My Wife's Secretary (Chaelisa🐿️🦄)

24

CHAEYOUNG

I can't believe five years had passed already since Lisa left. I was so tempted to go after her but I soon realized that I had nothing to offer to her. I almost said 'I love you' to her just to make her stay. But I wasn't thinking right, telling her those words would do her more harm than good. Magulo ang utak ko dahil sa pagkawala ng aking mga alaala. Hindi ko rin sigurado kung bakit ko nga ba siya gustong manatili sa aking tabi. Is it because of the familiar feeling that her hug and kisses brought to me? Hindi ko alam, hindi ko sigurado. Ngunit alam kong hindi tama ang pilitin siyang manatali sa tabi ko gayong alam kong may ibang taong laman ang puso ko.

I loved Somi. Hindi ko maaaring ipagsawalang bahala iyon. At tama si Lisa, sa mga panahong iyon ay hindi ako magdadalawang isip na piliin si Somi kapag nalagay ito sa alanganin. Kahit pa nga ba alam kong may puwang na si Lisa sa puso ko. I wanted to hold on to both of them but I'm afraid that I might lose them both if I do that. That's when I decided to totally let Lisa go and choose Somi.

I had to let her go. She doesn't deserved to be someone's second best. She should be someone's priority and I'm not the one who can give her that. It's been five years and my memories hadn't come back yet. The doctor said that there's a big possibility that my memories won't come back anymore. Kung pipilitin kong manatili siya sa tabi ko ay siguradong masasaktan ko lang siya.

Para sa ikakabuti iyon ng lahat iyan ang lagi kong sinasabi sa aking sarili sa tuwing pumapasok sa aking isip ang posibilidad kung sakaling si Maxine ang pinili ko noon. But I don't want to dwell on the past. This is my present and my future now. I need to live up to it.

"Hey, Babe! May napili ka na bang wine na ibibigay kay Dad?" Tawag ni Somi sa akin dahilan upang maputol ang malalim kong pag-iisip.
We were at a grocery store here in Makati. She wanted me to accompany her while buying stuff for dinner. Mom and Dad invited us to their house these weeken.
Madalas itong nangyayari sa akin. Maraming pagkakataon ang bigla na lamang sumasagi sa akin ang nangyari sa nakaraan, ang tungkol kay Lisa, at sa posibilidad kung sakaling siya ang pinili ko. Ngunit alam kong huli na ang lahat para isipin ko pa ang mga posibilidad na iyon. I already chose Somi and I shouldn't have thinking about things that might have been.

"I did," tugon ko. Pilit kong iwinawaksi sa aking isipan ang mga alaalang nagsisimula na namang magpagulo sa aking isip. Did I do the right thing?
"Come, let's go to the meat section. I wanted to buy some meat for the steak," aya ni Somi.

Tahimik lamang akong sumunod sa kanya habang tulak-tulak ang push cart na pinaglalagyan ng aming mga pinamili. Sandaling humiwalay si Somi sa akin at
nagtungo sa meat section upang pumili ng mga karne na gagamitin for the barbeque party this weekend. Hindi ko alam kung bakit ngunit kahit na hindi naman ako kumakain ng seafoods dahilallergic ako, ang aking mga
paa ay tila may sariling isip na nagtungo sa seafoods section ng supermarket.

"Yaya! Don't you know I'm allergic to seafoods? Why are you buying shrimps?" Mataray na turan ng isang batang babae sa isang dalagang katabi nito na kung susumahin ay nasa labingwalong taon gulang pa
lamang.

"Yes, I know. But this is for you Tita J," matigas ang ingles na turan ng dalagang kasama nito.
"You know that's not nice to shout at someone older than you." Hindi ko napigilang sumabat sa sa kanila.

Kunot ang noong lumingon sa akin ang batang babae habang matalim na nakatitig sa akin. Pinagkrus pa nito ang kanyang mga kamay sa harap ng kanyang dibdib at itinaas ang isang kilay niya bago nagsalita.

"Excuse me, do I know you? Do you know my Mom and my Tita J? If you do, I might asked you to show me some proof." Sunod-sunod at mataray nitong tanong sa akin.

I was taken aback by the bluntness of this child. She reminds me of myself when I was a child. I chuckled before I answered her.
"I'm sorry but I'm afraid not." Nakangiting tugon ko. "Then please stop butting in and stop talking to me. I don't talk to strangers," turan nito bago niya ako mabilis na tinalikuran at muting humarap sa kanyang yaya.

Hindi ko napigilang maalaw sa batang iyon kaya kahit pa nga sinungitan na niya ako ay pilit ko pa rin itong kinausap. "But we can be friends. I'm Chae. You are?" wika ko saka inilahad ang aking kamay.

Bahagya siyang sumulyap sa aking gawi bago
bumaba  ang kanyang mata sa nakalahad kong kamay.

"You're too old to be my friend, so it's a no." Mataray nitong turan saka muli akong inismiran.
She's smart! What a child. I'm sure her parents would be so proud  of her. Hindi ko maintindihan kung bakit tila nakaramdam ako ng kakaibang galak at kapayapaan  habang kausap ang batang iyon.
"Aahhm, Ma'am pasyensya na po, ha. Medyo may pagkamaldita po kasi talaga 'tong batang ito, eh." Hingi ng paumanhin ng kasama nitong babae.
"It's fine. She isn't wrong after all. I'm a stranger to her so it's right that she shouldn't be entertaining me." Nakangiti kong tugon sa kanya.
"Yaya! Stop talking to stranger, will you?" Mataray nitong turan sa dalaga.

"Sige ho Ma'am, mauna na po kami mukhang sinusumpong na po kasi itong alaga ko," turan niya.
"That's fine," sagot ko. Hindi nakaligtas  sa akin ang matalim nitong pag-irap  bago tuluyang tumalikod at naglakad  palayo.
Hindi ko napigilang mapailing at bahagya mapangiti dahil sa inakto  ng batang iyon.
"What was that? " takang tanong ni Somi nang tuluyan itong makalapit sa akin dala ang ilang mga supot ng karne na kanyang pinamili.
" Nothing."  Mabilis kong sagot. "Let's go?" aya ko sa kanya.
Balak pa sana nitong magtanong ngunit mabilis ko na siyang tinalikuran. That little child reminds of someone. Brave, feisty, and smart. Mabilis kong pinigilan ang aking sarili na muting bisitahin ang nakaraan. It's been years but I still memorize every details of her face. Humugot ako ng isang malalim na buntong hininga bago itituon ang buong atensyon sa pagtulak ng pushcart na pinaglalagyan ng aming mga pinamili.
***********************