My Wife's Secretary (Chaelisa🐿️🦄)

25

LISA

"Welcome back!" Malakas na sigaw ni Jennie habang iwinawagayway ang banner kung saan nakasulat ang buo kong pangalan habang palabas ako sa arrival section ng airport. Kakabalik ko lamang ngayong araw matapos kung ayusin ang lahat ng maiiwan namin sa ibang bansa.

I rolled my eyes when I saw that she deliberately wrote my married name on the banner. Sa halip na salubungin ay nilampasan ko ito at nagpanggap na hindi ito nakita.

"Hey, Lis!" muli nitong sigaw. "Lili!" ulit nito saka mabilis akong hinabol at hinawakan sa braso. "Hey, hindi mo ba ako nakita? Ang laki-laki na nitong banner ko, oh. Hindi ka marunong mag-appreciate ng effort." Sumbat nito sa akin habang nakanguso.
"Paano ko maa-appreciate, tingnan mo nga yang sinulat mo." Mataray kong turan sa kanya. It has been her running jokes towards me. She was using my married name to annoy me.

"Eh, bakit? Tingnan mo nga kung anong nakalagay d'yan sa passport mo," ganting tugon nito.

"Huwag mo ng ipaalala!" Mataray kong turan sa kanya saka ito malakas na hinampas sa kanyang braso.

I didn't had time to change my ID's and passport after the annulment. Kaya hanggang ngayon ay Lalisa Park pa din ang ginagamit ko sa lahat ng dokumento. Hindi ko pa rin kasi natatanggap ang kopya ng finalized annulment paper namin kaya hindi ko pa din mapapapalitan ang aking pangatan. lsa iyan sa mga dahitan ng pagbabalik ko. Matapit na din kasi akong magrenew ng aking passport kaya hangga't maaari ay matanggat ko na ang apetyido niyang nakakakabit sa aking pangatan.
"Aray!" angat nito. "Napakabayotente mo." Nakangusong turan nito.

lnirapan ko tamang siya at nagpatutoy sa pagtatakad patabas ng airport. Bahagya pa akong nagutat nang bigta niyang agawin sa aking kamay ang matetang data ko. Ang iba kasi naming mga gamit ay pinauna ko na kasi ang iba naming gamit kaya ang mga dala ko ngayon ay ang mga iilang gamit na tamang na tinira ko.

"This way. Dito ako nag-park," turan niya. Naiiting na tamang akong sumunod sa kanya.
"How was she?" untag ko.

"She's fine. Still a brat but she's doing fine so far." Nakangiting turan nito.

"I missed her," wika ko.

"She misses you too. Kaya bitisan na nating umuwi kasi kanina pa n'ya akong kinukulit." Kunwaring natataranta nitong turan saka patakbong tumapit kung saan nakapark ang sasakyan nito.

Dati-rati akong sumunod sa kanya. Matapos nitong ilagay sa likod ng sasakyan ang aking maleta ay agad kaming pumasok sa sasakyan. Binuhay ni Jennie ang makina at nagsimula ng magmaneho patungo sa bahay nito. Tahimik naming binaybay ang kahabaan ng EDSA. Tita nagbalik lahat ang mga alaala ko sa lugar na ito. Kahit pa ilang taon akong nawala ay hindi nawala sa puso ko ang lugar na ito. Maraming ng nagbago sa buong ka-Maynilayaan sa loob ng limang taon.

Ilang minuto pa ang nakalipas at sa wakas ay
nakarating na rin kami sa bahay ni Jennie. Hindi pa man tumatagal ng ilang minuto matapos bumaba ng sasakyan ay isang maliit at matinis na tinig ang agad na sumalubong sa amin.
"Tita Jeeeeeeeeeeeeeeey!" Tumatakbong sigaw ni Maddie saka mabilis na sinalubong si Jennie. Agad namang kinarga
ito ni Jennie saka masayang ihinagis sa ere saka muting sinalo. "Tita J, you have something for me?" Sabik na tanong niya.
"Of course! How could I forget my princess," sagot ni Jennie.

"And here I thought you misses me, young lady." Kunwaring galit na turan ko sa dalawa.

"Mom, don't be clingy." Mataray nitong sagot saka muling humarap kay Jennie.
"Aba't- " natatawang turan ko. Minsan nakalimutan kong anak ko ang batang ito. Masyadong matalino at maldita.

"Hayaan mona." Pigil niya sa akin. "And you little princess, I thought you missed your Mom?" baling niya kay Maddie.
"I do, Tita J. But now that she's here I can spend time with her and sleep beside her later. What's important now is my gift that you promised me because I won't have a lot of spare time tonight to play with it." Diretsong paliwanag nito.