn moeder werkt ook bij een winkel en is ook alleen maandag vrij. Omdat mijn moeder en ik elke maandag samen thuis zijn, wilde ze wat leuks gaan doen. Dat deed ze om te voorkomen dat ik weer uit ellende weg zou lopen uit huis. Natuurlijk ben ik nooit weggelopen, maar dat weet zij niet en dat wilde ik graag zou houden. Maar mijn moeder deed haar best om me gelukkig te maken, maar dat lukte haar niet echt. Meestal praten we, maar er vallen vaak dodelijke stiltes. En in die dodelijke stiltes, denk ik aan de jongens. Ik weet nog steeds niet of hun nou nep deden of niet. Nialls gezicht, gister, zag er wel echt verdrietig uit toen ik hem wegstuurde... Hij heeft wel echt vaak gezegd dat hij van me hielt, maar wie zegt dat dat echt is.
Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Mikky die blaffend naar me toe kwam. Ik tilde haar op en aaide haar. 'Goede morgen meisje!' Begroette ik haar. Ze blafte en likte blij mijn wang. Ik zette haar weer neer en ze ging voor me zitten. 'Wat is er meis?' Vroeg ik aan haar. Natuurlijk had ik geen antwoord verwacht, maar misschien zou ze laten zien wat er was. Maar dat deed ze niet. Ik lachte en begon mijn ontbijt te maken. Mikky stond op en rende via het hondenluikje naar de achtertuin. Ja, wij hebben een hondenluikje! Eigenlijk is het een kattenluikje, maar Mikky past er gemakkelijk door heen, dus ik vind het een hondenluikje. Mikky kan de tuin niet uit, maar zo kan ze zelf lekker naar buiten als wij de hele dag weg zijn.
Nadat ik helemaal klaar was voor mijn werk, liep ik naar buiten en deed de deur op slot. Ik zei Mikky gedag en liep richting mijn werk. Op naar weer een werkdag... Hopelijk dit keer niet zo erg als gister.
P.o.v. Niall
Ik lag wakker in mijn bed en keek omhoog, naar mijn plafond. En dacht aan wat er zou gaan gebeuren. Liam had een busje geregeld, waarin we haar mee konden nemen. We zouden haar gewoon meenemen naar dit huis, maar de kans was groot dat ze probeerde te ontsnappen, dus we moesten de deuren en het hek op slot doen. Omdat ze zo tegen mij uitviel, gister, ben ik bang dat ze gaat ontsnappen als we met haar hier zijn... En ik denk dat dat echt vreselijk word voor mij. Ik denk echt dat ik ga breken als ze probeert te ontsnappen. Maar hopelijk doet ze dat niet.
Ik stapte uit bed en kleedde me om. Ik wist eigenlijk niet wat ik de hele dag moest doen, maar dat zie ik vanzelf wel.
P.o.v. Liam
Het was tijd om te gaan. Ik keek op de klok en zag dat het 19:52 en Sofie was om 20:15 klaar met werken. (Thanks to Niall die haar werkrooster ergens had gevonden). We liepen met alle spullen die we nodig hadden naar buiten, waar een wit bestelbusje stond. Zayn stapte voorin in en Louis, Harry, Niall en ik gingen achterin zitten. We hadden allemaal een bivakmuts bij ons en voor de rest donkere kleding aan. Ik was vandaag nog bij Sophia geweest. We hadden het heel leuk samen. We zijn goede vrienden, maar ik hoop dat t meer word. Want ze is echt fantastisch! Ik heb niet te veel tegen de jongens gezegd, want Niall had liefdes verdriet. En ik vond het best zielig als ik dan vrolijk vertel dat ik verlieft ben, terwijl degene op wie hij verlieft is, hem afwijst.
We reden weg bij ons huis, op weg naar de winkel waar Sofie werkt. 'Is iedereen er klaar voor?' Vroeg Louis. We knikten allemaal en deden onze bivakmuts alvast op. Naast Harry stond een kistje met daarin verdovingsmiddel, voor het geval ze hysterisch zou worden.
Ik voelde dat we opeens stilstonden. 'We zijn er! Alleen er staat een ander busje voor ons die precies het zelfde is' zei Zayn vanachter het stuur. 'Kan je voor dat busje komen?' Vroeg Niall. 'Nee, en dat busje staat precies voor de ingang van de winkel' zei Zayn. 'Shit' zei Niall die langzaam aan begon te hyperventileren. Louis pakte zijn arm hard vast. 'Niall luister even!' Zei Louis streng. Niall bleef snel ademen. Louis pakte zijn hoofd vast zodat Niall Louis wel aan moest kijken. 'Rustig Niall! Het komt goed! Echt waar!' Zei Louis. Het hielp want Niall ademde weer rustig en kwam tot zichzelf. 'Dankje' zei hij toen hij weer rustig was. Louis ging weer zitten. 'Kan je nou al dichterbij komen?' Vroeg Harry. 'Nee...' Zuchtte Zayn. We zuchtten en keken gespannen. 'Onee! Daar is ze al!' Riep Zayn ineens. We keken door het voorraam en zagen dat ze inderdaad al naar buiten liep. Shit!
P.o.v. Sofie
Ik liep naar buiten en deed de winkel op slot. Het was nog maar 20:05, maar alles was al gedaan. Dus ik kon eerder weg. Ik draaide me om en zag dat er naast de winkel een wit busje stond en daarachter nog een precies dezelfde wit busje. Alleen een ander kentekenplaat natuurlijk. Ik deed de sleutel van de winkel in mijn zak en liep richting huis. Ik schrok toen het voorste busje stilletjes achter me aan reed. Ik besteedde er geen aandacht aan en liep verder. Ik werd bang toen het busje op het zelfde tempo als dat ik liep naast me kwam rijden. Ik begon sneller te lopen, totdat de schuifdeur van het busje open ging en er mannen met bivakmutsen op naar me toe renden en me vast grepen. Ik probeerde nog weg re rennen, maar dat was al te laat. Ik begon te gillen, maar 1 van de mannen deed een hand op mijn mond. Ze trokken me mee het busje in en deden de schuifdeur dicht en op slot. Wat gebeurt hier?!