Decieved(Gaisano Series #2)

CHAPTER 14

Umupo ako sa upuan habang tinitignan pa rin ito. Hindi ko pa rin maipagkakaila na miss na miss ko na ito kahit pa alam ko ang kagagagohan na ginawa nito. Ang buhok nito ay nakabuhaghag halatang hindi na gamitan ng suklay.

“Sige... makikinig ako... ayoko ng kasinungalingan please lang pagod na ako...” umiling ako ng akma itong lalapit sa upuan.

Hindi ito nagpumulit at nanatili nakatayo sa harap ko. Isang metrong distansya ang pagitan namin. Isang metro lang ang pangitan namin sa isat-isa pero ramdam ko na milya milya ang layo namin.

Ang layo nito ni hindi gumagalaw ang katawan ko para gumawa ng paraan para mayakap ito. Isang linggo rin na panay ang iyak ko.

“Mali ang iniisip mo sa nakita mo, Seina. Iyong babae na nakahawak sa kamay ko pinsan ko 'yon,” mapait akong ngumiti habang humihigpit ang pagkakahawak ko sa aking damit.

“Nagpapatawa ka ba? Sige... sabihin nating pinsan iyong malanding babae na 'yon pero hindi mo pa rin maipagkakaila na sinabi mo sa Mommy mo na girlfriend ako ni Royo at kasambahay mo ako. Ang eksplenasyon mo? Sabi mo hindi mata pobre ang parents mo... sabi mo kapag nagka-chance ipakilala mo ako. Sabi mo...” bumuntong hininga ako at pinunasan ko ang luha ko.

Hindi na makaya ng kamay ko ang luha kaya laylayan na ng damit ko ang ginamit ko. Nagpatuloy ako sa pag-iyak habang tinitignan ito. Hindi ko na ko na magawang makapagreklamo ng naglakad at umupo ito sa aking tabi.

Mahigpit ako nitong niyakap habang hinahalikan ako nito sa aking noo.

“Promise hindi ako magagalit kapag sinabi mong kabit ako. Hindi ako magagalit... sige na please...” basag basag na ang aking boses habang nagmamakaawa rito.

“Hihiwalayan mo naman ako.” Tinulak ko ito sapat lang para bumitaw ito sa pagkakayakap nito.

“Kabit nga ako! Umalis ka rito Dolion! May kapatid o ina ka ba? Paano kung sila ang niloko at ginawang kabit kagaya ng ginawa mo?” umiling ito at niyakap ulit ako.

“Hindi ka kabit, Seina. Please... makinig ka naman...” kahit anong pagpupumiglas ko sa hawak nito sa aking mukha.

Tinignan ako nito sa aking mukha. Bigla akong nanigas sa klase ng tingin na ginagawad nito sa akin. Iyon ang ang pagkalito. Bakit ito nalilito? Dahil sa paninigas ko hindi ko na napigilan pa ang pagdampi ng labi ni Dolion sa aking labi.

Gumalaw ng dahan-dahan ang labi nito. Hindi na ako nagpumiglas at hinayaan ito sa paghalik sa aking labi. Ang tanggi kung ginawa ay ang ipikit ang aking mata at dinama ang halik nito.

Ang halik nito na puno ng pagsusumamo. Unti-unting na akong bumibigay at pilit kung nilabanan ang sarili ko sa paghalik na ginagawa nito. At bago pa nangyari iyon ay napigilan ko na ang sarili ko.

Malakas kung sinampal si Dolion na namula pagkatapos kung inalis sa pisngi nito.

“Umuwi ka na! Hindi ako tanga para magbulag-bulagan sa katotohanan. Uwi ka na please... ayaw na kitang makita.” Umiling ito at sumubok ulit ito sa paghawak sa aking kamay.

“Ako.... Seina gustong-gusto pa kita makita. Hindi ko yata kaya na mawala ka sa akin. Hindi mo na ba ako mahal? Bakit ang dali sa'yong pakawalan ako,” pinikit ko ang aking magngalit ko ang aking ngipin.

“Uwi ka na please... kailangan ko pa bang lumuhod para umuwi ka? Ginawa mo lang akong parausan Dolion. Halika sasamahan kita sa bahay mo at gawin natin ang gusto mo. Total katawan ko lang ang gusto mo.” Tumayo ako at hinawakan ito sa kanyang kamay.

“Hindi Siena please... mag-uusap tayo hindi iyan ang gusto ko. Ang gusto ko ngayon ay makipag-usap sa'yo. Gusto kung umalis na bati tayo, Seina.” Umiling ako at hinigit mo ito patayo.